Czas Na Gitarę Akustyczną

Piotr Słapa
Czas Na Gitarę Akustyczną

Zapraszam wszystkich Czytelników magazynu "Gitarzysta" do pierwszego odcinka warsztatów poświęconych gitarze akustycznej.

Gitara ta jest często wybierana przez młodych muzyków jako instrument przejściowy, zanim zdecydują się na zakup gitary elektrycznej. Kojarzona jest zazwyczaj z grą akordową czy "ogniskową". Można zadać sobie pytanie: dlaczego tak jest? Odpowiedź jest prosta. Nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, jakie możliwości oferuje gitara akustyczna. Moim zadaniem jest pokazać Wam ten niezwykły instrument z nieco innej, szerszej perspektywy. Chciałbym też zainspirować Was do sięgnięcia po akustyka i odkrycia magii, jaka się w nim kryje. Niezależnie od tego, jaki styl muzyczny preferujecie: funk, jazz, blues, rock, country czy folk, na pewno znajdziecie tutaj coś dla siebie, ponieważ moje warsztaty będą czerpać ze wszystkich wymienionych wyżej gatunków muzycznych. Gitarę akustyczną przedstawię nie tylko jako instrument akompaniujący i rytmiczny, ale także solowy. Często będziemy łączyć te elementy, grając jednocześnie podkład oraz partię solową. Skoncentrujemy się na omówieniu wielu technik gitarowych, zagrywek, patentów oraz całych fragmentów gotowych utworów. Pokażę Wam ciekawe rozwiązania, które być może zmienią Wasze podejście do tego instrumentu.

Chciałbym powiedzieć kilka słów na temat samego ćwiczenia. Bardzo często początkujący muzycy zadają pytanie: jak szybko należy spodziewać się efektów? Jest to sprawa indywidualna, każdy ma inne predyspozycje i szybko się przekonacie, że pewne ćwiczenia wykonacie bardzo sprawnie, a inne słabo. Aby nie odczuć większej frustracji, warto odrzucić jakiekolwiek ramy czasowe i ćwiczyć we własnym tempie, nie patrząc na rezultaty kolegów.

Bardzo ważne jest porcjowanie materiału do nauki. Polecam uczyć się nowych rzeczy od początku do końca. Jeśli koncentrujecie się na jednym zagadnieniu, nie bierzcie następnego. Należy pamiętać, aby ćwiczyć wszystko bardzo powoli i dokładnie. Niestety taką mamy naturę, że chcemy osiągnąć dobre rezultaty przy małym nakładzie pracy i w krótkim okresie czasu - to na pewno nie działa w ten sposób. Po prostu ważna jest regularna i systematyczna praca.

W pierwszym odcinku warsztatów chciałbym zaproponować tzw. warm-up exercises, czyli ćwiczenia rozgrzewkowe. Jest to temat często zaniedbywany przez gitarzystów, jednak nie należy go pomijać, ponieważ w skrajnych przypadkach brak rozgrzewki może doprowadzić do poważnych kontuzji. Czy wyobrażasz sobie kulturystę, który od razu bez rozgrzewki podnosi ogromne ciężary? Warto podobnie pomyśleć o gitarze, a wbrew pozorom gitara akustyczna jest wymagającym instrumentem, przy którym łatwo przeciążyć dłonie. ćwiczenia rozgrzewkowe pomogą rozluźnić ręce, poprawią krążenie, a odpowiedni stretching zminimalizuje ryzyko wystąpienia kontuzji. Poniższe przykłady angażują pracę obu rąk. Wzmocnicie siłę oraz rozciągniecie palce lewej ręki (szczególnie mały palec, który jest dosyć słaby). Ponadto prawa ręka nabierze precyzji - np. grając kostką, ćwiczycie cross-picking.

 

W przykładzie 1a gramy kolejno dźwięki: F (1 próg na strunie basowej E), B (2 próg na strunie A), C (3 próg na strunie A), B (2 próg na strunie A). Do przytrzymania dźwięku F używamy palca wskazującego lewej ręki - postarajcie się go nie odrywać podczas grania kolejnych dźwięków. Dźwięki B i C gramy palcem środkowym i serdecznym lewej ręki. Następnie ponownie uderzamy dźwięk F (1 próg na strunie E), jednak pozostałe dźwięki nie są już grane na strunie A, tylko na D - czyli kolejno: E (2 próg na strunie D), F (3 próg na strunie D), E (2 próg na strunie D). Zgodnie z zasadą poruszamy się ponownie w dół, zostawiając palec wskazujący na dźwięku F struny basowej E. Gramy więc dźwięki: F (1 próg na strunie E), A (2 próg na strunie G), Bb (3 próg na strunie G), A (2 próg na strunie G). Przechodzimy na strunę niżej, czyli kolejno: F (1 próg na strunie E), Db (2 próg na strunie B), D (3 próg na strunie B), Db (2 próg na strunie B). Ponownie przechodzimy na strunę niżej, czyli F (1 próg na strunie E), Gb (2 próg na strunie wiolinowej E), G (3 próg na strunie wiolinowej E), Gb (2 próg na strunie wiolinowej E).

