FRAMUS Phil XG Artist Line

Rodzaj sprzętu: Gitara elektryczna

Pozostałe testy marki FRAMUS
Testy
Marcin Komorowski
2019-11-08
FRAMUS - Phil XG Artist Line

Phil X, a właściwie Theofilos Xenidis, to urodzony w 1966 r. greckokanadyjski gitarzysta, kompozytor i autor piosenek, znany przede wszystkim z zespołu Bon Jovi. Muzyk od 2015 r. współpracuje z firmą Framus, czego owocem jest sygnowany model w kształcie nawiązującym do gitary typu SG…

Gitarzysta karierę rozpoczął w zespole Powder, grał w The Drills i w grupie Triumph, z którą nagrał album „Edge of Excess”. W 1990 r. zaprosił go do swojego zespołu Aldo Nova. Phil współpracował jako sideman z artystami takimi jak Tommy Lee, Methods of Mayhem, Avril Lavigne, Kelly Clarkson, Rob Zombie, Chris Daughtry, Alice Cooper, Thousand Foot Krutch. W 2011 i 2013 r. zastępował Richiego Samborę w Bon Jovi, a od wydania płyty „This House Is Not For Sale” w 2016 r. jest oficjalnie uznany za członka zespołu.

BUDOWA

Gitara ma konstrukcję set-neck, czyli gryf jest wklejony w korpus – oba elementy wykonano z mahoniu. To rozwiązanie ma tę zaletę, że podstawa szyjki ma łagodne profilowanie, na co wpływa dodatkowo sfrezowana krawędź. Korpus jest profilowany zarówno z przodu, jak i z tyłu, gdzie obok anatomicznego podcięcia w dolnej części zamontowano charakterystyczną dla tych gitar maskownicę układu elektrycznego zamykaną na zatrzaski. Kształt korpusu jest nieco asymetryczny, nieco zaskakująca jest pozycja górnego kołka do paska – w bocznej krawędzi, co powoduje dość duży kąt nagięcia końcówki paska. Ryzyko jego przypadkowego odczepienia niwelują blokady – Warwick Security Locks. Gitara ma menzurę w rozmiarze 24,75”, co stanowi 628 mm.

Podstrunnica z hebanu tygrysiego mieści 22 progi o wąskim i wysokim profilu wykonane ze stopu nickel silver. Główka, podobnie jak korpus jest nieco asymetryczna, zamontowano na niej klucze olejowe w układzie 3+3. Z tyłu główki znajduje się informacja o serii, pochodzeniu instrumentu oraz numer fabryczny. Szczyt główki zdobi perłowy logotyp, a nad grafitowym siodełkiem jednym wkrętem zamontowano niewielką maskownicę z sygnaturą modelu. Aby uzyskać dostęp do śruby regulacji gryfu wystarczy lekko poluzować płytkę i odsunąć ją na bok, bez konieczności pełnego demontażu.

Mostek to dwuczęściowa konstrukcja typu tune-o-matic z odlewanym strunociągiem i mostkiem z regulacją wysokości na dwóch śrubach. Przetworniki to czysta klasyka gatunku – dwa humbuckery marki Seymour Duncan w niklowanych puszkach: SH-1n przy gryfie i SH-4b przy mostku z trójpozycyjnym selektorem i wspólną regulacją głośności i barwy. Gniazdo wyjściowe umieszczono w bocznej płaszczyźnie korpusu, około 10 cm od dolnego uchwytu paska.

Wykończenie testowanego egzemplarza nazwano Black Satin – gitara jest pokryta czarnym lakierem – jak wskazuje nazwa o matowym, satynowym charakterze. Inne dostępne wersje to kolor czarny (BK), kremowy i brązowa przypalanka (SB Vintage) – pokryte lakierem o wysokim połysku. Gitara jest sprzedawana w pokrowcu RockBag Student Line Plus – ocieplanym i usztywnianym, z wygodnymi, obszernymi kieszeniami, szelkami do noszenia na plecach oraz uchwytami ułatwiającymi podnoszenie i zakładanie, a fabrycznie założony komplet strun to Cleartone 10-46.

