EPIPHONE Les Paul Ultra II

Chopin bez wątpienia doceniał piękno gitary i co najmniej raz wystąpił przed publicznością wspólnie z wybitnym hiszpańskim gitarzystą i kompozytorem Fernando Sorem. Bywał też na recitalach gitarowych. W 1840 roku w Paryżu słuchał występu Stanisława Szczepanowskiego, który po tym koncercie został uznany za najwybitniejszego gitarzystę tamtego okresu.

Stworzenie gitary Epiphone Les Paul Ultra II sprawiło, że cytowane zdanie nabiera zupełnie innego znaczenia. Dlaczego? Odpowiedź znajdziemy po dokładniejszym przyjrzeniu się temu instrumentowi i poznaniu jego możliwości.

BUDOWA

Ponieważ budowa gitary Les Paul jest dobrze znana naszym Czytelnikom (chociażby z testu Epiphone Slash LP zamieszczonego w "Gitarzyście" 7/2008), skupię się przede wszystkim na tym, co jest właściwe tylko dla testowanej gitary i czego nie znajdziemy w innych instrumentach tego typu.

Les Paul Ultra II jest ewolucją modelu Ultra i wyróżnia się wśród gitar serii Standard oraz Custom trzema cechami. Mahoniowy dół korpusu oprócz przestrzeni na przetworniki i układ elektryczny posiada wyfrezowane dodatkowe komory, które działają podobnie jak w gitarach typu półpudło, choć nie tak samo jak w instrumentach z otworami rezonansowymi w kształcie litery "f" i cienką górną deską.

Drugą wyróżniającą cechę stanowi rzeźbiona klonowa płyta wierzchnia - zdobi ją klon wzorzysty (quilted maple), a nie płomienisty (flame maple) znany z wersji Standard Plus.

Trzecią cechą jest sfrezowanie tylnej części korpusu przypominające profil znany z gitar typu Stratocaster i z wzorowanych na nich konstrukcji.

Model Ultra II wzbogacono o dodatkowy przetwornik Shadow NanoMag zamontowany w podstrunnicy między ostatnim progiem a humbuckerem Alnico Classic. Spowodowało to konieczność gruntownej modyfikacji układu elektrycznego. W zakrywającej go płytce umieszczono komorę baterii 9V oraz zamontowano na niej przedwzmacniacz przetwornika NanoMag z regulacją czułości (czy może raczej głośności) oraz dwupasmową korekcją.

W komorze układu elektrycznego znajduje się płytka drukowana, a kable nie są do niej przylutowane, lecz podłączone niewielkimi wielowtykami. Również układ potencjometrów jest nieco inny, choć głośność humbuckerów pozostała na swoim poziomie. Potencjometrem, którym w modelu podstawowym reguluje się barwę humbuckera przy mostku, ustawiamy głośność przetwornika NanoMag.

Gitara elektryczna Les Paul Ultra II posiada dwa wyjścia, dzięki czemu dowolnie miksowany sygnał ze wszystkich przetworników możemy wyprowadzić jednym kablem albo rozdzielić brzmienie elektryczne z humbuckerów od brzmienia akustycznego z przetwornika NanoMag. Potencjometr barwy humbuckera przy gryfie pełni funkcję globalnej regulacji barwy (po rozdzieleniu sygnałów działa z humbuckerami).

Pozostałe różnice w stosunku do modelu Les Paul Standard to złoty kolor osprzętu (właściwy dla wersji Custom), matowo wykończony gryf i nieco inny kształt plastikowej nakrętki przełącznika przetworników. Kremowy binding i stożkowate gałki w miodowym kolorze to elementy typowe dla wersji standardowej. Główka nie jest przyklejona do szyjki za siodełkiem w okolicy kluczy i śruby pręta napinającego gryf, lecz między siodełkiem główki i trzecim progiem.

WRAŻENIA

Jak na Les Paula gitara jest dość lekka za sprawą komór wydrążonych w korpusie. Komfort gry podnosi sfrezowanie, które dla purystów może być nieco szokujące. Wystarczy jednak pograć dłużej - szczególnie w pozycji siedzącej - by docenić to rozwiązanie.

Matowo wykończony gryf o lekko spłaszczonym profilu SlimTaper przypomina szyjki typu LP 1960 - jest wygodny i przyjemny w dotyku.

Oceniając wygodę gry, wypada też pamiętać o odniesieniu do gitary akustycznej. Krótka menzura (tzw. gibsonowska) i niewielki profilowany korpus przy brzmieniu akustycznym właściwym dla gitary z dużym pudłem i dłuższą menzurą, to wyjątkowe zjawisko. Nie jest to oczywiście jedyna gitara elektryczna dysponująca brzmieniem akustycznym. Charakterystyczne jest jednak wykorzystanie specyficznego przetwornika magnetycznego o niskiej impedancji, podczas gdy inni producenci przeważnie montują przetwornik piezoelektryczny w mostku.

