FENDER American Professional Jaguar

Autor testu: Marcin Komorowski

Jaguar jako pierwszy w historii Fendera miał podstrunnicę z 22 progami i krótszą menzurę o długości 24 cali. Nigdy nie był tak popularny jak Stratocaster czy Telecaster, więc w 1975 r. zaprzestano jego produkcji. Wytwarzanie gitary używanej niegdyś w muzyce surf wznowiono w 1999 r. Współcześnie Jaguar kojarzy się głównie z nurtem grunge, za sprawą Kurta Cobaina, który na egzemplarzu z 1965 r. nagrał w 1991 r. płytę "Nevermind". Od 2011 r. w Chinach i Indonezji są wytwarzane tańsze wersje Jaguara marki Squier. Testowany egzemplarz pochodzi z nowej serii American Professional, która w 2017 r. zastąpiła dobrze znaną i cenioną American Standard.

BUDOWA

Dzisiejszy Jaguar zasadniczo nie różni się wyglądem zewnętrznym od swojego przodka z lat 60., jednak zawiera kilka nowych rozwiązań technicznych, które czynią ten instrument bardziej przystępnym dla współczesnych muzyków. Asymetryczny olchowy korpus pokryto błyszczącym lakierem poliuretanowym, z tyłu ma on szerokie podcięcie dostosowujące kształt do budowy anatomicznej człowieka. Klonowy gryf z orzechową wklejką z tyłu połączono z korpusem czterema śrubami osadzonymi w prostokątnej płytce. Szyjka ma nowy profil określony przez producenta jako Deep C. Jej tył jest wykończony lakierem uretanowym o matowym połysku, front główki ma wysoki połysk. W gitarze zastosowano zamknięte klucze olejowe zapożyczone z American Standard, stosowane wcześniej w Strato i Telecasterach.

Palisandrowa podstrunnica mieści 22 progi o nowym przekroju - narrow tall, czyli wąskie i wysokie. Siodełko z kości jest w standardowym rozmiarze 43 mm. Mostek zamontowany na dwóch śrubach nie ma możliwości indywidualnej regulacji wysokości każdego z rolkowych siodełek, jednak jego profil jest dostosowany do promienia podstrunnicy wynoszącego 9,5 cala, czyli 241 mm. Wibrator w postaci ruchomego strunociągu z długim wkręcanym ramieniem jest zaczepiony na płytce przykręconej do korpusu sześcioma wkrętami, trzy większe śruby mocują ukrytą pod spodem część, na której zakotwiczono ruchomy element, którego niewielki fragment stanowiący zaczep strun wystaje ponad korpus, wewnątrz płytka ciągnie się w kierunku mostka. Środkowa śruba nad logo Fender mocuje sprężynę, nad nią znajduje się ozdobna gałka - to jednostronna blokada ruchomego mostu, którą po odchyleniu wajchy wystarczy przesunąć - jej dolna część wchodzi między ruchomą blachę a korpus strunociągu, przez co możliwe jest tylko odchylenie w dół.

Układ elektryczny jest oparty na dwóch pojedynczych przetwornikach V-Mod Single-Coil zaprojektowanych przez Michaela Franka. Zamiast stosowanych w dawnych wersjach tego modelu kilku pojedynczych przełączników zamontowano duży 4-pozycyjny przełącznik ślizgowy, dający następujące kombinacje: 1. przetwornik przy mostku, 2. oba przetworniki połączone równolegle, 3. przetwornik przy gryfie, 4. oba single szeregowo. Przełącznik po przeciwległej stronie podstrunnicy odpowiada za zmianę fazy przetworników włączonych razem w pozycjach 2 i 4. Dwie gałki na kolejnej metalowej płytce to wspólna regulacja głośności i barwy, obok nich umieszczono gniazdo wyjściowe.

Gitara jest dostarczana w dedykowanym prostokątnym futerale typu Elite Molded Case wyłożonym szarym pluszem, ze schowkiem w środku i solidnymi zamkami z blokadą w standardzie TSA (możliwe do otwarcia przez upoważniony personel lotnisk za pomocą specjalnych kluczy).

