FENDER American Deluxe Stratocaster HSS Shawbucker

W przypadku przetworników typu humbucker, osobom orientującym się co nieco w temacie przychodzą na myśl nazwiska co najmniej kilku dżentelmenów. Wśród nich jest z pewnością Seth Lover - twórca klasycznych przetworników dwucewkowych, opracowanego dla Gibsona modelu P.A.F. (Patent Applied For) opatentowanego w 1955 r. oraz Fender Wide Range stosowanego w latach 70. w Fenderach. W tym gronie jest również Tim Shaw, który zgłębianie technicznej strony brzmienia gitary rozpoczął od napraw i przeróbek gitar. Na początku lat 80. Mr. Shaw współpracował z Gibsonem przy opracowaniu replik oryginalnych P.A.F., a później przez wiele lat pracował dla Fendera. Shawbucker to jego najnowsza konstrukcja, zaprojektowana specjalnie do zastosowania przy mostku w Stratocasterach.

BUDOWA

Korpus wykonano z selekcjonowanego drewna olchy pokrytego lakierem uretanowym o wysokim połysku w kolorze 3-tone Sunburst. Miejsce łączenia korpusu z gryfem jest zaokrąglone, a blacha mocująca ma łagodnie ścięty wierzchołek (to rozwiązanie wywodzi się z modelu Jeff Beck). Palisandrowa podstrunnica mieści 22 progi w rozmiarze medium jumbo. Zamiast tradycyjnego siodełka w modelu Deluxe zastosowano metalowe siodełko kulkowe LSR Roller Nut o szerokości 42,8 mm. Gryf ma profil typu modern C, a promień łuku podstrunnicy rośnie od 9,5 przy główce do 12 cali na końcu podstrunnicy. Stabilność stroju gwarantują blokowane klucze olejowe Deluxe Staggered ze zróżnicowaną wysokością kołków - struny wiolinowe mają dzięki temu większy kąt przegięcia na siodełku, co przy główce ustawionej równolegle do podstrunnicy jest bardzo istotne.

Mostek zawieszony na dwóch śrubach ma odlewane stalowe siodełka ze śrubami z boku osi symetrii (offset). Dźwignia jest wciskana, a nie wkręcana w blok mostka jak w większości Stratów, ponadto nie ma na niej plastikowej nakładki. Przedstawiony model jest dostępny w dwóch wersjach gryfu - z palisandrową podstrunnicą albo z szyjką w całości wykonaną z klonu, każda w czterech wariantach kolorystycznych (3-Color Sunburst, Black, Olympic Pearl i najbardziej jaskrawa Sunset Metallic). W komplecie obowiązkowo solidny futerał.

Układ elektryczny zamontowano na trójwarstwowej płytce w kolorze Mint Green (biel złamana bladozielonym akcentem), z którą świetnie prezentują się kremowe gałki i obudowy przetworników. Przy gryfie i w pozycji środkowej zastosowano bezszumowe przystawki Fendera trzeciej generacji - Noiseless N3, czyli brzmiące jak single pionowe humbuckery, w których druga cewka ma jedynie likwidować zakłócenia nie wpływając na zmianę brzmienia typowego dla przystawek typu single coil. Ze wspomnianym na wstępie przetwornikiem mostkowym Shawbucker w dwukolorowej obudowie połączony jest niewielki przełącznik umieszczony między potencjometrami barwy.

Można nim w dowolnym momencie włączyć humbucker bez względu na ustawienie 5-pozycyjnego przełącznika przystawek, który pracuje jak przystało na tryb HSS: 1 humbucker, 2 jedna cewka humbuckera + środkowy N3, 3. środek, 4. dwa single równolegle, 5. N3 przy gryfie. Gitarę wyposażono również w system S-1 z przełącznikiem ukrytym w gałce głośności, dzięki czemu uzyskuje się dodatkowe brzmienia w pozycjach: 1. trzy przetworniki szeregowo, 2. przetwornik przy mostku i środkowy szeregowo, 3. przetwornik środkowy i przy gryfie szeregowo, 4. Shawbucker i N3 przy gryfie w przeciwfazie, 5. mostek i środek szeregowo w przeciwfazie + równolegle przy gryfie.

