Testy

Znanym problemem jest kiepskie nagłośnienie w niewielkich klubach, gdzie czasem trudno o dobrej jakości sprzęt.

Gdyby dwadzieścia lat temu powiedzieć gitarzyście, dla którego najnowszą zdobyczą było cyfrowe echo, że za pewien czas w jego zasięgu będzie urządzenie tej samej wielkości, dające dziesięć różnego rodzaju efektów delay z modulacjami, pogłosami, transpozycjami dźwięków, a na dodatek jeszcze z pamięcią do zapętlania fraz, zapewne byłby on w szoku.

Marka MXR należąca do firmy Jim Dunlop od około 40 lat jest znana przede wszystkim z efektów podłogowych, choć wytwarzała również znacznie większe urządzenia do montażu w szafach rack, przeznaczone głównie do studia nagrań.

Billy Sheehan - multiinstrumentalista i kompozytor, znany z takich grup jak Mr. Big, UFO, Niacin, Devil's Slingshot, Planet X czy The Winery Dogs - jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych wirtuozów gitary basowej, sprawnie poruszającym się w różnorodnych klimatach od jazzu po metal.

W zeszłym miesiącu testowaliśmy mocniejszą parę efektów ze stajni KHDK, nowej marki współtworzonej przez Kirka Hammetta, tym razem na warsztat weźmiemy nieco łagodniejszy duet No.1 Overdrive i No.2 Boost.

MXR to synonim niezawodności i świetnego brzmienia, zamkniętego zazwyczaj w niewielkim, niepozornym pudełku, z ograniczoną do minimum ilością gałek - w przypadku niektórych efektów, jak chociażby klasyczne phasery, z tylko jednym pokrętłem.

Efekt echa jest jednym z najbardziej inspirujących i działających na wyobraźnię muzyka.

W zasadzie rynek kostek podłogowych jest dość mocno nasycony, dlatego pojawienie się na nim nowej marki jest interesującym wydarzeniem. Co nowego można bowiem wymyślić w kwestii tych niewielkich urządzeń modyfikujących brzmienie gitary elektrycznej? Sprawdźmy to!

Ibanez w swojej bogatej historii ma na koncie kilka efektów, które stały się już ikonami i miały wpływ na kształtowanie się gitarowego brzmienia.

Zaprezentowany w zeszłym roku przez DigiTecha Trio Band Creator błyskawicznie podbił serca gitarzystów oferując w małej obudowie bardzo duże możliwości zbudowania na żywo automatycznego, naturalnie brzmiącego podkładu sekcyjnego generowanego na podstawie granych partii akordowych.

Pierwsze efekty typu delay używane powszechnie w przemyśle muzycznym były oparte na zapętlonej taśmie z głowicą kasująco-nagrywającą i odtwarzającą, którą można było fizycznie przesunąć na odległość od kilku do maksymalnie kilkunastu centymetrów od pierwszej.

Najnowszy multiefekt z serii GT wywodzi się w prostej linii od modelu GT-100, którego poprzednikiem był z kolei GT-10 - oba uznane i do dziś używane przez wielu muzyków.