Medeah (Artrosis)

To raczej ta 5 letnia przerwa wydawnicza z poprzednim składem stawała się dla mnie powodem do zwątpienia w sens funkcjonowania zespołu, a nie sam fakt rozstania z poprzednimi muzykami. Jako że za bardzo kocham to co robię, musiałam podjąć taką, a nie inną decyzję. Jak widać, to był bardzo dobry wybór. Do składu powrócił wieloletni członek oraz współzałożyciel i współautor najbardziej znanych naszych utworów - Maciej Niedzielski. To zaś spowodowało, że prace nad nowym albumem potoczyły się bardzo sprawnie i szybko.

Artur to znajomy Macieja. Wiedząc, że potrzebujemy do nagrań gitarzysty zgodził się przyjść z pomocą. Udzielił się na albumie "Imago" jako muzyk sesyjny, toteż nie brał udziału w procesie komponowania. Za cały materiał odpowiedzialni jesteśmy ja i Maciej.

Zmiany te są związane zarówno z przetasowaniami personalnymi, jak i z moimi wyobrażeniami o kolejnym albumie Artrosis. Już dawno stwierdziłam, że chciałabym aby ten materiał był w miarę spójny stylistycznie z moim ukochanym albumem pt. "Fetish". Po powrocie do składu Maćka stało się to wreszcie jak najbardziej realne. Nie jest tajemnicą, że z Maciejem bardzo dobrze rozumiemy się jako ludzie oraz jako twórcy. Ja jestem absolutną fanką jego poczynań muzycznych zarówno związanych z Artrosis, jak i w innych jego projektach. Za ostateczny kształt "Imago" odpowiada właśnie Maciej. Zrealizował go w studio i wyprodukował muzycznie.

Cały album jak słusznie zauważyłeś jest bardzo spokojny. Jest tu kilka wręcz minimalistycznych utworów jak np."Już tylko śnij", a tytułowy "Imago" choć jest bogaty brzmieniowo ma transowy charakter. Jednak pomimo ich piękna nie są to kompozycje, które można puścić w radiu pomiędzy reklamami. To raczej propozycja dla osób poszukujących w muzyce czegoś więcej niż rytmu i melodii. "Nie tamta już" to utwór, który czerpie wiele z klimatów zawartych na "Pośród kwiatów i cieni" - płyty, która okazała się wielkim sukcesem Artrosis. Jest to szybki, krótki i prosty utwór ze sporym potencjałem komercyjnym, który nie zanudzi ludzi nie będących w "klimatach".

Z założenia miał to być powrót do stylistyki zawartej na "Fetish". Jednak z racji tego, że album zawiera zbiór kompozycji z dość długiego okresu, znajdują się tam również utwory o zupełnie innym zabarwieniu. Wiele osób widzi w nim echa "Pośród kwiatów i cieni", choćby w "Tysiąc prawd". Z drugiej strony jest tam kilka świeżych pomysłów, których przedtem nie można było uświadczyć. Wystarczy przywołać choćby "Chcę Znów Tam Być"  czy "Moje niebo".

Myślałam i te myśli co jakiś czas powracają. Artrosis jest jednak moim priorytetem. W nim póki co realizuję się na 100%. Być może nastanie kiedyś chwila, gdy stwierdzę że jestem gotowa na to, by porwać się na płytę solową. Pożyjemy - zobaczymy.

Jędzę słychać i to dość wydatnie w utworze "Doskonała". Chciałam jednak odejść od takiej ekspresji uciekając w klimat bardziej mroczny i tajemniczy. Śpiewając na "Imago" postawiłam na emocje, a wierz mi podczas prac nad tym krążkiem szastały mną olbrzymie ilości różnorakich wzruszeń i uniesień. Wiele osób po przesłuchaniu płyty zadawało mi mnóstwo pytań odnośnie tego, co się wydarzyło, że napisałaś takie teksty i w taki sposób je wyśpiewałaś. Czyli chyba się udało (śmiech).

Stan duszy Medeah, jak i osób, które stały się inspiracją do napisania kilku tekstów. Jestem obserwatorem, mam grono wspaniałych przyjaciół, z którymi dzielimy się wzajemnie troskami, radościami czy różnorakimi spostrzeżeniami. To gdzieś później odbija się w mojej głowie, kiełkuje i tak powstają teksty. Pisząc inspiruję się również literaturą, filmem...

Fakt. Kiedy Maciej podesłał mi propozycję wstępu z wplecionym wokalem Igi napisałam mu, że sprawił, iż będę się bała własnego dziecka (śmiech). Wokalna obecność mojej córki na "Imago" to raczej zabieg jednorazowy. Maciej miał taką wizję, żeby w określonych momentach śpiewało dziecko. Padło na Igę, bo była akurat w studio (śmiech). Świetnie sobie poradziła i jestem z niej bardzo dumna.

Artrosis zawsze szedł nieco inną ścieżką. Na początku był bardziej metalowy niż Closterkeller, teraz jest bardziej elektroniczny niż jakakolwiek płyta Closterkellera. To ciągłe porównywanie wynika, paradoksalnie, z niszy, w której razem się znajdujemy. To bardzo mała scena, na której liczy się zaledwie kilka zespołów. Praktycznie wszystkie dysputy internautów w kręgach tzw. gotyckich zahaczają o jeden i o drugi zespół. Jednym podoba się bardziej Artrosis a innym Closterkeller. Są tacy którzy lubią zarówno nas jak i clostera - i bardzo dobrze.

Tę ostatnią propozycję przyjęłabym bez mrugnięcia okiem (śmiech) Niestety nie ma lekko (śmiech) Chcemy grać koncerty, być może nagramy także "Imago" w innym niż polski języku. Po nowym roku zaczniemy myśleć o nowym albumie. Zaproszono nas też na Castle Party 2012, więc tam także będzie nas można zobaczyć. Myślę, że jeszcze kilka plenerów letnich nam wpadnie, także będzie się coś działo z pewnością.

Dzięki serdeczne!