[Nie]pokój wolności

Powiedziałbym też, że Half Light ma więcej z również przecież toruńskiej Republiki, jest w pewnym sensie duchowym dziedzicem spuścizny Grzegorza Ciechowskiego: trochę w charyzmatycznym wokalu Krzysztofa Janiszewskiego, w niebanalnych tekstach, również delikatnej nutce estetyki nowej fali, a przede wszystkim odważnym eksperymentowaniu formą. Zespół nagrał zresztą płytę „Nowe orientacje” (2011), będącą w istocie swego rodzaju tributem/remakiem albumu „Nowe sytuacje” Republiki.

„[Nie]pokój wolności” to szósty studyjny krążek Half Light i bodaj najodważniejsza próba zespołu pod względem formalnym. Torunianie pokusili się bowiem o sięgnięcie po formę koncept albumu opartego na wątkach Orwellowskich opisujących quasi-totalitarne, zinwigilowane, pozbawione indywidualności społeczeństwo tworząc przy okazji nawiązania do współczesnej rzeczywistości politycznej.

Druga sprawa, że Half Light obracają się w estetykach na polskim rynku muzycznym dość niebanalnych. Mamy tu bowiem oryginalny miks wątków electro z rockiem progresywnym, nową falą, sythpopem, industrialem i przewijającymi się gdzieniegdzie wtrętami rodem z ambientu. „[Nie]pokój wolności” to zresztą doskonały przykład współpracy pomiędzy poszczególnymi muzykami w budowie spójnej całości z odległych stylistyk. Trudno nie dostrzec jak gitarowy warsztat Krzysztofa Marciniaka pięknie spaja się z syntezatorowymi figurami Piotra Skrzypczyka dającymi podkład pod śpiew Krzysztofa Janiszewskiego, który idealnie się w tę syntezatorowo-rockową formę wpisuje.

I może rzeczywiście Half Light nie zawsze utrzymują wysoki poziom, bo są tu momenty, które niespecjalnie przekonują jak choćby zupełnie źle brzmiący efekt nałożony na wokal w „Szczekaczce” czy trochę zbyt rozmyte i na dłuższą metę anonimowe numery jak „Istnienie” albo „Kochajmy się”. Niemniej „[Nie]pokój wolności” więcej ma fragmentów mocniejszych: zaśpiewany z odpowiednim nerwem „2+2”, psychodeliczno-elektroniczny „Departament Zbędnych Słów”, motoryczne „3 minuty nienawiści” czy niepokojący „Pokój Wolności” (słychać tu wyraźne wpływy Republiki). A są jeszcze świdrujące głowę wybuchy jaskrawej, industrialnej elektroniki w „Zarządzaniu o Doznaniach”, eksplodujący mocniejszymi uderzeniami gitar „Wezwanie do Odmiany” czy bodaj jeden z najlepszych fragmentów płyty w postaci „Bohatera”.

Wszystko to w połączeniu z zaangażowaną, ambitną treścią i dobrą produkcją sprawia, że „[Nie]pokój wolności” jest ważnym, alternatywnym i śmiałym dziełem o mocno zaznaczonej odrębności gatunkowej, bo trudno wskazać inny polski zespół, który grałby podobnie do Half Light. To niezwykle oryginalne, awangardowe brzmienie w świecie współczesnej polskojęzycznej muzyki. Warto przesłuchać, a kolejne poczynania formacji bacznie obserwować.