Gitara Les Paul Ultra II jest wykonana estetycznie, a jej poszczególne elementy zostały do siebie idealnie dopasowane. Jedyne zastrzeżenia można mieć do drobnych rysek na podstrunnicy będących ubocznym efektem niezbyt wprawnego szlifowania końcówek progów. Widać to jednak tylko z bardzo bliskiej odległości i należy potraktować bardziej jako wpadkę lutnika, a nie cechę całej serii.

Osprzęt działa prawidłowo - nie ma problemów z ustawieniem menzury czy utrzymaniem stroju. Także układ elektryczny nie sprawia problemów - przełącznik działa prawidłowo, potencjometry nie trzeszczą. Jedynym niepokojącym zjawiskiem jest przydźwięk pojawiający się po skręceniu głośności przystawki NanoMag potencjometrem na przodzie korpusu. Jest on niezależny od ustawienia głośności w pokładowym preampie, zatem jeżeli chcemy używać jedynie humbuckerów, lepiej skręcić GAIN z tyłu korpusu, a przedni potencjometr ustawić na maksimum.

BRZMIENIE

Porównując brzmienie modelu Ultra II do swego poprzednika (bez podłączania do wzmacniacza) od razu słychać, że mamy do czynienia z komorami akustycznymi w korpusie. Dźwięk jest cieplejszy, głębszy, nieco głośniejszy i brzmieniowo przypominający półpudło. Fizycznie odczuwa się mocniejszy rezonans korpusu niż w przypadku gitary z pełnej deski.

Po podłączeniu do wzmacniacza, grając tylko z wykorzystaniem humbuckerów, uzyskujemy tradycyjne brzmienie LP, które jest minimalnie jaśniejsze i nieco bardziej przestrzenne niż w wersji standardowej. Po włączeniu samego tylko przetwornika NanoMag i podłączeniu instrumentu do wzmacniacza do gitary elektrycznej, nie może on pokazać swoich możliwości, a tym bardziej zachwycić. W takim układzie świetnie sprawdza się wyłącznie jako uzupełnienie humbuckerów - dodaje wysokich harmonicznych i znacznie poprawia przekaz niuansów artykulacji.

NanoMag pokazuje pełne możliwości dopiero po podłączeniu do dobrej klasy wzmacniacza dedykowanego gitarze akustycznej. Wraz z neutralną korekcją pokładowego preampu, ewentualnie z podbitą górą, otrzymujemy szlachetne brzmienie gitary akustycznej, które w warunkach koncertowych niejednego słuchacza wprawi w osłupienie.

Przetwornik NanoMag jest wyjątkowo odporny na sprzężenia, daje głęboki, dynamiczny dźwięk o naturalnej barwie, co jest również zasługą specyficznej budowy korpusu. Warto wspomnieć, że magnetyczny NanoMag wraz z przystawką piezoelektryczną NanoFlex i wyposażonym w tuner przedwzmacniaczem tworzy układ aktywny montowany w niektórych gitarach akustycznych Epiphone.

Oddzielne wyprowadzenie sygnału do dwóch wzmacniaczy (do gitary elektrycznej i akustycznej) daje niesamowite możliwości brzmieniowe na scenie i w studiu. Można dowolnie mieszać barwy, stosować odrębne pętle efektów, zaskoczyć słuchaczy nagraniem idealnie zgodnych partii unisono czy sztuczką typu gitara "duch", która nagle powtórzy zagraną frazę z zupełnie innym brzmieniem. Bardzo łatwo też nagrać dialog gitar, wykorzystując jednocześnie dwie ścieżki i wyciszając odpowiednie frazy.

PODSUMOWANIE

Kwota, jaką trzeba zapłacić za Les Paul Ultra II, pozwala na zakup Les Paula Standard i budżetowej gitary akustycznej, która raczej nie będzie wyposażona w przetwornik Shadow NanoMag. Przedstawiony instrument typu dwa w jednym oferuje wyjątkowe możliwości brzmieniowe, wysoki komfort gry, rozwiązując przy tym szereg problemów technicznych i logistycznych w codziennej eksploatacji - nie potrzebujemy drugiego futerału czy pokrowca, dodatkowych kompletów strun czy dużego bagażnika w samochodzie. Parafrazując słowa Fryderyka Chopina, można powiedzieć, że nie ma nic piękniejszego niż gitara, chyba, że są to dwie gitary w jednym instrumencie.

Wojciech Wytrążek