Basista w zespole

Basista w zespole powinien przede wszystkim słuchać bębniarza, z którym współtworzy podstawową sekcję rytmiczną. Ważną cechą dobrego basmana jest podzielność uwagi oraz skupienie jej na tym, co się dzieje w zespole. Czujność pomaga w lepszej koncentracji na szczegółach. Dlatego myślami powinniśmy być tam, gdzie jesteśmy, czyli na próbie, na koncercie, na nagraniu. Pomyłki mogą zdarzyć się każdemu, dlatego nie warto o nich myśleć ani się nimi przejmować. Myśląc o pomyłkach, łatwiej o błąd, niż kiedy się o nich nie myśli. Lęk przed pomyłkami zabija twórczość, pozbawia aktywnego i pozytywnego myślenia, które jest bardzo istotne w grze. Kiedy popełni się błąd i zacznie się o nim myśleć, myśli wirują wobec pytań "dlaczego?" oraz "jak to się stało?". Zazwyczaj kończy się na tym, że pogłębia się myślenie o błędach, przez co traci się pozytywną energię i żywiołowość w grze. Feeling jest bardzo ważny, bez niego utwór traci nastrój pozytywny i ową żywiołowość. Można w ten sposób stracić całą energię na poszukiwanie odpowiedzi na pytanie "dlaczego się pomyliłem?", grając całą resztę próby lub koncertu w zadręczeniu i zmęczeniu. Jak już powiedziałem, pomyłki zdarzają się każdemu. Nawet najlepsi instrumentaliści, najwybitniejsze postacie muzyki popełniają błędy mniejsze lub większe. Pozytywną cechą jest umiejętność wychodzenia z błędu.

Dobrze jest mieć przyjaciół w zespole, ludzi, którym można ufać i na których można polegać. Umiejętność współpracy, umiejętność dogadania się i kompromisy są bardzo ważne. Zespół to grupa osób, a nie jednoosobowy oddział, musi on mieć w składzie ludzi, którzy lubią siebie i potrafiązesobąwytrzymać.Wiele jest kapel, które przed pierwszym koncertem lub przed pierwszą płytą rozpadają się w wyniku kłótni i złych relacji. Dobrze zgrany zespół, w którym wszyscy doskonale się rozumieją, jest najlepszą metodą na wspólny sukces. Zespół to grupa ludzi, która ma wspólny cel i do niego dąży. Każdy z członków kapeli powinien wnosić coś dobrego do zespołu. Bez względu na poziom umiejętności gry - szacunek powinien mieć w zespole każdy w stosunku do każdego. Dobrze jest, kiedy jeden potrafiwesprzeć drugiego.

Relacje w kapeli są czymś ważnym. Kiedy są one dobre, zespół idzie do przodu i ma więcej dobrej i pozytywnej energii, którą wyczuwa się w muzyce oraz w atmosferze na koncercie i w studiu nagrań. Złe relacje powodują starcia, nieporozumienia, kłótnie, niechęć do wspólnego grania oraz różne problemy. Zła i negatywna energia jest niszcząca. Przez złą atmosferę w zespole wiele kapel rozpada się lub zawiesza działalność. Dlatego wszelkie problemy należy przedyskutować na spokojnie, bez toporów wojennych. Pozytywna energia sprawia, że aż chce się grać, lepiej się wtedy gra i ma się otwarty umysł, przez co ma się więcej dobrych pomysłów.

Od poziomu muzyków, z którymi gra się w zespole, zależeć może bardzo wiele. Dobrze jest, jeżeli gra się z ludźmi, którym zależy na muzyce. Dobrze jest także grać z takimi muzykami, od których można się wiele nauczyć. Wśród muzyków na całym świecie jest mnóstwo takich ludzi, którzy nie osiągają sukcesów, ponieważ nie wierzą oni w siebie i mają zbyt słabą wolę albo nawet nie interesuje ich sukces.

Każdy człowiek w zespole ma swoje prawa, dlatego niektóre zespoły podpisują umowy między członkami grupy (np. Metallica).

