Bardzo wcześnie. W naszym domu gitara była od zawsze. Gdy byliśmy mali, razem z bratem dostaliśmy od mamy hiszpańską gitarę klasyczną z wycięciem cutaway. Mój młodszy brat całkiem nieźle sobie radził, mimo że był leworęczny, grając na gitarze praworęcznej. Miłość do muzyki zaszczepiła mi mama. Słuchałem dużo The Beatles, Neila Younga, Black Sabbath, Cream. Pierwszą poważną gitarę kupiłem na studiach, za pieniądze ze studenckiej pożyczki. Wydałem je na cel, na który nie powinny zostać wydane, jednak zbyt bardzo kochałem ten instrument, by zwlekać z zakupem.

Kupiłem Fendera Telecaster Thinline, rocznik 1972 w sklepie muzycznym w Raleigh w Karolinie Północnej. Do dziś to moja ulubiona gitara. Ma dwa humbuckery, więc z typowym Telecasterem ma właściwie wspólny tylko kształt. Za sprawą takiego układu przystawek, traci trochę charakterystycznego twangu. Mimo wszystko to najlepiej brzmiąca gitara, jaką kiedykolwiek miałem. Bardzo dużo na nim grałem, spotykałem się ze znajomymi na jam sessions. Jakiś czas później założyliśmy pierwszy zespół. Muzyka była dla nas ważna na tyle, że potrafiliśmy zbierać pieniądze na trasę koncertową, by po powrocie wrócić kompletnie "spłukanym". Nie sądzę, że jestem dobrym gitarzystą, jeżeli chodzi o technikę. Nie potrafię poruszać się swobodnie po gryfie, jak shredderzy.

Jasne. Jest wielu gitarzystów, którzy są zarazem doskonali pod względem techniki, biegle znają teorię i potrafią wyrazić siebie nawet poprzez "bieganie po gryfie". Świetnym przykładem są ludzie z Mastodon. To genialni, techniczni muzycy, którzy potrafią pisać genialne utwory. Natomiast niektórzy mimo dużej wiedzy i techniki nie mają zdolności pisania dobrych utworów, które ostatecznie brzmią, jak imitacja czyjegoś stylu lub po prostu wprawki, czy ćwiczenia. Przyznam, że shred jest interesującą dziedziną, jednak nigdy nie wgłębiałem się w muzykę na tyle, by choć trochę wniknąć w tę wiedzę. Nie jestem muzykiem z wykształcenia, nie potrafię czytać nut. To, co tworzę, płynie prosto z mojej duszy. Shred to ciekawa rzecz, jednak to nie dla mnie, nie jest mi to potrzebne.

Z pewnością byłbym innym gitarzystą, z innym podejściem. Grałbym inną muzykę, brzmiałbym inaczej. Dyscyplina, ćwiczenia i nauka nowych rzeczy na pewno otworzyłaby mi drzwi do wielu innych gatunków. Mimo wszystko satysfakcjonuje mnie to, co osiągnąłem. W Red Fang jestem wśród muzykalnych ludzi. Nie ma dla nas ograniczeń, gramy to, co lubimy, czyli różnorodną muzykę. Od powolnych, doomowych utworów, przez stroner, po szybki punk rock.

Nadal to, co zawsze, czyli Black Sabbath, The Beatles, Neil Young, Captain Beyond. Nie poprzestaję jednak na klasykach. Ostatnimi czasy zasłuchuję się w Wolf People.

Dokładnie tak! Fajnie, że o nich słyszałeś, niestety mało kto ich zna. To zespół, nad którym warto zatrzymać się na dłużej. Przypominają mi granie z mojego dzieciństwa, czyli Cream, Jethro Tull, trochę Led Zeppelin. Słucham też dużo muzyki z lat ’90, głównie ery grunge’u z Seattle, lubię też The Melvins.

Gram głównie na Telecasterach Thinline, wersjach reissue. Tego ulubionego z 1972 roku mam w domu. Nie jeździ ze mną w trasy, ponieważ po prostu obawiam się, że coś mu się stanie (śmiech). Ponadto mam kilka gitar Electra Omega Les Paul. To firma, która została założona w latach ’70 i niedawno powróciła. Mają bardzo grube gryfy, w porównaniu do Tele, jednak nie przeszkadza mi to. Wzmacniacz mam tranzystorowy, Sunn Beta Lead. Nie korzystam z dodatkowych przesterów, ponieważ wszystko, czego potrzebuję, daje mi ten head. Drugim wzmacniaczem, którego rzadziej używam jest Traynor YBA-1. Brzmi znakomicie. Bazuje na konstrukcji Fendera Bassman. Poza tunerem BOSS TU-1 i channel switchem, korzystam z MXR Phase 90 oraz delaya Way Huge Aqua Puss. Jest użyteczny ze względu na wbudowany przełącznik tap tempo. Jest prosty w obsłudze i ma wszystko, czego oczekuję od delaya. Nie ma nic zbędnego.

Tak, mam ten efekt. Daje wiele możliwości, aż za dużo. Przez pewien czas z niego korzystałem, ale gdy odkryłem Way Huge Aqua Puss, przestałem używać innych efektów tego typu. Można modyfikować brzmienie na różne sposoby, wgrać presety z TonePrint, używać go jako looper. Takie funkcje nie do końca są mi potrzebne.

Jeżeli naprawdę chcesz tworzyć muzykę, po prostu rób to i bądź konsekwentny. Staraj się czerpać przyjemność z grania tak, jak ja. Nigdy nie postrzegałem tego, czym się zajmuję jako pracy. Po prostu robię to, co kocham przy okazji żyjąc z tego.