HAGSTROM Hagström Super Swede Three Kings: The Strong

Autor testu: Wojciech Wytrążek

Trzej królowie z rodu Hagström to: Super Swede The Strong, Swede The Mighty, Ultra Swede The Brave. Oprócz czarnego wykończenia z charakterystyczną grafiką i emblematem na korpusie łączy je wiele wspólnych elementów osprzętu.

BUDOWA

Mahoniowy korpus posiada klonową rzeźbioną przednią płytę o grubości maksymalnej 10 mm. Z tyłu ma on sfrezowaną krawędź przylegającą do klatki piersiowej grającego, choć nie w takim stopniu jak np. w gitarach typu strat. Mahoniowy gryf jest wklejony, miejsce łączenia wzmacnia stopka. Podstrunnica o promieniu 15 cali, a właściwie materiał, z którego została ona wykonana, to znak rozpoznawczy Hagstroma - jest to tworzywo o nazwie Resinator - kompozyt o strukturze hebanu wizualnie przypominający drewno, jednak pozbawiony jego mankamentów jak głucho lub krótko wybrzmiewające dźwięki w niektórych pozycjach. Korpus i podstrunnica są otoczone ozdobnym czarno-białym ożyłkowaniem i listwą z ciemnej imitacji masy perłowej.

Super Swede ma menzurę o długości 25,5 cala, w modelach Swede i Ultra Swede ma ona rozmiar 24,75 cala. 22 progi w rozmiarze medium jumbo przy brzegach nachodzą na wspomniane ornamenty, pozycje oznaczono perłowymi markerami blokowymi z zaokrąglonymi wierzchołkami. Kompozytowe siodełko główki typu GraphTech Black Tusq XL ma rozmiar 43 mm, szerokość podstrunnicy przy ostatnim progu wynosi 58 mm. Gryf ma nieco spłaszczony profil, coś pomiędzy klasycznym C i U, jego grubość na prawie całej długości jest identyczna - wynosi 21 mm, niewielkie zgrubienie zaczyna się przy XII progu, wierzchołek stopki jest na wysokości progu XV, a łączenie z korpusem przy XVI. Gryf oprócz pręta stabilizuje otaczający go metalowy profil przypominający w przekroju literę H, stąd nazwa H-Expander.

Asymetryczną, lekko odchyloną do tyłu główkę wyposażono w klucze olejowe GraphTech Ratio Tuners - każdy z nich ma inne przełożenie od 12:1 do 39:1, dostosowane do grubości i właściwości poszczególnych strun. By uniknąć błędu w montażu, każdy klucz ma numer na obudowie. Motylki to charakterystyczne dla Hagstroma potrójne fale. Front główki zdobią perłowe kontury, lilijka na środku i duże stylizowane logo na górze. Plastikowa płytka zakrywająca nakrętkę śruby regulującej gryf ma nadrukowaną nazwę modelu i rysunek korony wskazujący na unikalną serię instrumentu.

Mostek typu T-O-M jest zakotwiczony na dwóch śrubach wkręconych w metalowe tuleje - śruby można regulować ręcznie chwytając za chropowate pokrętła, albo płaskim wkrętakiem od góry, co jest znacznie łatwiejsze. Strunociąg ukryty pod chromowaną blaszką tworzy sześć odlewanych bloczków, każdy przykręcony do korpusu dwiema śrubami, całość oddziela od korpusu podkładka z pleksy. Za strunociągiem umieszczono metalowy emblemat w kształcie herbu z grafiką baszty sztokholmskiego zamku Tre Kronor (Trzy Korony) i trzema lilijkami. Tło stanowi szara grafika z motywem florystycznym subtelnie wyłaniająca się z czerni.

Układ elektryczny oparto na humbuckerach Lundgren Design w niklowanych puszkach - zaprojektował je Johan Lundgren - szwedzki mistrz w tej dziedzinie. Przy gryfie zastosowano model No.2 z magnesami Alnico II, przy mostku No.5 - jak łatwo się domyślić - z mocniejszymi magnesami Alnico V. Obie przystawki mają możliwość rozłączania cewek - przełączniki ukryto pod gałkami barwy - po odciągnięciu ich od korpusu zostaje wyłączona jedna cewka. Razem z trójpozycyjnym przełącznikiem po lewej stronie podstrunnicy daje to 10 barw podstawowych: H-, HH, -H; S-, SS, -S; SH, HS. Przełącznik push/pull zastosowano również w modelu Ultra Swede, jedynie w Swede nie ma trybu singli. Korpus przed zarysowaniem kostką chroni trójwarstwowa płytka przykręcona dwoma wkrętami. Gitarę wyposażono w wyjątkowo eleganckie gałki potencjometrów z motywem roślinnym. Gniazdo wyjściowe umieszczono z boku korpusu na kwadratowej metalowej płytce.

Gitara jest fabrycznie wyposażona w struny D’Addario EXP 110 (10-46). W komplecie nie ma futerału, można dokupić dedykowany model Hagstrom C51 albo miękki pokrowiec Hagstrom E20. W ramach testu i jako element tła do zdjęć użyliśmy innego futerału od gitary typu LP, który akurat był pod ręką - mimo większej menzury i wydłużonej główki Hagstrom wszedł "na styk", a wieko zamknęło się bez najmniejszego problemu.

