JHS Pedals i cztery legendy fuzza

Pedały fuzz funkcjonują w asortymencie JHS Pedals od ponad dekady. Firma zaprojektowała oryginalne obwody, replikowała klasykę i obserwowała przychodzący i odchodzący trend popularności fuzzów. Zaprezentowana właśnie seria "Legends Of Fuzz" to, jak informuje JHS, "hołd złożony najważniejszym obwodom fuzz, jakie kiedykolwiek powstały". "Począwszy od pierwszych dni fuzzów na londyńskiej scenie w połowie lat '60, do byłych radzieckich fabryk wojskowych z lat '90, które przywróciły do życia Big Muff, fuzz opowiada historię, której częścią są gitarzyści są tacy jak ty. Nie ma nic bardziej pierwotnego niż podłączenie gitary do vintage'owego obwodu fuzz, surowego, nieokiełznanego i tak czystego w przesuwaniu granic możliwości twojego instrumentu".

JHS Pedals Supreme

Supreme to dokładna replika efektu Univox Super-Fuzz z 1972 roku. Pod koniec lat '60 w Japonii działało wiele innowacyjnych firm produkujących świetne pedały gitarowe. Jednym z najbardziej poszukiwanych efektów z tamtego czasu jest fuzz z funkcją octavera Univox Super-Fuzz. Po raz pierwszy został on wyprodukowany w 1967 roku jako multiefekt w rozmiarze dużego lampowego wzmacniacza i nazwany Honey Psychedelic Machine, a następnie, kilka miesięcy później, zaprezentowany ponownie już jako samodzielna konstrukcja Honey Baby Crying Effect. Honey wkrótce przekształciło się w Shin-Ei, a do 1968 firma ta stała się potęgą wśród japońskich producentów efektów gitarowych, tworząc urządzenia pod marką Shin-Ei, a także produkując te same obwody dla dziesiątków marek, takich jak Shaftesbury, Kent, Crown, Jax oraz amerykański Univox. Obwód ten znalazł się w asortymencie marek na całym świecie.

Univox Unicord Super-Fuzz zyskał sławę dzięki Pete'owi Townsendowi z The Who. Początkowo efekt produkowany był w prostej, niepozornej szarej metalowej obudowie (1968), następnie zyskał bardziej atrakcyjny design, wykorzystując dużą prostokątną platformę pod stopę z ogromnym napisem Super-Fuzz (1970). Urządzenie było oferowane w kolorach czerwonym i niebieskim, czarnym i szarym oraz białym i czarnym. JHS Supreme jest repliką bardzo rzadkiego czarno-szarego modelu z 1972 roku.

Kontrola odbywa się za pomocą pokręteł Volume (głośność) i wzorowanego na oryginale Expand (ilość fuzza). Z boku urządzenia umieszczono oryginalny przełącznik Tone (przycina środkowe pasmo i spłaszcza atak efektu) oraz unikalną modyfikację JHS - przełącznik Mode działający odwrotnie, poprzez podbicie środkowego pasma. Supreme przeznaczony jest dla fanów klasycznego brzmienia octave fuzz, znanego z muzyki Pete Townsenda, Black Keys, White Stripes, Beastie Boys czy Mudhoney.

JHS Pedals Smiley

Smiley inspirowany jest pierwszymi silikonowymi fuzzami opracowanymi przez Ivora Arbitera. W 1966 r. londyński wytwórca i sprzedawca instrumentów, Ivor Arbiter, zwrócił uwagę na rosnącą brytyjską scenę rockową, domagającą się efektu fuzz. Podjął więc decyzję, że jego firma Arbiter Electronics musi dołączyć do innych londyńskich producentów produktów gitarowych i wnieść własny wkład w ten trend. Zainspirowany kształtem okrągłej podstawy statywu mikrofonowego, wpadł na pomysł, aby umieścić efekt w podobnej okrągłej obudowie, stylizowanej na wygląd twarzy: na oczy złożyły się pokrętła, nosem był przełącznik nożny, ustami zaś oznaczenie marki. Tak narodził się Fuzz Face. W tym samym roku amerykański gitarzysta Jimi Hendrix przybył do Londynu i włączył do swojego arsenału urządzenie Ivora. Reszta jest historią.

Początkowo Fuzz Face był produkowany przy użyciu tranzystorów germanowych, ale w 1969 r. german całkowicie ustąpił miejsca krzemowym konstrukcjom i Arbiter nigdy już nie wrócił do germanu. Sam Hendrix wolał wersje silikonowe od germanowych z powodu ich bardziej agresywnego brzmienia i stabilności. JHS Smiley to wierne odtworzenie tego, co sprawiło, że ​​wczesne krzemowe modele Fuzz Face są tak dobre - efekt powstał w oparciu o kilka egzemplarzy z prywatnej kolekcji założyciela marki Josha Scotta.

JHS Smiley posiada gałki Volume i Fuzz. Pierwsza odpowiada za ogólny poziom wyjściowy efektu, pogłaśniając go po skręceniu. Fuzz to kontrola zniekształceń, przekręcając go w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, użytkownik zwiększa poziom fuzza. Z boku umieszczono przełącznik Mode. To modyfikacja JHS dodająca gainu i kierująca efekt w stronę fuzza bramkowego. Dla fanów brzmienia Jimi Hendrixa, Jacka White'a, Erica Claptona, Davida Gilmoura czy Erica Johnsona.

