Asgaard

Dziękujemy za gratulacje, cieszymy się, że płyta przypadła do gustu. Mieliśmy pewne wątpliwości co do odbioru naszego nowego dzieła, ale reakcja mediów przerosła nasze najśmielsze oczekiwania. Asgaard w opinii wielu okazuje się wciąż ważnym dla polskiej sceny zespołem. Przyjemnie się czyta tego typu opinie.

O tak, osiem lat to z pewnością szmat czasu. Nysa Kłodzka przez ten czasu wiła swoje wody modrą wstęgą, łącząc się ze swoją starszą siostrą Odrą i wpuszczając warkocze nurtu w granatowo-grafitową otchłań Bałtyku… ale my chyba nie o tym? Proces przygotowania i rejestracji płyty z pewnością trwał zbyt długo. Ta płyta powinna się ukazać w okolicach przełomu 2009 i 2010 roku. Stało się inaczej, a powody były zupełnie prozaiczne. Asgaard jest dla nas w tej chwili czysto hobbystycznym zajęciem. Nie mieliśmy kontraktu, który nakładałby obowiązek nagrania płyty w konkretnie wyznaczonym terminie. Stąd, z uwagi na inne życiowe priorytety, nie mogliśmy poświęcić mu zbyt wiele czasu. Niemniej powoli przygotowywaliśmy zarys nowej płyty, robiliśmy nowe motywy. W końcu udało się spiąć i wydać nowy materiał, z którego jesteśmy niezmiernie zadowoleni pod każdym względem.

Asgaard nie jest zespołem muzycznym, to w chwili obecnej trzyosobowy projekt, do którego zaprosiliśmy sesyjnych muzyków. Można powiedzieć, że od 2004 roku Asgaard nie istnieje jako zespół. Natomiast wciąż istnieje idea, wokół której koncentrujemy swoje muzyczne poszukiwania, która miała zasadniczy wpływ na powstanie zespołu. Pytanie czy był sens nagrania "Stairs To Nowhere"? Naszym zdaniem tak, ponieważ ta płyta na nowo definiuje projekt Asgaard, pokazuje, że na wyeksploatowanym poletku muzyki quasi metalowej, wciąż można tworzyć dźwięki wykraczające ponad banał i przeciętność. To album ambitny, odważny i satysfakcjonująca nas jako twórców. Chociażby z tych względów warto było go zrealizować.

Bardzo wiele. Jestem człowiekiem mającym większe doświadczenie, szersze horyzonty, bogatszym o szereg impulsów i zdarzeń jakie miały miejsce w moim życiu. Bogatszym o wiele przesłuchanych płyt, przeczytanych książek, obejrzanych filmów i innych impulsów, które wzbogaciły moją osobowość. Muzycznie może nie jestem dużo lepszym muzykiem, ale też nie tkwię w miejscu, wciąż robię postępy. Na płycie "Stairs To Nowhere" udało się nam poskromić zapędy do eksponowania własnych partii. Dzisiaj dla dobra muzyki inaczej aranżujemy utwory, teoretycznie prościej, ale moim zdaniem zdecydowanie dojrzalej. Dotyczy to zarówno wokali, jak również gitar czy klawiszy, potrafimy o tym dyskutować i poszukiwać najlepszych rozwiązań dla całości materiału. Czy wynika to z wieku, w którym emocje ustępują racjonalnemu myśleniu? Być może.

Wydaje mi się, że płytą "EyeMDX-tasy" osiągnęliśmy pewne apogeum intensywności i siły przekazu Asgaard. Nie chcieliśmy iść dalej tą drogą, jeszcze bardziej podkręcać tempo i zbrutalizować przekaz. Tym niemniej pewne echa poprzedniej płyty są słyszalne na "Stairs To Nowhere", stanowią jej kontynuację i rozwinięcie. Uważam że w swoim czasie to był bardzo dobry krążek, ale nie chcę grać już w ten sposób. "Stairs To Nowhere" jest dla Asgaard albumem przełomowym i można ubrać go w jeden przymiotnik: dojrzały. Przykładowo partie wokalne Przemka (Quazarre - przyp.) pozbawione growlu są jednym ze znaków rozpoznawczych nowego Asgaard. Mam nadzieję, że tak już zostanie, bo bogactwem dźwięków, pełną paletą barw można bardziej oddziaływać na emocje słuchacza niż np. blastami. Z dzisiejszej perspektywy razi mnie growl, razi mnie toporna stylistyka metalowa, kontrast muzyczny, produkcja, w której jest maksymalne podkręcenie głośności, a plastyczność i wielopłaszczyznowość produkcji schodzi na trzeci, czwarty plan.

Kulisy tej współpracy owiane są tajemnicą, ale dla czytelników Gitarzysty uchylę jej rąbka… Otóż Icaros Rec. jest wytwórnią naszego wokalisty Quazarre. Stąd można nam czynić zarzut, że w tym wypadku doszło do nepotyzmu i kumoterstwa na niespotykaną skalę. Zostaliśmy wydani po znajomości proszę Pana.

