FENDER American Professional Stratocaster HSS Shawbucker

Autor testu: Marcin Komorowski

BUDOWA

Korpus wykonany z olchy został wykończony błyszczącym lakierem poliuretanowym o nowej stalowo-błękitnej barwie nazwanej Sonic Grey - przedstawiony model jest dostępny sześciu wersjach kolorystycznych. Pozostałe to: Black, Antique Olive (nowy kolor), Olympic White, dwie cieniowane - 3-color Sunburst, Sienna Sunburst (z korpusem jesionowym).

Klonowy gryf ma inny profil niż spotykane wcześniej w serii American Standard - w przekroju jest nieco grubszy niż Modern C, stąd nazwa Modern Deep "C". Szyjka jest wykończona lakierem uretanowym - satynowym z tyłu, błyszczącym z przodu na główce. Radius klonowej podstrunnicy wynosi 9,5 cala, czyli 241 mm, szerokość siodełka główki wykonanego z kości to 42,8 mm. Progi w ilości 22 mają coraz częściej stosowany ostatnio w Fenderach profil Narrow Tall. Menzura ma tradycyjnie stosowaną w Stratocasterach długość 25,5 cala, czyli 648 mm.

Klucze to dobrze znane zamknięte przekładnie olejowe Fender, jednakże z drobną różnicą - trzpienie mają zróżnicowaną wysokość - wyższe dla strun basowych, niższe dla wiolinowych - dzięki czemu kąt przegięcia na siodełku jest nieco większy, a zamiast dwóch docisków strun wystarcza jeden. Mostek zdaje się być połączeniem dwóch standardów - jego korpus jest zawieszony na dwóch śrubach, co jest rozwiązaniem znanym z serii American Standard od lat 90. XX w., z kolei siodełka to czysta klasyka - są wygięte z kawałków blachy stalowej, a na każdym wybite dwa napisy "Fender".

Użytkowników nowego modelu z pewnością ucieszy nowy sposób mocowania ramienia tremolo - zamiast wkręcanej wajchy zastosowano ramię wciskane w mostek, dzięki czemu jego instalacja jest łatwiejsza i nie ma problemów z ewentualnym luzem, gdy ramię jest niedokręcone, albo zgubi się gdzieś sprężynkę umieszczaną wcześniej w otworze fabrycznie zabezpieczonym niewielką naklejką.

Układ elektryczny zamontowano na trójwarstwowej płytce w kolorze Mint Green. Przetworniki to dzieło Tima Shawa - przy mostku zastosowano znany z modelu American Elite 2016 dwucewkowy, dwukolorowy Shawbucker, w pozycji środkowej i przy gryfie zainstalowano najnowsze single V-Mod, w których połączono magnesy Alnico różnego typu dla strun wiolinowych i basowych. Obudowy przetworników, gałki potencjometrów i nakładka 5-pozycyjnego przełącznika przystawek mają kremowe wykończenie typu vintage. Potencjometr głośności wzbogacono o układ Treble-Bleed zapobiegający zaciemnieniu tonu przy zmniejszonej głośności, co było bolączką wielu gitar. Pod gałką VOLUME kryją się dwa potencjometry - 250 kOhm działający z singlami i 500 kOhm jako głośność humbuckera, który ma również oddzielną regulację barwy - służy temu skrajna gałka TONE umieszczona obok gniazda wyjściowego. Środkowy potencjometr to regulacja barwy singli.

Fabryczny komplet strun to Fender USA 250L NPS 9-42. Gitara jest dostarczana w nowym futerale z tworzywa sztucznego typu hardshell - model Elite Molded Case z zamkami typu TSA (zgodnymi ze standardem Transportation Security Administration - Administracji Bezpieczeństwa Transportu - służby ochrony na lotniskach mogą je otworzyć bez obecności właściciela bagażu za pomocą specjalnych kluczy). W schowku wewnątrz znajdujemy akcesoria, m.in. dźwignię wibratora, klucze imbusowe do regulacji gryfu i siodełek, kluczyki do futerału, plakietki oraz instrukcję obsługi.

WRAŻENIA

Otwieramy świetnie wykonany futerał, z dopasowanym do kształtu instrumentu środkiem i sprawdzamy "co w trawie piszczy"… Gryf o nieco grubszym profilu świetnie leży w dłoni i sprawia, że gitara mocniej rezonuje. Wbrew stereotypowi "cieńszy=wygodniejszy" gra się na nim bardzo wygodnie i w zasadzie łatwiej niż na cienkich, sportowych gryfach, które dość szybko męczą dłoń. W gitarze zastosowano progi Narrow Tall, które są wyższe od stosowanych w serii American Standard progów Medium Jumbo. Zarówno podciągnięcia, jak i legato gra się wyjątkowo komfortowo, gdyż palce mają mniejszy kontakt z podstrunnicą.

Dużym plusem jest także nowy sposób montowania wajchy w mostku. Zastanawialiście się po co Fender nadal stosuje gwint i jej wkręcanie, co zabiera trochę czasu? To już przeszłość - teraz wystarczy wajchę wcisnąć i już jest gotowa do akcji. Jej sztywność można dostosować do własnych preferencji.

Jednakże gwoździem programu jest w tej serii konstrukcja przetworników. Tim Shaw wprowadził rozwiązanie proste (i już znane), aczkolwiek z nieznanych powodów rzadko stosowane w seryjnych instrumentach - struny wiolinowe i struny basowe mają inny rodzaj magnesów. Różnicę słychać od razu po podłączeniu na czystej barwie. Basy są niezamulone, krystaliczne, czysto brzmiące, a jednocześnie nie pozbawione siły. Wysokie struny nie są metaliczne, lecz przyjemnie zaokrąglone, pięknie komponując się ze strunami owijanymi. Najlepsze z dwóch światów: zwarty dół i mocna góra. Efekt trudny do uzyskania na normalnych przetwornikach, bo ustawienie barwy było zawsze kompromisem - "ocieplanie" góry wpływało negatywnie na niskie pasmo i odwrotnie.

Przystawki pięknie się przesterowują - a gwiazdą rockowej sceny niewątpliwie jest humbucker Tima Shawa, który uważam za najlepszy pickup "pod mostek" jaki dotychczas wymyślono. Słuchając jak grają nowe single stworzone przez tego dżentelmena trzeba mieć nadzieję, że Fender je także wprowadzi do swego katalogu akcesoriów. W każdym razie zastosowanie ich w najnowszej serii American Professional było strzałem w przysłowiową dziesiątkę. Zaletą jest zastosowanie układu "treble bleed" w gałce VOLUME - instrument nie traci wysokiego pasma podczas jej skręcania.

PODSUMOWANIE

American Standard wyznaczał tytułowe standardy gitarowe w swoim przedziale cenowym, a nazwa American Professional jest jasnym sygnałem, że gitary te dedykowane są pracującym muzykom, którzy potrzebują instrumentu godnego zaufania, w miarę uniwersalnego, funkcjonalnego i brzmiącego dobrze w zróżnicowanych kontekstach muzycznych. Po ogrywaniu testowego egzemplarza przez ok. miesiąc, pozostaje pogratulować inżynierom marki Fender osiągnięcia tego celu.