Do tego momentu poruszaliśmy się w dół gryfu, a teraz musimy wrócić. Gramy więc kolejno: F (1 próg na strunie E), Db (2 próg na strunie B), D (3 próg na strunie B), Db (2 próg na strunie B). Następnie: F (1 próg strunie E), A (2 próg na strunie G), Bb (3 próg na strunie G), A (2 próg na strunie G). W dalszej kolejności uderzamy dźwięk F (1 próg na strunie E), E (2 próg na strunie D), F (3 próg na strunie D), E (2 próg na strunie D). Na zakończenie przykładu gramy F (1 próg na strunie E), B (2 próg na strunie A), C (3 próg na strunie A), B (2 próg na strunie A) i ponownie dźwięk F (1 próg na strunie E).

Przykład 1b jest bardzo zbliżony do poprzedniego. Jeżeli zrozumieliście zasadę działania ćwiczenia, nie będziecie mieć tu większego problemu.
Palec wskazujący w dalszym ciągu pozostaje na dźwięku F (1 próg na strunie E), jednak tym razem do zagrania kolejnych dźwięków użyjemy palca środkowego i małego. Gramy kolejno dźwięki: F (1 próg na strunie E), B (2 próg na strunie A), Db (4 próg na strunie A), B (2 próg na strunie A). Zgodnie
z zasadą, którą już znacie, poruszamy się w dół.

W przykładzie 1c ponownie palec wskazujący odpowiedzialny jest za dźwięk F (1 próg na strunie E), natomiast do zagrania kolejnych dźwięków używamy palca serdecznego i małego.

 

Przykład 2a jest bardzo zbliżony do poprzednich ćwiczeń. Tym razem palec środkowy cały czas przytrzymuje dźwięk Gb (2 próg na strunie basowej E). Pozostałe dźwięki gramy za pomocą palca wskazującego i serdecznego. W przykładzie 2b ponownie palec środkowy odpowiedzialny jest za dźwięk Gb (2 próg na strunie E). W tym ćwiczeniu pozostałe dźwięki gramy za pomocą palca wskazującego i małego. Od tego momentu poziom trudności rośnie, jeżeli poczujecie ból w ręce, należy koniecznie przerwać ćwiczenie i odpocząć. Przykład 2c to ostatni wariant z tej serii - palec środkowy przytrzymuje dźwięk Gb (2 próg na strunie E), pozostałe dźwięki gramy palcem serdecznym i małym.

 

Przykład 3a otwiera serię ćwiczeń, w której palec serdeczny przytrzymuje dźwięk G (3 próg na strunie basowej E). Do zagrania kolejnych dźwięków używamy palca wskazującego i środkowego. W przykładzie 3b ponownie palec serdeczny odpowiedzialny jest za dźwięk G (3 próg na strunie E), a pozostałe dźwięki gramy palcem wskazującym i małym. W przykładzie 3c, kończącym serię, palec serdeczny przytrzymuje G (3 próg na strunie E), natomiast do zagrania pozostałych dźwięków używamy palca środkowego i małego.

 

Teraz pora na najtrudniejszy zestaw ćwiczeń. W przykładzie 4a mały palec przytrzymuje dźwięk Ab (4 próg na strunie basowej E) i tym razem używamy palca wskazującego oraz środkowego. W przykładzie 4b mały palec ponownie odpowiedzialny jest za dźwięk Ab (4 próg na strunie E), a pozostałe dźwięki gramy za pomocą palca wskazującego i serdecznego. Przykład 4c jest ćwiczeniem, które kończy serię. Mały palec przytrzymuje dźwięk Ab (4 próg na strunie E). Pozostałe dźwięki gramy, używając palca środkowego i serdecznego.

Po tak przeprowadzonej rozgrzewce jesteśmy przygotowani do grania skomplikowanych partii gitarowych bez ryzyka kontuzji. Z czasem zobaczycie, że Wasze ręce nabierają coraz to większej sprawności. Powodzenia!