WRAŻENIA

Przedstawiona gitara to pierwszy egzemplarz tego modelu w Polsce. Trafił on do naszej redakcji dzięki uprzejmości firmy ZIBI S.A. i Andrzeja Nowaka, który jako właściciel instrumentu odstąpił nam pierwszeństwo przeprowadzenia testu. Ilość królewskich Super Swede nie przekracza 200 sztuk, cała seria Three Kings to około 400 gitar na cały świat.

Ciemny niklowany osprzęt i wysublimowane ornamenty idealnie pasują do czerni lakieru tworząc swoistą aurę tajemniczości. Herb i motywy kwiatowe na korpusie i gałkach oraz korona na płytce natychmiast kojarzą się z przepychem dawnej monarchii. Całość jest jednak wyjątkowo wyważona, nie przywodzi na myśl sali muzealnej przepełnionej różnorodnymi, niekoniecznie pasującymi do siebie antykami. Gitarę wykonano w Indonezji i trzeba przyznać, że jej jakość reprezentuje wysoki poziom, tak pod kątem drewna, które świetnie rezonuje, jak pod względem budowy, wykończenia i osprzętu. Pod względem manualnym jest prawidłowo wyważona - ułożona na kolanie pozostaje w równowadze, wygodnie dopasowuje się w pozycji stojącej i nie uwiera w żebra jak tradycyjny LP.

Lekko spłaszczony gryf zadowoli zarówno zwolenników tradycyjnych przekrojów, powinien też przypaść do gustu miłośnikom tzw. profili szybkościowych - da się na nim zagrać szybko, choć do pełni komfortu potrzebna jest drobna korekta wysokości siodełka główki i mostka. Progi medium jumbo swoją wysokością gwarantują gładkie podciąganie strun i wibrato ponieważ opuszki praktycznie nie dotykają podstrunnicy (choć to oczywiście kwestia anatomiczna). Największym zaskoczeniem są klucze - ich precyzja dzięki różnemu przełożeniu każdego z nich jest porażająca, bez względu na to, którą strunę stroimy w okolicach właściwego dla niej dźwięku każdy obrót klucza o 180 stopni daje przestrojenie o około pół tonu. To zupełnie inny poziom komfortu niż w przypadku tradycyjnych przekładni, gdzie taki sam obrót daje na każdej strunie różny przeskok strojenia.

BRZMIENIE

Przetworniki Johana Lundgrena dają zróżnicowane brzmienia, których wspólnym mianownikiem jest stabilne osadzenie w dolnym paśmie, przejrzystość w środkowym i detaliczność w górnym. Humbucker przy gryfie daje ciepły, okrągły dźwięk, jednak bez charakterystycznej nosowości i przytłumienia jakie często można spotkać w tej pozycji. Dźwięk z przystawki przy mostku świetnie z nim kontrastuje - jest znacznie ostrzejszy, ma podkreśloną średnicę, jednak nie jest jazgotliwy. Brzmienia pojedynczych cewek, także w kombinacjach humbucker + singiel, stanowią pewien ukłon w kierunku specyfiki telecastera - uprzejmy choć raczej z dystansu.

Bez względu na nieco gotycki wygląd gitara okazuje się być uniwersalna - daje całkiem przyzwoite brzmienia jazzowe na kanale czystym, świetnie sprawdza się bluesie, ponieważ poziom sygnału jest nieco niższy niż w większości tego typu mahoniowych gitar, dysponuje sporą dynamikę i gwarantuje dokładność przekazu artykulacji. Po zwiększeniu czułości wzmacniacza uzyskujemy energetyczne brzmienia rockowe, które nawet przy dużej głośności nie hałasują a brzmią sprężyście.

PODSUMOWANIE

Super Swede The Strong to coś więcej niż kolekcjonerski rarytas. Tę gitarę można określić jako pewnego rodzaju "trzecią drogę" między ścieżkami wytyczonymi przez instrumenty ze stajni Gibsona i Fendera. Z pierwszą kojarzy się przez kształt mahoniowego korpusu i dwa humbuckery, z drugą dzięki rozmiarowi menzury, wygodnie wyprofilowanemu tyłowi i możliwości włączenia pojedynczych cewek. Jednak zarówno pod względem wyposażenia (np. materiał podstrunnicy, budowa strunociągu, specyficzne klucze), jest to zupełnie inny instrument, którego oryginalność nie kończy się na wyjątkowym wyglądzie, ale ma przede wszystkim przełożenie na brzmienie - szlachetne, z nutą nostalgii a jednocześnie w pełni przystające do współczesnych wymagań pod względem precyzji. Może to dziwne określenie, ale dźwięk tej gitary kojarzy się z… królewskim zamkiem - pięknym, mocnym, pieczołowicie odrestaurowanym i możliwym do adaptacji w wielu różnych zastosowaniach.

www.hagstromguitars.com
www.emuzyk.pl