Kuba Dębski (Animations)

Próbowałem spojrzeć na to inaczej, ale po prostu nie umiem. Pierwsza płyta instrumentalna - debiut; druga z wokalistą - debiut w kategorii "utwory śpiewane"; trzecia płyta to nowy wokal, nowa stylistyka - kolejny debiut. Po prostu nie ma jak z tym dyskutować. (śmiech)

Całkiem nieźle! Płytę udostępniliśmy za darmo na naszym kanale YouTube (http://www.youtube.com/user/animationsofficial) i już została obejrzana ponad 12 tysięcy razy, co jak na niszową i dość trudną w odbiorze muzykę jest chyba całkiem niezłym wynikiem. Nawet pominę smutny fakt, że nie stoi za nami wytwórnia płytowa i jej pieniądze. Nie jest źle. Nie da się ukryć, że niektórych odstraszyliśmy drastyczną zmianą stylistyki i bardzo agresywnymi dźwiękami, ale decydując się na taki krok musieliśmy się z tym liczyć.

Sam zastanawiam się nad tym, czy jeśli udałoby nam się odnieść komercyjny sukces, to czy mielibyśmy na tyle odwagi, żeby od czasu do czasu zrewolucjonizować brzmienie, które taki sukces nam zapewniło. Wiadomo, że są przykłady kapel, które nagrywają kolejne, bardzo bezpieczne albumy - same się mnożą. A jeśli chodzi o pierwszą część twojego pytania, to nawet ja mam takie dni, w których nie jestem największym fanem Animations. (śmiech)

Wielkie dzięki, że tak nas odbierasz. Jeśli chodzi o zmiany stylistyczne, to myślę, że przede wszystkim szukamy tego własnego "ja" muzycznego, w którym będziemy się czuli naturalnie. Chcielibyśmy dojść do takiego punktu, w którym słuchacz nie miałbym najmniejszych wątpliwości, że z głośników leci właśnie Animations. Taka tożsamość artystyczna to obecnie nasz główny cel.

Nie, na pewno nie. Votum, to znakomita kapela i świetni ludzi, z którymi nieraz zdarzyło się nam dzielić nie tylko scenę (śmiech). Przede wszystkim szanujemy ich za to co robią, za konsekwencję z jaką idą do przodu nie oglądając się na innych. Jeśli chodzi o rywalizację, to powiem Ci, że nie do końca rozumiem takie niezdrowe podkładanie sobie świń między zespołami, bo nawet już z tego typu sytuacjami zdarzało nam się mieć do czynienia. Osobiście jestem zdania, że miejsca na scenie starczy dla wszystkich zdeterminowanych i utalentowanych.

Myślę, że mamy świetnych producentów i świetnych inżynierów dźwięku, ale do nas pewne rzeczy docierają z pewnym opóźnieniem. Przysłuchując się płytom wyprodukowanym na zachodzie na podstawie brzmienia werbla można z dokładnością do roku, może dwóch, określić  kiedy została dana płyta wyprodukowana. Do nas to brzmienie dochodzi dopiero po kilku wiosnach, a zachód znowu jest w innym miejscu. Kiedyś nawet czytałem wywiad, bodajże z Glacą, w którym zwracał uwagę na to, że w Stanach realizatorzy dźwięku zupełnie inaczej miksują niskie częstotliwości. Teraz trochę zapędziłem się w bardziej geekowskie rewiry, ale takie rzeczy mnie strasznie kręcą (śmiech).

Przed wydaniem "Private Ghetto" rozmawialiśmy z jedną z najważniejszych polskich wytwórni. Sprawy zawędrowały już dość daleko, ale niestety nie udało się sfinalizować kontraktu. Nawet nie poszło o jego warunki, ale sposób w jaki byliśmy traktowani. To jeden z tematów, w które wolę się nawet nie zagłębiać.

Na wersję CD musieliśmy trochę poczekać, a nie chcieliśmy, żeby "Private Ghetto" marnowało się na naszych dyskach twardych ani odrobinę dłużej. Stąd decyzja o wcześniejszej premierze cyfrowej. Oczywiście, że taka dystrybucja muzyki to przyszłość, a nawet zaryzykowałbym stwierdzenie, że to już teraźniejszość - i to od jakiegoś czasu.

