AMPEG Classic Analog Bass Preamp, Scrambler Bass Overdrive

Oba efekty mają niemalże identyczną budowę zewnętrzną i różnią się jedynie drobnymi detalami. Odlewane, malowane proszkowo obudowy mają przykręcane czterema śrubami spody z przyklejonymi gumowymi nóżkami zapobiegającymi przesuwaniu po podłożu. Gniazdko zasilacza 9 V umieszczono w środku tylnej ścianki, gniazda wejściowe i wyjściowe równolegle w ściankach bocznych. Efekty można również zasilać bateriami 9 V – montuje się je w specjalnych uchwytach z pianki, dzięki czemu ogniwa nie poruszają się wewnątrz obudowy i są dobrze odizolowane od płytek drukowanych.

Wyłącznik z dobrze wyczuwalnym i słyszalnym przeskokiem działa w trybie true bypass, a włączenie zasilania sygnalizuje umieszczona nad nim fioletowa dioda. Pierwsze wrażenie wizualne jest bardzo dobre – efekty są zbudowane solidnie, mają czytelnie oznaczone i wygodnie rozłożone potencjometry, całość wygląda bardzo elegancko i nieco staromodnie – choćby przez gałki z charakterystycznymi wskazówkami nawiązującymi do wzoru chickenhead. To wszystko w tym przypadku należy zaliczyć na plus, wszak trudno po firmie z tradycjami spodziewać się rewolucji wzorniczej, choć jest też drobne ożywienie w postaci błyszczącego logotypu.

AMPEG CLASSIC ANALOG BASS PREAMP

Efekt wyposażono w trójpasmową korekcję z typowym dla Ampega rozkładem pasm, dodatkowo mamy do dyspozycji dwa filtry: ULTRA LO działający na niskie pasmo, nie tyle mocno je podbijający, co dający kontur przez podcięcie środka, ULTRA HI wzmacniacjący górę – dodający prezencji i przejrzystości, bardzo przydatny do grania klangiem. Zakres korekcji BASS, MID, TREBLE w pierwszej chwili nie wydaje się być nadzwyczaj głęboki, jednak można zauważyć, że zmiany ustawień poszczególnych pasm częściowo wpływają na pozostałe. Trzy pasma i dwa filtry dają duże możliwości w kształtowaniu barw właściwych do grania palcami, kostką i kciukiem. Jedyną wadą są lekkie szumy własne urządzenia słyszalne po włączeniu. Poza tym dźwięk jest selektywny, zwarty, reakcja na artykulację precyzyjna, a przy tym brzmienie zachowuje posmak Ampega.

To właściwie jest odpowiedź na pytanie: do czego może służyć podłogowy preamp, skoro w praktycznie każdym wzmacniaczu basowym jest przynajmniej trójpasmowa korekcja? To urządzenie umożliwia przede wszystkim uchwycenie specyfiki ciepłego, tłustego tonu Ampega. Tego typu przedwzmacniacz jest dobrym rozwiązaniem dla podróżującego muzyka, który biorąc ze sobą tylko gitarę i niewielki pedalboard pragnie zachować techniczną powtarzalność swojego brzmienia bez względu na to, jaki backline spotka na scenie. Oczywiście można stwierdzić, że najlepsi basiści swoje brzmienie mają w rękach, bez względu na używany aktualnie sprzęt – z perspektywy słuchacza to oczywiście prawda. Wydaje się jednak, że chodzi tu raczej o komfort samego muzyka przyzwyczajonego do konkretnej specyfiki brzmieniowej.

AMPEG SCRAMBLER BASS OVERDRIVE

Ampeg SVT to od kilkudziesięciu lat synonim cenionego brzmienia gitary basowej z wyjątkowo ciepłym, charkotliwym przesterem. Z kolei efekt o nazwie Scrambler to klasyczny (w pierwotnej wersji z dwiema gałkami) overdrive, będący nie tylko znakiem rozpoznawczym Ampega, ale również brzmienia wielu światowych basistów i gitarzystów, by wymienić tu chociażby Jima McCarthy z grupy Cactus. Zadaniem współczesnej wersji efektu Scrambler, stosowanego także w ostatnich latach w kombach Ampega i przedwzmacniaczu SCR-DI, jest możliwie wierne odtworzenie tego brzmienia. Do dyspozycji mamy regulację intensywności przesterowania DRIVE, potencjometr BLEND ustawiający proporcje między dźwiękiem podstawowym a przetworzonym (w skrajnej lewej pozycji mamy czyste brzmienie basu, w skrajnej prawej tylko przesterowane), filtr dolnoprzepustowy TREBLE, którym można zawęzić pasmo usuwając górę, która z przesterem brzmi sucho i płasko, oraz VOLUME do ustawienia poziomu wyjściowego sygnału.

Scrambler, podobnie jak Classic, jest prosty w obsłudze i atrakcyjny pod względem brzmienia, które istotnie ma mocno odciśnięte piętno amerykańskiej marki, a przy tym jest plastyczne i dobrze reaguje na artykulację. Ogromną zaletą jest możliwość łączenia czystego dźwięku gitary z przesterem, dzięki czemu podstawa harmoniczna nie ulega zamazaniu, a do tego uzyskuje się drapieżność i kompresję.

www.musicinfo.pl