Jest to wędrówka po różnych stylach muzycznych, niekoniecznie metalowych, albo rzadko kiedy metalowych. Ta wędrówka jest wynikiem, mam nadzieję, chęci zabawy różną muzyką, fascynacją różnymi stylami, niekoniecznie zaś błądzeniem w poszukiwaniu własnej tożsamości muzycznej, bo tę - po wydaniu kilku płyt - już posiadamy. Zresztą na naszej ostatniej płycie wyraźnie słychać typowy ‘asgaardowy’ charakter. To wciąż jest Asgaard, tylko z nowym materiałem, który jest zaproszeniem do muzycznej podróży.

Warstwa tekstowa przedstawia jedynie zbitek myśli o znaczeniu nazwijmy to około-filozoficznym, socjologicznym, światopoglądowym. Nie są to ścisłe tezy, dogmaty, lecz jedynie tak jak wspomniałem kilka myśli. Co do pesymizmu. No cóż, my niekoniecznie chcemy nawiązywać do amerykańskiej idei, że muzyka ma być jedynie rozrywką, bez głębszej analizy. Nasza warstwa tekstowa i wizerunkowa jakoś nie pasuje do dziewczyn w bikini wylegujących się na basenie. Nie żeby nam się nie podobały takie dziewczyny, ale mamy wewnętrzne przekonanie, że sens życia tkwi nieco głębiej.

Może trudno w to uwierzyć, ale nie mamy w dogadywaniu się między sobą większych problemów. Każdy z nas muzycznie jest silną osobowością, bez którego Asgaard nie byłby możliwy. Oczywiście każdy z nas ma inną wizję zespołu, muzyki, płyty jaką tworzy i przez to znacznie się różnimy. Ale mamy szacunek do siebie, a przy procesie płyty każdy z nas musiał iść nierzadko na znaczne ustępstwa. Inaczej album nigdy by nie powstał.

W studio Hertz nagrywaliśmy nasze poprzednie albumy "Eye MDX-tasy" i "XIII Votum Lunae". Podczas ostatniej naszej sesji korzystaliśmy z usług Hertza podczas masteringu. Mamy swoje zdanie o tym miejscu. Jest to studio o znanej renomie wśród gatunków muzycznych typu metal i pokrewne. Jest w pełni profesjonalne, zarówno pod względem ludzi, którzy w nim pracują jak i sprzętu i adaptacji akustycznej pomieszczeń. A ma być jeszcze lepiej, ponieważ studio jest w trakcie totalnej przebudowy.

Powodów w zasadzie było kilka. Pierwszy to fakt, że nie jesteśmy typowym zespołem muzycznym, lecz projektem, nagrywaliśmy w różnych miejscach, w różnych okresach, z różnymi muzykami. Zatem musieliśmy się dopasować do naszych i ich planów życiowych. Drugim aspektem jest fakt, że nagraniu powinien towarzyszyć komfort psychiczny w postaci odpowiednio długiego czasu na analizę tego, co powstało. Nie jest tajemnicą, że pewne partie instrumentów czy wokali były rejestrowane dwukrotnie lub nawet trzykrotnie. My mogliśmy sobie na taki komfort pozwolić, co moim zdaniem przełożyło się na finalny efekt.

Chcielibyśmy bardzo wystąpić zimą-wiosną na kilku koncertach w różnych częściach Polski. Ale jest to na tyle trudne przedsięwzięcie logistyczne, że nie znamy do tej pory żadnych szczegółów. Do najbliższych planów Asgaard należy jeszcze promocja "Stairs To Nowhere" za granicą.

Nie mamy w tej chwili żadnych planów dotyczących nowego albumu. Staramy się, aby "Stairs To Nowhere" została maksymalnie dobrze wypromowana. Tym niemniej kilka motywów na nowy krążek już mamy. Chciałbym je kiedyś usłyszeć na kolejnej płycie ale czy tak się stanie zależy od wielu czynników. Korzystając z okazji pragnę serdecznie podziękować za ciekawy wywiad i objęcie patronatem przez Magazyn Gitarzysta naszej płyty. Wszystkich zainteresowanych naszą twórczością odsyłam na strony:

Official site: http://www.asgaard.pl/
Facebook: http://www.facebook.com/AsgaardOfficial
Myspace: http://pl.myspace.com/asgaardofficial
Youtube channel: http://www.youtube.com/user/AsgaardOfficial
Label Webstore: http://www.icarosrecords.com/webstore
Contact: asgaard@asgaard.pl

Gitary: Ibanez Artist
Wzmacniacze: Laboga Mr. Hector
Efekty: wiele by wymieniać
Struny: D’Addario
Kostki/Akcesoria: Jim Dunlop