EPIPHONE Dot Deluxe

W latach 30. i 40. XX w. powstały kolejne instrumenty serii ES (np. ES-100, ES-250, ES-300), a w kolejnej dekadzie pierwsze modele z płytszym pudłem (ES-125T, ES-225). Lata 30. XX w. to początek produkcji gitar typu archtop przez firmę Epiphone – wówczas konkurenta Gibsona, który kupił ją w 1957 r. Gibson ES-335 powstał w 1958 r. – na owe czasy była była to nowatorska gitara półakustyczna, która po podłączeniu do wzmacniacza łączyła mocny dźwięk instrumentów o litym korpusie z ciepłem i głębią brzmienia gitar typu hollow body. Epiphone Dot to gitara oparta na wzorcu ES- 335, tańsza od wersji Gibsona, jednakże w limitowanej edycji Deluxe niewątpliwie warta bliższego poznania.

BUDOWA

Pudło rezonansowe z litym blokiem w środkowej części, rozdzielającym dwie komory z charakterystycznymi „efami” wykonano ze sklejki klonowej. Przednia i tylna płyta ma dobrze widoczny rysunek słojów z charakterystycznymi poprzecznymi paskami – płomykami odmiany flame maple. Wykończenie prezentowanego instrumentu to wersja Blueberry Burst – granatowy lakier o wysokim połysku z cieniowaniem wzdłuż krawędzi pudła. Podobne zdobienie jest też na jednoczęściowym mahoniowym gryfie przy miejscu jego wklejenia w korpus. Wiązanie to tzw. dovetail joint, czyli złącze płetwowe, popularnie określane jako jaskółczy ogon. Krawędzie korpusu, czy może raczej pudła, zdobi z przodu i z tyłu kremowy binding.

Szyjka ma profil typu D – jest to gibsonowski profil Slim Taper o spłaszczonym przekroju. Rozmiar menzury to 24 i ¾ cala, czyli 628 mm. W związku z kurczącymi się zapasami palisandru na świecie i nowymi przepisami w zakresie ochrony środowiska naturalnego, podstrunnicę wykonano z coraz bardziej popularnego w tym zastosowaniu drewna pau ferro. Mieści ona 22 progi w rozmiarze medium jumbo, promień łuku ma rozmiar 12 cali. Symetryczna główka z czarnym frontem jest ozdobiona perłowym logotypem na górze i dekoracyjną rozetą w środku. Przy czarnym siodełku przykręcono trzema wkrętami czarno-białą płytkę zakrywającą śrubę regulacji gryfu z oznaczeniem modelu. Klucze to olejowe przekładnie Grover Rotomatic ze stopniem przełożenia 18:1 i metalowymi motylkami. Mostek tworzą dwa niklowane moduły – strunociąg LockTone Stopbar i właściwy mostek LockTone Tune-o-matic.

Układ elektryczny oparto na dwóch humbuckerach Alnico Classic Pro z magnesami Alnico V, które dają nieco wyższy poziom sygnału niż w tradycyjnym modelu ES-335. Pozostałe elementy to pełnowymiarowe potencjometry 500 kΩ głośności i barwy dla każdego z przetworników, oraz trójpozycyjny metalowy przełącznik zamontowany tuż przy otworze rezonansowym. Przetworniki w procesie produkcji zostały dwukrotnie zawoskowane – najpierw jako cewki przez złożeniem całości, by mieć gwarancję, że wosk dotrze w najmniejsze szczeliny, potem ponownie po założeniu niklowanych puszek. Gałki potencjometrów to charakterystyczne gibsonowskie pokrętła typu top hats z przezroczystą górą i liczbową skalą dokoła kołnierza. Do czarnych ramek przystawek dopasowano trójwarstwowy pickguard z dużą stylizowaną literą „E” w dolnej części. Gniazdo wyjściowe zamontowano w przedniej płycie, kołki do paska znajdują się w tradycyjnych miejscach – w boku gitary w osi symetrii, oraz przy stopce gryfu. Opcjonalne wyposażenie stanowi profilowany futerał typu hard case.

WRAŻENIA

Gitara robi świetne wrażenie wizualne – fornir z klonu płomienistego z przodu i z tyłu prezentuje się niezwykle atrakcyjnie, a granatowy kolor nadaje temu klasycznemu instrumentowi oryginalności – to rzadko spotykana, ale wyjątkowo ładna wersja (zresztą podobnie jak granatowo - turkusowa Aquamarine). Pierwszą rzeczą, którą zauważa się biorąc gitarę do ręki to jej spore rozmiary, które szczególnie dla osób przyzwyczajonych do mniejszych instrumentów z litym korpusem mogą na początku być nieco problematyczne. Z czasem okazuje się jednak, że duże, ale niezbyt głębokie pudło ma swoje plusy, wśród których jako najważniejsze można wymienić łagodne wcięcie dające stabilność gitary na kolanie oraz powierzchnia pudła gwarantująca pewne podparcie prawego przedramienia. Klucze Grover i solidny mostek gwarantują wysoką stabilność stroju. Gryf o lekko spłaszczonym profilu dobrze układa się w dłoni i umożliwia stosunkowo szybką grę. Mimo wykończenia o wysokim połysku nie ma problemów z przyklejaniem się ręki do szyjki.

BRZMIENIE

Przetworniki, które można określić jako hot – czyli z nieco wyższym niż zazwyczaj poziomem sygnału – dają okrągłe, perliste brzmienie z charakterystyczną dla konstrukcji semi-hollow przestrzenią. Gitara jest precyzyjna w przekazie szczegółów, a przez to wymagająca pod względem artykulacji. Przetwornik przy gryfie daje ciepłe, ale wyraźne brzmienie idealne do zagrywek jazzowych, a na przesterze do lejących się, łkających nut bluesowych. Włączenie dwóch przetworników daje brzmienie podobne do pozycji przy gryfie, jednak nieco bardziej skonturowane i jeszcze bardziej przejrzyste. Przystawka przy mostku zapewnia dźwięk z przyjemnie podkreślonym, ale nie przerysowanym środkiem, który również świetnie sprawdza się na mocniejszym przesterze. Z kolei przetwornik przy gryfie w takim ustawieniu zapewnia przyjemnie nosowe brzmienie z długim i pełnym wybrzmieniem.

PODSUMOWANIE

Przedstawiona gitara to dosłownie i w przenośni wyjątkowo bluesowy instrument – błyszczące wykończenie Blueberry Burst robi niesamowite wrażenie i od razu kojarzy się z muzyką delty Mississipi, w której sprawdza się znakomicie. To również świetny instrument do grania jazzu w jego różnorodnych odmianach. Także fani rocka i alternatywy nie będą zawiedzeni – półpudła w ostatnich latach mają swój renesans, a ich unikalne właściwości brzmieniowe są na nowo doceniane po latach supremacji litych desek.