"Reset Your Soul" szybko obiegło świat na kilka dni przed premierą. Cieszyliśmy się z tego bardzo, a w momencie jak "Private Ghetto" pojawiło się na pirackich serwerach - też byliśmy zadowoleni. My po prostu staramy się być realistami, wiemy, że piractwo było i będzie, więc z czym tu próbować walczyć? Czy nie lepiej wykorzystać potęgę Internetu dla własnego dobra?

Nie kwestionuję takich stwierdzeń, bo jest w nich bardzo dużo prawdy. Formy utworów zostały  znacznie uproszczone, znacznie bardziej uporządkowane. Natomiast to nie jest równoznaczne z tym, że same utwory są proste. Nadal musimy się sporo nagimnastykować, żeby je zagrać, a ich nagranie też nie należało do najłatwiejszych.

To zależy jak zdefiniujemy przeciętnego słuchacza. Czy pani Grażynka słuchając odkręconego na full trzyliterowego radia jest przeciętnym słuchaczem? Jeśli tak, to faktycznie wielowątkowość może ją przytłoczyć (śmiech). Natomiast ja uważam, że dla wielu zespołów wyzwaniem jest napisanie dobrego trzy-, czterominutowego utworu jeśli wcześniej tworzył kilkunastominutowe kolosy. W naszym przypadku na pewno tak było, ale jak już się udało, to efekt końcowy był i jest bardzo wynagradzający trudy.

Frantza próbowaliśmy zaciągnąć do nas już na etapie tworzenia "Reset Your Soul", ale wtedy jego sytuacja nie pozwoliła na współpracę z nami. Natomiast u nas po wydaniu "Reset Your Soul" nastroje były nieszczególne, więc potrzebowaliśmy zmian. Podeszliśmy Frantza raz jeszcze i się udało. Potem już poszło z górki, szkielety utworów na "Private Ghetto" powstały wręcz w ekspresowym tempie.

Nie baliśmy się, bo wiedzieliśmy, że w wielu przypadkach tak po prostu będzie. Dlatego cieszą nas wiadomości, które dostajemy od ludzi, którzy śledzą naszą twórczość od samego początku. Znakomita ich większość rozumiała naszą potrzebę zmian i doceniła kierunek, w którym podążyliśmy.

Powolutku coś zaczyna się pojawiać. Za niedługo powinno być tego więcej, bo właśnie na zachód powędrowała spora partia promocyjnych CDków.

Ja jestem po pierwszym stopniu szkoły muzycznej w klasie gitary klasycznej. Paweł (Larysz - perkusista) zakończył edukację muzyczną na tym samym poziomie. Zresztą znaliśmy się już wtedy, a mając po 12, 13 lat graliśmy w szkolnym big bandzie (śmiech). Bartek i Frantz zaczęli szkoły muzyczne, ale nie udało im się ich skończyć. Bartek w klasie klarnetu, a Frantz... na skrzypcach.

Jesteśmy chyba pierwszym zespołem w Polsce, który w całości przerzucił się na rozwiązania firmy Fractal Audio. Ja gram na Axe-FX II, a Bartek na starszej wersji Ultra. To niesamowicie brzmiące urządzenia, które zajebiście uprościły pakowanie przed i po koncertach (śmiech).

Jeśli chodzi o gitary to w moim arsenale koncertowym obecnie znajdują się Mayones Regius, Music Man Axis (którego absolutnie uwielbiam) oraz siedmiostrunowy Ibanez z serii Premium. Bartek używa dwóch basów Music Man Stingray.

Drodzy Czytelnicy! Pamiętajcie, że najlepiej wesprzecie muzyków chodząc na ich koncerty. To na koncertach ładujemy baterie do dalszej pracy i to właśnie dobre koncerty są najbardziej wynagradzające trud grania. Poza tym koncerty dają wam możliwość prawdziwego zweryfikowania jakości zespołu. W studio można zrobić dziś absolutne cuda. Nie wierzycie? Posłuchajcie tego, czego na co dzień słucha przeciętny słuchacz. Brrr...