JHS Pedals Crimson

Crimson to wierna replika urządzenia Mike Matthews Red Army Overdrive z 1992 roku. W 1969 roku Electro Harmonix wypuścił pierwszą wersję „Triangle” legendarnego fuzza distortion Big Muff. Przez całe lata '70 pojawiały się różne nowe wersje tego słynnego obwodu, takie jak V2 „Rams Head” (1973), V3 „Pi” (1977), V4 „Op Amp” (1978), ale w 1984 roku wszystko się zatrzymało. Electro Harmonix ogłosił drugie bankructwo, a Big Muff zniknął z rynku na prawie dekadę.

Na początku lat '90 Mike Matthews zauważył, że jego efekty Electro Harmonix z lat '70 roku sprzedawane były po wysokich cenach typowych dla rzadkiego, vintage'owego sprzętu. W 1991 roku wypracował więc umowę z byłą radziecką firmą produkcyjną działającą w Petersburgu i przywrócił Big Muff do życia. Nowa odsłona była technicznie siódmą wersją konstrukcji Big Muff, ale ponieważ Mike nie był już właścicielem swoich starych znaków towarowych, nazwał ją Mike Matthews Red Army Overdrive by Sovtek.

Pierwowzorem Crimson jest pierwszy wyprodukowany w Rosji Big Muff i prawdopodobnie najrzadszy w historii. Był on wytwarzany w małych ilościach jedynie w latach 1991-1992, i do dziś zachowało się zaledwie kilka egzemplarzy. Red Army ma cechy zbliżone do słynnej wersji Sovtek "Civil War" (koniec 1992 r.), ale ma własny charakter, cieplejszy, czystszy i lepiej zdefiniowany niż jakikolwiek inny radziecki Big Muff, który pojawił się potem.

Kontrola odbywa się za pomocą pokręteł Volume (ogólna głośność), Tone (barwa, od jasnej co ciemnej, dzięki czemu efekt współpracuje z wieloma rodzajami wzmacniaczy) i Distort (poziom zniekształceń). Z boku urządzenia znajdziemy przełącznik Mode, który aktywuje unikalny tryb stworzony przez JHS, podbijający środkowe pasmo. Dla fanów Smashing Pumpkins, Wilco, Sonic Youth, Davida Gilmoura, White Stripes i Dinosaur Jr.

JHS Pedals Bender

Bender to replika najbardziej cenionej kostki Tonebender z kolekcji Josha Scotta - srebrzysto - pomarańczowej wersji MK3 zwanej także „Onomatopoeia” z 1973 roku. W kwietniu 1965 roku nowe urządzenie na zawsze zmieniło świat rock and rolla. Wtedy to Gary Hurst z warsztatu muzycznego Macari’s Musical Exchange na Denmark Street w Londynie wynalazł fuzza Sola Sound Tonebender. Opierając się na stworzonym w 1962 roku amerykańskim Maestro Fuzz Tone, Gary poszerzył możliwości fuzza i nadał nowy dźwięk kwitnącej londyńskiej scenie muzycznej. Począwszy od pierwszego prototypu wykonanego w prostym drewnianym pudełku (kwiecień 1965 r.), po wiele innych wersji Sola Sound, takich jak MKI (wrzesień 1965 r.), MK2 (połowa 1966 r.), MK3 / MK4 (luty 1970 r.) itp., Tonebender ewoluował podobnie jak muzyka, którą pomógł stworzyć.

Josh Scott: "MK3 Tonebender posiada trzy unikalne tranzystory germanowe, mnóstwo uroku i ponad pięćdziesiąt lat doświadczenia, ale jest wybredny i nie zawsze robi to, co chcesz. Musiałem zapytać: czy możemy odtworzyć brzmienie tego pedału? Czy możemy uchwycić, o co w tym wszystkim chodzi, ale w sposób bardziej spójny, niezawodny i łatwiejszy w produkcji? Tak. Efektem końcowym jest kostka, która zapewnia doznania i reakcję typowe dla klasycznego fuzza germanowego, ale z dokładnością i konsekwencją starannie dobranych nowoczesnych tranzystorów krzemowych".

Bender posiada pokrętła Volume, Tone, oraz Attack (odpowiednio, głośność, barwa i ilość fuzza). Przycisk Mode z boku urządzenia, to kolejna modyfikacja JHS, typowa dla wszystkich pedałów „Legends OF Fuzz" - zwiększa gain i podbija środkowe pasmo, sprawiając że gitara jeszcze lepiej przebija się w miksie. Dla miłośników brzmienia Led Zeppelin, Jeffa Becka, The Beatles, Micka Ronsona (David Bowie) czy My Bloody Valentine.

Podstawowa specyfikacja efektów „Legends OF Fuzz":

• dodatkowo aktywowany tryb 'JHS Mode' zwiększający gain i podbijający środek
• przełącznik true bypass oraz dioda statusu LED
• metalowa obudowa
• gniazda 6,3 mm mono in / output, zasilanie 9V baterią, lub opcjonalnie zasilaczem 9V DC
• pobór prądu 100 mA
• wymiary 144 x 92 x 51 mm
• waga około 380 g

Efekty będą dostępne od połowy czerwca w cenie ok 1053 PLN.

https://www.jhspedals.info
www.w-distribution.de