WRAŻENIA

Jakość wykonania klasy American Professional nie odstaje od jej nazwy - gitara jest zrobiona z dobrych materiałów - usłojenie drewna gryfu jest jednolite, całość starannie zbudowana i wykończona z dużą dbałością o szczegóły. Korpus w pierwszym kontakcie sprawia wrażenie nieco zbyt masywnego w stosunku do gryfu i krótszej niż zazwyczaj w Fenderach menzury. To wrażenie znika po paru minutach grania, a całość okazuje się być wygodna. Pełny, krągły profil gryfu typu deep C mimo swojej masywności nie sprawia problemów manualnych - gra się komfortowo i dość lekko. Ustawienie przełącznika 4-pozycyjnego z dużym uchwytem obok przetwornika przy gryfie wymaga czujności - prawa ręka może się z nim niespodziewanie zderzyć jeśli gramy ze zbyt dużym rozmachem i blisko końca podstrunnicy.

Takich problemów nie sprawia mały przełącznik fazy po lewej stronie gryfu. Walcowate siodełka dają pewne komfortowe podparcie prawej dłoni i pozytywnie wpływają na stabilność stroju przy używaniu dźwigni. Niewątpliwą zaletą częściowej blokady wibratora jest to, że w momencie pęknięcia którejś struny albo zmiany stroju (np. przestrojenie E6 do dźwięku D) - wystarczy przesunąć charakterystyczny grzybek za mostkiem w stronę strunociągu. Progi narrow-tall ułatwiają podciąganie strun w wysokich pozycjach, również pozytywnie wpływają na intonację, która jest bardziej precyzyjna niż w przypadku szerokich progów typu jumbo (i będzie gdy progi będą wołać o szlif, co znając amerykańskie Fendery nie powinno nastąpić szybko).

BRZMIENIE

Bez podłączenia do wzmacniacza gitara odzywa się podobnie do Tele, choć dźwięk jest bogatszy w alikwoty, które po części biorą się z długości strun na odcinku od mostka do strunociągu - jeżeli komuś by to przeszkadzało, można je wytłumić podkładając kawałek miękkiej gąbki. Przełącznik odwracający fazę nie tylko wpływa na brzmienie, ale również na obecność bądź usunięcie przydźwięku gdy są włączone dwie przystawki. Cewki singli są nawijane odwrotnie i mają odwróconą polaryzację magnesów, dzięki temu dwa przetworniki włączone razem znoszą nawzajem przydźwięk; jeżeli zmienimy fazę uzyskujemy nowe barwy, ale z przydźwiękiem. Regulacja głośności jest wyposażona w układ treble bleed, który zapobiega zmianie barwy przy skręcaniu gałki.

Jaguar to pod względem brzmienia bardzo intrygujący, nieszablonowy, wręcz unikalny instrument. Nie jest to ani Strat ani Tele, choć niewątpliwie można go zaliczyć do "fenderowatych" dzięki pojawiającej się charakterystycznej szklistości. W niektórych ustawieniach brzmi jak gitara typu LP z przystawkami P90, z podobną wrażliwością na artykulację i śpiewnością, szczególnie na lekkim przesterze. Dobrze sprawdza się również na mocniejszym drive - dźwięk jest energetyczny, iskrzący i przenikliwy.

PODSUMOWANIE

Fender Jaguar nieprzypadkowo kojarzy się z alternatywą wobec dobrze znanych schematów - zarówno pod względem wzornictwa, jak i brzmienia stoi w specyficznej opozycji do najbardziej popularnych modeli Fendera. Nic dziwnego, że jest wybierany przez muzyków szukających niezależności i własnej drogi w muzyce. To ciekawie brzmiący, wygodny i oryginalny instrument, który ma jeszcze jedną zaletę - bardzo dobrze prezentuje się na muzyku ubranym we flanelową koszulę w kratę.