WRAŻENIA

W przypadku serii Deluxe pisanie czegokolwiek o solidności wykonania instrumentu nie ma sensu - jest to sprawa oczywista. Warto jednak zwrócić uwagę na satynowe wykończenie gryfu, dzięki czemu szyjka pewnie trzyma się dłoni, ale się do niej nie przykleja, jak często ma to miejsce w przypadku gryfów z grubą warstwą lakieru o wysokim połysku. Fenderowski profil szyjki typu modern C to niewątpliwie wzór ergonomii godzący pełnię wybrzmienia z przyjemnością gry, która okazuje się być jeszcze większa dzięki zmiennemu promieniowi łuku podstrunnicy - podciąganie strun w wyższych pozycjach nie powoduje dzwonienia czy wygaszania dźwięków nawet przy niskiej akcji, jak w przypadku testowanego egzemplarza, który nie wymagał nawet korekt przed rozpoczęciem gry. Z kolei w niższych pozycjach bardziej wypukła podstrunnica świetnie sprawdza się podczas grania akordów.

Dzięki zróżnicowanej wysokości kołków strun, siodełku kulkowemu i blokowanym kluczom można było zrezygnować z elementów dociskających struny za siodełkiem, na których zazwyczaj lubią się one blokować przy bardziej zdecydowanym używaniu mostka tremolo. Znakomite klucze i siodełko gwarantują stabilność stroju porównywalną do konstrukcji typu Floyd Rose, z tą różnicą, że gitarę stroi się w tradycyjny sposób, bez ceregieli związanych z regulacją dwustronnie blokowanego wibratora. W kwestii stabilności konstrukcji, warto zauważyć Shawbucker w dwukolorowej obudowie zamontowano na trzech wkrętach, dzięki czemu nie ma żadnych problemów z jego ustawieniem równolegle do strun.

BRZMIENIE

Shawbucker to przetwornik o średnim poziomie sygnału. Jest oczywiście głośniejszy niż przystawki N3, mające dosyć mocny - jak na single - sygnał. Dobrze współpracuje z nimi w sensie zróżnicowania barw. Trudno cokolwiek zarzucić klarowności brzmienia, ponieważ w przypadku przystawek typu noiseless stosuje się potencjometry głośności właściwe dla humbuckerów zamiast singlowych 250 kOhm. Shawbucker ma czytelny choć niezbyt mocny dół pasma, przyjemnie podkreślony środek i klasycznie zaokrągloną górę. W brzmieniu na kanale czystym słychać nutę dawnych lat, na przesterze sprawdza się wręcz wzorcowo - bardzo dobrze reaguje na dynamikę gry i niezwykle precyzyjnie oddaje artykulację w brzmieniach typu crunch. Z kolei na mocniejszym przesterze wyraźnie akcentuje atak zachowując czytelność riffów.

Co do singli N3, to rzeczywiście są one bezszumowe, choć niektórzy twierdzą, że w porównaniu z poprzednią wersją SCN, czyli Samarium Cobalt Noiseless, pojawiają się minimalne zakłócenia. Nawet jeżeli tak jest, to ich poziom jest pomijalny w stosunku do przydźwięku generowanego przez klasyczne pojedyncze cewki. N3 wydają się wyprzedzać poprzednie generacje przetworników typu noiseless pod względem zachowania charakteru brzmienia singli, choć oczywiście jest ono nieco inne, jakby bardziej sterylne i nieco inaczej zrównoważone pasmowo niż w przypadku przystawek typu 50’ czy Texas Special. Nie brakuje im jednak charakterystycznego dla Fendera "bell tone" w pozycjach 2 i 4, ani wysoce organicznego dźwięku z przystawki przy gryfie. N3 świetnie spisują się na przesterze, nie tylko ze względu na brak przydźwięku i brzmienie singla, ale też z powodu czytelności brzmienia i dynamiki.

PODSUMOWANIE

Po fali popularności klasycznych Stratocasterów, w latach 80. i 90. pojawiły się różnorodne konstrukcje określane jako super-strat, zazwyczaj wyposażone w humbucker i dwustronnie blokowany wibrator. Wydaje się jednak, że na miano Super Stratocastera w pełni zasługuje HSS Shawbucker, a powodów ku temu jest kilka: absolutnie zawodowa jakość klasy Deluxe, powalający komfort gry, świetne przetworniki i rozbudowany system ich połączeń przekładający się na niezwykle szeroką paletę barw, wzorowo działający osprzęt gwarantujący duże możliwości ekspresji.

HSS Shawbucker to Stratocaster uwodzący klasycznym wzornictwem i kryjący w sobie ogromny potencjał brzmieniowy - gitara praktycznie na każdą okazję, która sprawdzi się w dowolnym gatunku muzyki. A tytułowy "Shawbucker" - niech samo za siebie mówi to, że zaraz po teście zgłosiliśmy się do polskiego przedstawiciela firmy Fender z pytaniem, czy da się dokupić taki humbucker. Trzeba przyznać, że Tim Shaw spisał się znakomicie - to jeden z najlepszych humbuckerów, na jakich mieliśmy przyjemność grać w swojej karierze. Zupełnie serio.