Kamil Konieczniak (Moonrise)

Tak, były to bardzo istotne miesiące dla Moonrise. Wiosną zdecydowałem się na sfinalizowanie pomysłów i nagranie trzeciej płyty. W zespole doszło do dwóch znaczących zmian. Miejsce Łukasza Galla zajął Marcin Jajkiewicz, do grupy dołączył Grzegorz Bauer, nowy perkusista. W ciągu ostatnich miesięcy przed premierą włożyliśmy wiele wysiłku i pracy w powstanie albumu. Tym razem zająłem się realizacją, więc odpowiedzialność za album dodatkowo wzrosła.

W ubiegłym roku skupiłem się głównie na pracy nad nową płytą i nie miałem zbyt wiele czasu na śledzenie tegorocznych wydawnictw. Obecnie jestem na etapie nadrabiania zaległości i przyznam, że jest czego posłuchać... Mam kilka płyt, które ostatnio pozytywnie mnie zaskoczyły. Jednym z odkryć jest Mehdi Alouane "Hatred For My Inner Chaos".

Właśnie wysłuchałem tego utworu (śmiech). W swojej kolekcji posiadam sporo płyt Marillion, ale przyznaję się, że tego utworu do tej pory nie znałem. Skojarzenie jest tu więc przypadkowe, co mnie bardzo cieszy.

Tak, jestem zadowolony. Chciałbym z tej strony podziękować chłopakom z zespołu za udział w nagraniach.

Bardzo mnie cieszą reakcje ludzi z poza granic Polski. Świadomość, że są one do tego pozytywne jest bardzo motywująca.

Na pewno łatwo nie było. Szansę dała mi pierwsza płyta Moonrise z udziałem Łukasza Galla, którą wydałem w Lynx Music. Poza tym po wydaniu pierwszego albumu i ogłoszeniu, że poszukuję muzyków do współpracy poznałem Marcina Kruczka, który wówczas dołączył do projektu. Marcin, znając mój pomysł dotyczący zaangażowania saksofonisty, zapoznał mnie z Darkiem Rybką. Dzięki nim z czasem poznałem pozostałych muzyków, którzy chętnie zaangażowali się w zespół.

Zdecydowanie tak. Chcielibyśmy zorganizować kilka koncertów promujących nie tylko nową płytę, ale także materiał z poprzednich albumów. Teraz jesteśmy na etapie przygotowań - próby, organizacja miejsc, terminy. Na dzień dzisiejszy pewny jest koncert 19 kwietnia w Polskim Radiu Rzeszów oraz koncert 15 czerwca z okazji 40-lecia Wydziału Anglistyki na Uniwersytecie Śląskim w Sosnowcu.

Sądzę, że duży wpływ na nagrywanie i wydawanie muzyki progresywnej w Krakowie ma studio nagrań i wydawnictwo muzyczne Lynx Music specjalizujące się w produkcji właśnie artu i progresji. Wszystkie wymienione zespoły pochodzą właśnie z Lynx Music. Większość tych muzyków dobrze się zna i często współpracują ze sobą, bo łączy ich wspólna pasja i miejsce (śmiech).

Szczerze mówiąc nie wiem, dlaczego tak się dzieje.

Przede wszystkim za sprawą audycji Noc Muzycznych Pejzaży w Programie 3 Polskiego Radia poznaję nowe wydawnictwa, również polskie.

To pytanie powinno być raczej skierowane do samego wydawcy (śmiech). Myślę, że zaufał również sobie. W muzyce progresywnej siedzi od lat. Sądzę, że po zapoznaniu się z moją muzyką uznał, że ma ona szansę znaleźć odbiorców, mimo że był to projekt jednoosobowy.

Tworząc muzykę kieruję się tym, co czuję i co daje mi kolejny dzień bez usilnego wprowadzania zmian czy prób zaskakiwania. Oczywiście nie oznacza to, że następny album będzie kontynuacją, niewątpliwie czuję potrzebę poszukiwania. Sam jestem ciekaw, którą drogą pójdę i jaka będzie kolejna płyta.

Rzeczywiście, czasy są ciężkie dla promocji takiej muzyki, dotarcia do słuchaczy, którzy potrzebują uspokojenia, wyciszenia. Ale tym większa jest dla mnie satysfakcja, że poznaję ludzi wrażliwych i spragnionych takich właśnie dźwięków.

Koncept-album to niezły pomysł. Jednak zdecydowanie wolę tworzyć utwory "luzem", niekoniecznie powiązane ze sobą, najlepiej o nieokreślonych porach. Od czasu do czasu przerwać pracę nad danym utworem i poczekać nawet kilka miesięcy, aby się "zresetować" i spojrzeć na niego z innej strony. Bardziej zależy mi, aby każdy utwór był konkretną opowieścią lub poruszał temat problemów wewnętrznych z jakimi boryka się człowiek. Dlatego jedynym konceptem dla mnie jest nagrać płytę możliwie spójną, ale będącą rodzajem podsumowania pewnego okresu życia.

To, co chcemy przekazać muzyką to wolność, wyciszenie, uświadomienie sobie, że jesteśmy i że czasem warto się zatrzymać, by móc zobaczyć więcej i znaleźć w życiu miejsce dla siebie.