Przed każdą próbą, koncertem lub nagraniem należy się dobrze nastroić. Nawet najlepsza kapela, która nie stroi, nie zabrzmi nigdy dobrze, to samo tyczy się instrumentu - nawet najlepszy instrument, który jest rozstrojony, nie zabrzmi dobrze. Dobrze jest wystroić gitarę basową na progach, ustawiając indywidualną menzurę pod każdą ze strun. W przeciwnym razie bas może nie stroić na progach, lecz tylko na otwartych strunach.

Jeżeli chodzi o ustawienie sprzętu na koncercie, to dobrze jest, jeżeli wzmacniacz do gitary basowej stoi koło breaka perkusisty. Tego typu ustawienie pomaga w lepszym słyszeniu tego, co gra perkusista. Jeżeli jest on wzmacniaczem typu combo lub małym zestawem head + paczka, można go postawić na krześle lub na stole. Moc wzmacniacza powinna być wystarczająca, aby basista słyszał dobrze siebie, jak również cały zespół. Wyfulowanie się do przesady w stylu "kto gra głośniej" jest bezsensem. Dobry muzyk nie zagłusza innych mocą swojego wzmacniacza. Podczas gry należy ustawić taki poziom głośności, aby słyszeć wyraźnie siebie i cały zespół.

W studiu nagraniowym, kiedy to nagrywa się gitarę basową do samych bębnów, warto nagrywać w słuchawkach po to, aby wyraźniej słyszeć całość ze szczegółami. Wyeliminuje to opóźnienia dźwięku w odsłuchach (dźwięk w słuchawce dojdzie do ucha szybciej niż dźwięk z monitora odsłuchowego). Poza tym granie w słuchawkach może polepszyć koncentrację na szczegółach w nagraniu. W studiu często nagrywa się gitarę basową bezpośrednio kablem do konsolety, bez wzmacniacza i urządzeń dodatkowych. Dlatego warto ćwiczyć (przynajmniej czasami) bez kompresora. Podczas nagrań używa się lampowych przedwzmacniaczy, które mają już kompresję. Tego typu kompresja jest zazwyczaj lepsza niż ze zwykłego kompresora. Bez kompresora gra się trudniej, ale często lepiej nagrać czysty bas i dopiero później nałożyć kompresję, niż wgrać gitarę basową z kompresorem, a później mieć problemy przy miksowaniu.

 

Przykład 1 to ćwiczenie na granie oktawami w dwugłosie na gitarze basowej. Najpierw gramy z otwartą struną E4, wtedy pierwszy palec lewej ręki dociska strunę D2 do drugiego progu. Prawa ręka jednocześnie szarpie struny E4 i D2 kciukiem i palcem środkowym lub serdecznym. Następnie gramy oktawami na strunach A3 i G1. Lewa ręka dociska strunę A3 palcem pierwszym, a strunę G1 palcem małym. Prawa ręka szarpie struny A3 i G1 kciukiem i palcem środkowym lub serdecznym.

Przykład 2 to jazz-rockowy temat basu grany palcami. Lewa ręka gra palcem pierwszym i małym, a prawa ręka gra palcem środkowym i serdecznym. Starajcie się utrzymać groove tego przykładu. Zachęcam do grania "z jajem", czyli do grania z uczuciami i emocjami.

Przykład 3 to ćwiczenie na synchronizację pracy rąk. Przykład grany jest palcami. Lewa ręka dociska struny palcami pierwszym i małym. Prawa ręka gra palcem środkowym i serdecznym.

Przykład 4 to temat basu grany techniką kciukową. Lewa ręka dociska struny palcem pierwszym i palcem małym. Prawa ręka gra kciukiem i podciąga struny palcem pierwszym.

Przykład 5 to przykład na granie palcami - jest to ćwiczenie na granie oktawami. Lewa ręka dociska struny palcem pierwszym i środkowym. Prawa ręka gra palcem pierwszym, środkowym i palcem serdecznym. Jest to bardzo dobre ćwiczenie na synchronizację pracy prawej i lewej ręki. Lewa ręka musi bardzo szybko pracować podczas zmian pozycji, dociskając jednocześnie struny. Prawa ręka może być oparta kciukiem o przetwornik.