EPIPHONE ES-339 Pro

Gibson ES-339 jest produkowany od 2007 r. a jego podstawową różnicą w stosunku do pierwowzoru jest mniejsze i bardziej poręczne pudło. Jej tańszym odpowiednikiem jest prezentowany Epiphone ES-339 Pro obecnie produkowany w sześciu kolorach wykończenia: czerwonym, dwóch czarnych – ebony i black, naturalnym, vintage sunburst, oraz błękitnym z metalicznym połyskiem – pelham blue.

BUDOWA

Pudło rezonansowe wykonane ze sklejki klonowej w środkowej części ma lity blok stabilizujący konstrukcję instrumentu, a w szczególności mostek i połączenie z wklejonym mahoniowym gryfem. Typ zastosowanego wiązania popularnie nazywa się jaskółczy ogon (dovetail joint), czyli jest to tzw. złącze płetwowe. Przednie i tylne krawędzie pudła zdobi pojedynczy binding w kremowym kolorze. Gryf ze zgrabnie profilowaną stopką, w której zamontowano z tyłu kołek paska, ma charakterystyczny dla instrumentów Gibson i Epiphone spłaszczony profil Slim Taper, który można zaliczyć do typu D. Rozmiar menzury to 628 mm, czyli tradycyjne gibsonowskie 24 i ¾ cala. Podstrunnica o promieniu 12 cali – podobnie jak korpus otoczona wzdłuż krawędzi kremowymi listwami – została wykonana z drewna pau ferro, coraz częściej stosowanego zamiast palisandru, którego zapasy na świecie drastycznie się kurczą. Progi w ilości 22 mają rozmiar medium-jumbo i są oznaczone klasycznymi markerami w formie białych kropek.

Główkę z czarnym frontem zdobi na górze logotyp, w środku element graficzny, a nad siodełkiem płytka w kształcie dzwonka maskująca śrubę regulacji gryfu, na której widnieje oznaczenie modelu. Klucze to klasyczne przekładnie Epiphone Deluxe – nieolejowe, w ozdobnych puszkach z grawerowanymi zdobieniami, ze stopniem przełożenia 18:1 i plastikowymi motylkami. Struny zaczepione na sztabce LockTone Stopbar opierają się na mostku LockTone Tune-o-matic – oba moduły są połączone z korpusem śrubami w tulejach. Przy gryfie zamontowano przetwornik Epiphone Alnico Classic PRO, przy mostku Epiphone Alnico Classic PRO Plus. Oba humbuckery mają możliwość przejścia w tryb singli – przełączniki typu push/pull są zintegrowane z potencjometrami głośności, podobnie jak oddzielne dla każdego przetwornika potencjometry barwy. Układ elektryczny uzupełnia trójpozycyjny przełącznik przystawek, który wraz z rozłączaniem cewek daje w sumie 8 barw podstawowych (Hn, H-H, Hb, Sn, S-S, Sb, H-S, S-H). Gniazdo wyjściowe zamontowano w boku pudła, blisko potencjometrów z czarno-szarymi gałkami. Lakier topu chroni przed uszkodzeniami kostką duża trójwarstwowa płytka z charakterystyczną literą „E”.

WRAŻENIA

Mając wcześniej do czynienia z instrumentami typu ES-335, model ES-339 w pierwszym kontakcie zdaje się być jego młodszym bratem. Mniejsze pudło i ta sama menzura oraz gryf sprawiają, że patrzy się na tę gitarę z lekkim zaskoczeniem. Wystarczy jednak wziąć ją do ręki, by szybko przekonać się o zaletach zredukowanych gabarytów. Po pierwsze, jest ono wygodniejsze dla muzyków o drobnej posturze i lżejsze, przez co zapewnia wyższy komfort gry, co jest szczególnie istotne w przypadku dłuższych występów. Po drugie, podczas grania na siedząco układa się na kolanie i tułowiu podobnie jak większy model, z tą różnicą, że prawa ręka opiera się na krawędzi pudła przedramieniem a nie okolicami łokcia. Po trzecie, ze względu na mniejsze komory akustyczne jest nieco bardziej odporne na sprzężenie zwrotne, które jednak można uzyskać w dość harmonijny sposób i bez niepokojących dźwięków, dzięki kilkukrotnemu woskowaniu przetworników (przed i zmontowaniu w puszkach). Gryf ma lekko spłaszczony profil, przy tym jest wygodny gwarantując pewne podparcie i uchwyt lewej dłoni.

BRZMIENIE

Gitara bez podłączenia do wzmacniacza jest minimalnie cichsza niż większy protoplasta, jednakże na tyle głośna, że podstawowe ćwiczenia (rozgrzewka, wprawki) nie wymagają jej amplifikacji. Po podłączeniu do wzmacniacza, w trybie humbuckerów gitara brzmi bardzo podobnie do ES-335 – dźwięk jest przyjemnie okrągły i perlisty, ale czytelny. Przetwornik przy gryfie daje miękkie i ciepłe brzmienie idealnie sprawdzające się w klimatach jazzowych. Dwa humbuckery zapewniają lekko skonturowaną barwę, nieco bardziej otwartą w górnym paśmie. Humbucker przy mostku idealnie nadaje się do vintage'owego grania w stylu lat 60. XX w. W trybie pojedynczych cewek uzyskuje się jaśniejsze, sprężyste choć nieco mniej pełne, bardziej suche brzmienie, które można z powodzeniem wykorzystać do grania bluesowych i funkowych podkładów i zagrywek, jednocześnie akcentując pierwiastek dźwięku akustycznego z pudła. Ze względu na specyficzną budowę instrumentu i charakterystykę przetworników nie jest to brzmienie, które można uszeregować w linii fenderowskiej, niemniej jednak przydatne dla muzyka, który musi sprawnie poruszać się w różnych stylistykach.

PODSUMOWANIE

Model ES-339 Pro okazał się bardziej funkcjonalnym instrumentem niż prezentowany w ubiegłym miesiącu ES-335, co jest uwarunkowane przede wszystkim przez mniejsze i bardziej poręczne pudło oraz możliwość rozłączania cewek zapewniającą szerszą paletę brzmień. Gitara jest wykonana solidnie i estetycznie – stanowi godną uwagi, ekonomiczną alternatywę wobec pokrewnego modelu marki Gibson. Zachowując praktycznie ten sam wygląd co Gibson, dobrze oddaje specyfikę jego brzmienia. To pośredni instrument między ES-335 a ES-Les Paul (czyli Les Paulem semi-hollow z „efami”), który świetnie sprawdzi się w takich klimatach jak blues, jazz, rock, czy alternatywa.

www.epiphone.com
www.lauda-audio.pl