FENDER Marine Layer Reverb, Mirror Image Delay

W zaprezentowanej w tym roku nowej serii, oprócz przedstawionych urządzeń typu delay i reverb, jest jeszcze kilka ciekawych i równie efektownie wyglądających kostek podłogowych: kompresor The Bends, bufor Level Set Buffer, przestery Pugilist Distortion i Santa Ana Overdrive, do których ostatnio dołączyły 3 kolejne: Engager Boost, Pelt Fuzz i Full Moon Distortion.

Obudowy wykonano z anodyzowanego, szczotkowanego aluminium z eleganckim kolorowym wykończeniem. Element stanowiący górną i boczne ścianki tworzy korpus, na którym zamontowano po bokach gniazda wejścia i wyjścia, na górze potencjometry i przełączniki. Boczne gniazda są usytuowane asymetrycznie, dzięki czemu wtyczki ustawionych obok siebie kostek mijają się, co pozwala zaoszczędzić nieco miejsca w pedalboardzie. Efekty pracują na napięciu 9 V – można korzystać z zasilacza podłączanego do gniazdka w tylnej ściance lub baterii montowanej w uchwycie na wewnętrznej stronie przedniej klapki zamykanej na magnesy. Oprócz diodowej kontrolki załączenia efektu z charakterystycznym dla Fendera szkiełkiem zapożyczonym ze wzmacniaczy, procesory mają podświetlane gałki potencjometrów, co ułatwia orientację na ciemnej scenie. Można je wedle uznania wyłączyć mikroprzełacznikiem umieszczonym na tylnej ściance.

Z kolei przełącznikiem DRY KILL można wyłączyć sygnał gitary, pozostawiając jedynie efekt, co jest przydatne w równoległej pętli efektów. Oba procesory mają układ, który nie wycisza efektu w momencie wyłączenia go przyciskiem nożnym. Zamiast gwałtownego ucięcia pogłos i echo wybrzmiewają do całkowitego zaniku – to cecha przydatna na scenie, kiedy kończąc jeden utwór zostawiamy wybrzmiewający efekt i zaczynamy grać kolejną partię bez niego. Kontrolki włączenia efektów świecą intensywnie, co z jednej strony daje atrakcyjny efekt wizualny, ale też nieco utrudnia obsługę blaskiem trafiającym prosto w oczy pochylającego się nad urządzeniami gitarzysty. To właściwie jedyny (i do tego drobny) mankament, bo już po paru minutach pamięta się rozmieszczenie i funkcje poszczególnych elementów i obsługuje efekt intuicyjnie.

FENDER MIRROR IMAGE DELAY

Procesor zapewnia trzy rodzaje echa wybierane przełącznikiem TYPE: TAPE – echo taśmowe, ANALOG – brzmienie analogowego efektu delay z charakterystycznym zawężaniem pasma w kolejnych odbiciach, DIGITAL – współczesny cyfrowy delay. Każdy z typów ma dwie wersje wybierane przełącznikiem VARIATION. W przypadku efektu DIGITAL mamy podstawowy efekt albo wersję ze zdublowaną i lekko odstrojoną gitarą. Wariacje w trybie ANALOG różnią się barwą – 2. jest nieco ciemniejsza. Echo ma dodatkowo efekt modulacji z głębokością ustawianą potencjometrem DEPTH i szybkością gałką RATE. W trybie TAPE brzmi to jak kołysanie i nierówne przesuwanie taśmy w klasycznym urządzeniu, w pozostałych trybach jest to chorus. Bardzo przydatny okazuje się przełącznik DOTTED 1/8 – przy okresie opóźnienia ustawionym na jedną ósemkę jednym ruchem palca uzyskujemy opóźnienie odpowiadające ósemce z kropką. Pozostałe potencjometry to: TIME – okres opóźnienia (do 900 ms), FEEDBACK – ilość powtórzeń echa, LEVEL – poziom efektu.

Mirror Image Delay to tak naprawdę delay i chorus w jednym urządzeniu. Trzy rodzaje echa oraz modulacja umożliwiają uzyskanie świetnie brzmiącego efektu typu slap back typowego dla ery rockabilly, przez rockowe czy nawet psychodeliczne analogowe echo charakterystyczne dla lat 70. i 80., oraz współczesne, czysto brzmiące powtórzenia. Do pełni szczęścia przydała by się jeszcze funkcja tap tempo, jednak w tej klasie cenowej, przy tak dobrym brzmieniu i możliwościach to już szukanie dziury w całym.

FENDER MARINE LAYER REVERB

Efekt oferuje trzy rodzaje pogłosu wybierane przełącznikiem TYPE: HALL, ROOM, SPECIAL – każdy w dwóch wersjach brzmieniowych (VARIATION 1, 2) i w wersji jaśniejszej i ciemniejszej ustawianej przełącznikiem FILTER. O ile pogłosy hall i room nie wymagają szczególnego komentarza, bo są to po prostu symulacje dużej hali i pokoju (z krótszym bądź dłuższym czasem zanikania oraz nieco inną barwą od wariacji), to pod nazwą SPECIAL kryją się dwa znacznie bardziej specyficzne brzmienia. Pierwszym z nich jest shimmer, czyli efekt pitch shift oktawę wyżej od granego dźwięku. Drugi można określić jako cathedral – głęboki, dość intensywnie zmodulowany pogłos, przydatny w klimatach typu ambient. PRE DELAY to regulacja czasu po jakim zaczyna być słyszalny pogłos – funkcja bardzo przydatna gdy chce się nieco bardziej wyeksponować efekt. REVERB TIME to czas zanikania pogłosu, DAMPING – regulacja tłumienia, czy może raczej sposobu wybrzmiewania pogłosu, który w skrajnej lewej pozycji brzmi w trakcie zanikania coraz ciemniej, w skrajnej prawej wybrzmiewa w pełnym paśmie. LEVEL tradycyjnie określa poziom efektu w stosunku do dźwięku podstawowego. Włączając FILTER uzyskuje się ciemniejsze brzmienie wszystkich wymienionych efektów, co z samych tylko pozycji przełączników daje 12 wyjściowych kombinacji pogłosów. Podobnie jak echo, pogłos jest również przykładem wzorowej ergonomii i wysokiej jakości – to łatwy w obsłudze i bardzo atrakcyjnie brzmiący procesor, w którym drzemią duże możliwości kreowania przestrzeni dźwiękowej. Oprócz świetnie dopracowanych pogłosów typu HALL i ROOM, wyjątkowo przyjemnym zaskoczeniem okazują się być dwa wzbogacone harmonicznie pogłosy z trybu SPECIAL.

PODSUMOWANIE

Oba efekty nie tylko znakomicie prezentują się pod względem wizualnym, ale są też pieczołowicie dopracowane pod względem ergonomii, a przede wszystkim jakości dźwięku i możliwości brzmieniowych. Po raz kolejny okazuje się, że zaprojektowanie i zbudowanie od nowa czegoś, co wydaje się znajome, nie tylko ma sens, ale jest też krokiem naprzód. Rezultaty pracy inżynierów Fendera wzbudzają szacunek, efekty spisują się świetnie, działają na wyobraźnię oraz inspirują do gry.

www.fender.com