Feeling

Witam serdecznie w ósmym odcinku warsztatów gry na gitarze basowej. Zagrane dźwięki z feelingiem dają tak zwanego "kopa" utworowi muzycznemu, a muzykom w zespole i publiczności - skrzydeł. To właśnie tacy muzycy jak James Brown pokazali światu, że feeling muzyków jego kapeli działał jak pozytywny generator. Brown mobilizował swoich muzyków do grania z jeszcze większym jajem. Jego zespół tętnił pozytywną energią. Dziś można słuchać wspaniałych, pozytywnie naładowanych utworów Browna wielokrotnie, z dreszczem emocji.

Utworów tych można słuchać na okrągło, ponieważ mają one w sobie wielką moc.

Grając niżej zaprezentowane przykłady, wyrażajcie swoje uczucia i emocje, poczujcie dźwięk i jego brzmienie oraz dynamikę, poczujcie rytm! Jeżeli nauczycie się grać z feelingiem, wszystko to, co zagracie, będzie żywe, przekonujące, pełne wartości i na pewno zwróci uwagę słuchaczy. Samopoczucie oraz emocje podczas gry istotnie wpływają na to, co i jak się gra. Wiele osób, które na początku swojej muzycznej drogi nie grały z feelingiem, lecz tylko odgrywały bez przekonania swoje ćwiczenia lub odwalały próby z kapelą, ma problemy z feelingiem. Warto skupiać się nad feelingiem. To właśnie dzięki emocjom wiele nagrañ zostało uznanych za ponadczasowe i kultowe. Temat muzyczny zagrany bez przekonania znacznie różni się od tego samego tematu, który jest zagrany nuta w nutę, ale z feelingiem. Emocje słychać w brzmieniu instrumentu. Dlatego niejednokrotnie zdarza się, że hitem muzycznym w mediach jest prosta piosenka zagrana z tak zwanym jajem, a nie skomplikowane partie instrumentalne zagrane bez przekonania, które niestety nie mają odbiorcy. Nie wolno zapomnieć o tym, że muzyk powinien mieć kontakt z odbiorcą jego twórczości, nie powinien on lekceważyć słuchaczy. Otwartość na muzykę, chęć wymiany wiedzy i doświadczenia z innymi muzykami jest czymś, co może posunąć każdego do przodu oraz zmienić jego życie na lepsze. Dobrze jest, kiedy muzycy (czytaj basiści) rozmawiają ze sobą i potrafią się komunikować bez złowrogich spojrzeñ, zawiści i szkodzenia sobie nawzajem. Walka o to, kto najszybciej gra, naśmiewanie się z czyichś błędów, pomyłek lub ograniczeñ (np. z kiepskiego sprzętu lub ułomności fizycznych)jesttotalną głupotą. O ile lepiej jest mieć przyjaciół niż wrogów. Koncert lub nagranie w studio wśród przyjaciół to ciekawsze przeżycie niż chwile nieprzyjemne. Wymiana doświadczeñ jest dla muzyków czymś bardzo ważnym. Dlatego dobrze jest słuchać tego, co inni mają do powiedzenia. Za starych czasów chodziło się "po ludziach" w celu znalezienia ciekawych nagrañ muzycznych. Nie było wtedy Internetu ani tak dobrze zaopatrzonych sklepów muzycznych. Do dziś w niejednym domu znaleźć można ciekawe i inspirujące źródła muzyczne w postaci nagrañ, książek itd. Warto słuchać różnej muzyki oraz warto czytać książki o tematyce muzycznej, a także biografie znanych muzyków. Każda informacja może być cenna i może odmienić nasze życie na lepsze.

Utwory zagrane z feelingiem cechuje to, że można je słuchać wielokrotnie i bez znudzenia. Świat muzyki jest pełen takich utworów, które emanują pozytywną energią. Cechą dobrych nagrañ jest to, że mają one w sobie feeling, który rozpala serca ludzi, daje radość i pozytywne myśli. Feeling wypływa z serca. Jeżeli to, co gracie, czujecie sercem, wówczas gracie z feelingiem. Przykładem ponadczasowych utworów mogą być np. "The Boys Are Back In Town" Thin Lizzy, "All Right Now" Free,... każdego z tych utworów można słuch z zaciekawieniem wielokrotnie, bez znudzenia. Warto poznawać takie utwory poprzez naukę gry i uważne słuchanie, co będzie bardzo pomocne w rozwoju muzycznym. Granie z feelingiem nie oznacza mocnego i agresywnego szarpania strun. Struny należy szarpać możliwie delikatnie, co polepszy szybkość gry i brzmienie. Umiejętność delikatnego grania przydaje się w studiu, gdzie wszystko wyraźnie słychać na monitorach odsłuchowych. Zbyt mocne zagranie dźwięku powoduje, że cała partia będzie musiała być powtórzona, a nawet dochodzi do przesterowania (tzw. "strzał"). Dlatego ćwicząc, warto koncentrować się na dynamice gry i starać się, aby gra była możliwie jak najczystsza i dynamiczna.

 

Przykład 1 to ćwiczenie na rytmikę i timing, grane techniką kciukową. Lewą ręką gramy na gryfie palcem wskazującym i palcem małym.

Przykład 2 to temat basu zagrany techniką kciukową. Strunę G1 podciągamy palcem wskazującym i palcem środkowym. Lewą ręką dociskamy strunę A3 palcem wskazującym, natomiast strunę G1 palcem małym.

Przykład 3 to ćwiczenie na dynamiczne i punktowe granie. Wszystkie dźwięki grane są staccato, czyli krótko.

 

Przykład 4 to ćwiczenie na grę techniką kciukową. Lewa ręka trzyma palcem serdecznym dźwięk C, następnie puszcza strunę (próg zerowy), na pierwszym progu łapie strunę pierwszym palcem i na progu drugim palcem środkowym. Jest to bardzo dobre ćwiczenie na dynamikę.

 

Przykład 5 to walking bazujący na akordach: am I am I dm I dm I. Jest to kolejne ćwiczenie na punktowe granie w sekcji.