WAY HUGE Blue Hippo MKIII

Poprzedni, większy model Blue Hippo MkII ma wymiary: 127 × 83 × 68 mm, zatem dostarczona do testów wersja MkIII z serii Smalls (z oznaczeniem katalogowym WM61) jest krótsza o 18 mm i węższa o 23 mm, co pozwala na zaoszczędzenie miejsca w pedalboardzie. Obudowa jest złożona z dwóch kawałków blachy o grubości 2 mm, ze szczotkowanym wykończeniem w kolorze głębokiego błękitu z lekko metalicznym połyskiem. Moduły są połączone trzema śrubami – dwie umieszczono w spodzie, trzecią w tylnej ściance poniżej gniazdka zasilacza 9 V, obok którego symetrycznie zamontowano gniazda wejścia i wyjścia.

Niemal wszystkie podzespoły efektu mieszczą się na jednej płytce drukowanej z montażem powierzchniowym, jedynie pod wyłącznikiem typu DPDT ze względu na jego rozmiary jest mniejsza płytka połączona z główną. Na montaż baterii 9 V pozostało niewiele miejsca, jednak dzięki dość długim kablom nie ma problemów z jej podłączeniem i wsunięciem między płytkę a ściankę obudowy. Wyłącznik efektu działa w trybie true hardwire relay, czyli usuwa urządzenie z toru sygnału – gdy wyczerpie się bateria albo z jakiegoś powodu zawiedzie zasilacz, sygnał przechodzi przez wyłączony efekt, dzięki czemu można kontynuować grę.

Dwa potencjometry odpowiadają za regulację szybkości modulacji (SPEED) i jej głębokości (DEPTH). Mikroprzełącznikiem obok nich wybiera się tryb działania efektu – CHORUS albo VIBE, nad nim znajduje się niebieska dioda, która po włączeniu pulsuje pokazując szybkość modulacji. Urządzenie jest starannie dopracowane, wykonane solidnie i estetycznie. Gałki potencjometrów zapewniają pewny uchwyt, mikroprzełącznik przeskakuje pewnie i bez jakichkolwiek luzów.

W PRAKTYCE

„Niebieski hipopotam” to urządzenie w pełni analogowe, a opóźnienie sygnału powodujące jego modulację w zależności od trybu pracy wynosi od 5,7 do 7 ms. W trybie CHORUS uzyskujemy dość specyficzną, jednakże przyciągającą uwagę modulację, która nieco przypomina specyfikę Bossa CE-2, jednak jego szklistość i przydymione zabarwienie daje jeszcze inny rodzaj brzmienia. Uwagę zwraca duży zakres szybkości modulacji rozciągający się od leniwie falującej, ledwie wyczuwalnej, po bardzo szybką z kilkoma okresami modulacji na sekundę.

W trybie VIBE uzyskujemy nieco ciemniejsze brzmienie z żywym, organicznie brzmiącym efektem vibrato, który w zależności od ustawień szybkości i głębokości modulacji może przywodzić na myśl psychodeliczny klimat przełomu lat 60. i 70. - to dzięki mocnemu kołysaniu i kolorytowi brzmienia. Może też z powodzeniem symulować kolumnę typu Leslie z „wirującymi” głośnikami, którą zwykło się używać do nagłośnienia organów Hammonda, znacznie rzadziej, ale zawsze z dobrymi rezultatami stosowano ją do nagłośnienia gitary elektrycznej. Odpowiednio wyważony vibe może z powodzeniem zastąpić wibrato lewej ręki i w takiej sytuacji jednak fakt, że jest ono słyszalne cały czas zdradza, że pochodzi z efektu, a nie z ręki muzyka. Efekt świetnie spisuje się również z gitarą basową, która z jego wolną modulacją dosłownie brzmi jak dzwon, a z szybką otwiera nowe obszary dźwiękowe.

Zarówno w trybie CHORUS jak VIBE gra się z przyjemnością, a o jakości efektu niech świadczy fakt, że od pierwszych dźwięków zaczynają działać na wyobraźnię, dzięki czemu zaczyna się grać rzeczy, które trudno byłoby wymyślić bez takiego wzbogacenia dźwięku. Z gitarą akustyczną w trybie chorusa uzyskujemy przyjemne ocieplenie barwy i oryginalne brzmienie, zupełnie inne od tych, które można usłyszeć korzystając z popularnych kostek i multiefektów, w tej konfiguracji jedynie głęboki VIBE okazuje się dość problematyczny.

Podsumowując, Blue Hippo to efekt który łączy kilka rzeczy: dwa profesjonalne efekty w niewielkiej kostce; intuicyjną obsługę z oryginalnością brzmień; ładny wygląd z inspiracją muzyczną. Jest to stompbox z tej elitarnej grupy efektów, których po włączeniu po prostu nie chce się wyłączać.

www.wayhuge.com
www.musicdealer.pl