WRAŻENIA

Gitara w czarnym matowym lakierze prezentuje się fenomenalnie, a wykończenie zgodnie z wyśrubowanymi standardami Warwicka sprawia, że ma się wrażenie obcowania z co najmniej dwukrotnie droższym instrumentem. Na uwagę zasługuje niezwykle ergonomiczne połączenie gryfu z korpusem, znacznie poprawiające wygodę gry. Pierwszym papierkiem lakmusowym nowego instrumentu jest dla mnie zwykle tzw. brzmienie na sucho. Elektronika może zmienić dużo, ale gitara musi grać „z deski”. Framus zalicza ten test śpiewająco – i to dosłownie – pięknie i równo wybrzmiewa, z odpowiednim sustainem, dźwięki basowe są odpowiednio sprężyste i z dobrze zakreśloną średnicą, a wysokie nuty są odpowiednio mocne i nie giną na tle strun basowych. Zapewne pozytywnie wpływa na to grubość gryfu, który jest dość – mówiąc kolokwialnie – mięsisty. Sam Phil określa go mianem „męski”. Czas podłączyć wiosło do pieca…

Mahoniowy instrument w stylu „SG” z menzurą 628 mm to klasyczna i wielokrotnie sprawdzona konstrukcja. Wszystko się tutaj zgadza, a markowe, produkowane w Kalifornii przetworniki Seymour Duncan świetnie komplementują całość. Pickupy JB pod mostkiem oraz ‘59 pod gryfem to jeden z najczęściej stosowanych tandemów. Humbucker pod gryfem ma ciepłe, wełniane brzmienie z lekko wycofanym środkiem i podkreślonym wysokim pasmem, które pozwala lepiej przebijać się w miksie. Poziom sygnału jest dość niski, co w połączeniu z charakterem daje wrażenie gry na przystawce „vintage”. Pickup ładnie czyści się z przesteru przy delikatnym skręcaniu potencjometru VOLUME, choć przydałby się układ zapobiegający przy tym utracie góry pasma.

Humbucker pod mostkiem ma dość wysoki poziom wyjściowy i przewagę wysokich i średnich pasm nad niskimi. Każdy kto grał na JB wie, że jest to dość jasny przetwornik, więc na barwach przesterowanych trzeba na ten nadmiar górki uważać. W testowanym modelu natomiast, świetnie działa skręcanie gałki VOLUME, która nie jest wyposażona w jakikolwiek rodzaju układ „treble bleed”. Po lekkim skręceniu poziom sygnału oraz góra obniżają się, a barwa ma mniejszy gain – może to być użyteczne do grania barwami podkładowymi/riffowymi, by potem przy rozkręceniu gałki uzyskać mocniej przesterowany drive o większej ilości alikwotów pod solówkę.

Potencjometry to w zasadzie najsłabszy element tego znakomitego instrumentu – to typowe azjatyckie poty o małych obudowach – wyglądają „tanio” (szczególnie w zestawieniu z oryginalnymi pickupami SD). Oczywiście od strony funkcjonalnej wszystko działa, ale osobiście przy najbliższej okazji zrobiłbym porządek w tylnej skrytce i wstawił tu markowe poty CTS – taki upgrade jest dość nieskomplikowanym zabiegiem. Tym bardziej, że dostęp do elektroniki jest ułatwiony i nie wymaga nawet użycia śrubokrętu. A zabierając się do modyfikacji można by też dodać rozłączanie cewek do singli za pomocą pota push-pull i blokowane klucze. Piszę o tym, ponieważ gitara ma potencjał i może stanowić naprawdę solidną platformę dla świadomego muzyka.

PODSUMOWANIE

Framus Phil XG wykończony matowo (Satin) w kolorze czarnym (BK) to instrument nie tylko wyglądający rasowo, ale także oferujący szeroką paletę barw od bluesa po metal dzięki użytemu tandemowi Seymourów: ‘59 + JB. Jak mawia pewien znany kulturysta, zdecydowanie „nie ma tu lipy”. Wystarczy instrument odpowiednio rozegrać a będzie skutecznym narzędziem niezależnie od wybranej stylistyki, nie rujnując jednocześnie portfela.

www.w-distribution.de

 

Menzura: 24,75” = 629 mm
Korpus: mahoń
Gryf: mahoń
Podstrunnica: heban
Progi: 22
Klucze: Framus olejowe
Mostek: Tune’o’matic
Układ elektryczny: Seymour Duncan SH-1n (neck), Seymour Duncan SH- -4b (bridge); przełącznik 3-pozycyjny; VOLUME, TONE
Wykończenie: Nirvana Black
Wynik testu
Wykonanie:
5.5
Brzmienie:
5.5
Jakość / Cena:
6
Wygoda:
5
Cena
3 867.00 zł
Dystrybutor
Artykuł pochodzi z
Nowe wydanie MagazynGitarzysta
Magazyn Gitarzysta
wrzesień 2019
Kup teraz