Trening

Czas poświęcony na ćwiczenie i zdobywanie wiedzy o instrumencie i muzyce może być przyjemnością. Każdy, kto marzy o karierze muzyka, powinien mieć swój własny, indywidualny system pracy. Może on wyglądać bardzo różnie, celem jest osiągnięcie dobrego poziomu gry na instrumencie. Najlepiej, jeżeli treningi odbywają się systematycznie codziennie. W zależności od potrzeb i możliwości czasowych powinno się ćwiczyć od kilkunastu minut dziennie (hobbyści lub ludzie zapracowani) do kilku godzin na dobę. Treningi trwające od ok. 6 i więcej godzin na dobę są najszybszą drogą do zdobycia szczytowych umiejętności gry, jednak prowadzą one do przemęczenia i z pewnością nie są dobre dla organizmu. Systematyczny, wielogodzinny trening, stosowany przez miesiące lub lata, może przyczynić się do osłabienia organizmu, pogorszenia kondycji psychofizycznej czy nawet utraty zdrowia.

Kondycja psychofizyczna jest czymś, czego nie można ignorować. Należy dbać o siebie, o swoje zdrowie i o najlepsze samopoczucie. Masa instrumentu zawieszonego na ramieniu (który waży kilka kilogramów) powoduje przekrzywianie się sylwetki, bóle barku i kręgosłupa, a po długim czasie
intensywnych treningów (miesiące, lata) trwałe wady postawy, skrzywienia kręgosłupa i inne problemy. Warto więc zaopatrzyć się w miękki i dobrze amortyzujący pasek. Sprawdzanie swojej sylwetki przed lustrem pomaga zauważyć wady postawy. Wiele osób podczas gry z instrumentem zawieszonym na pasku pochyla się głową do przodu. Dobrą metodą pracy jest granie w pozycji siedzącej, co pomaga zyskać na koncentracji i uwadze podczas gry.

Ludzie, którzy nie są muzykami, często nie zdają sobie sprawy, że to trudny zawód. Muzyka to nie tylko show na scenie lub w telewizji. Każdy profesjonalny projekt artystyczny wymaga wielkiego nakładu energii, także podczas ćwiczeń. Sztuka gry na instrumencie muzycznym wymaga wielu dziesiątek, setek, tysięcy, a nawet milionów powtórzeń konkretnych ruchów, dlatego ćwiczenia powinny dawać przyjemność, a nie nużyć. Kto wytrzyma i wytrwa w trudach pracy, tego czeka piękna nagroda w postaci umiejętności gry na instrumencie muzycznym. Umiejętność ta może dawać szczęście i radość zarówno grającemu, jak i publiczności.

Systematyka ćwiczeń jest podstawą - to dyscyplina treningu, a także dyscyplina w życiu. Systematyka to także walka z lenistwem. Warto wyznaczyć sobie w ciągu dnia czas na ćwiczenie, trzeba także umieć siebie zachęcić do gry. Przez systematyczne ćwiczenia można rozwijać swoją inteligencję i kształtować swój charakter, można osiągnąć lepsze rezultaty w tym, co się robi. Czas poświęcony na granie, który zaowocuje wspaniałymi występami lub nagraniami studyjnymi, to wysiłek wart poświęcenia. Koncert przed pełną salą publiczności albo płyta znana wielu ludziom to cudowne osiągnięcia. Aby osiągnąć cel, często trzeba zrezygnować z wielu rzeczy, najlepiej z tego, co do życia nie jest absolutnie konieczne. ćwicząc w domu, warto grać zróżnicowany repertuar, gdyż to niesamowicie rozwija i poszerza horyzonty myślowe. Umysł nastawiony na różną muzykę jest odprężony i otwarty na nowe informacje. Otwartość umysłu na nowe rytmy i brzmienia może zaowocować pięknymi liniami basu granymi w kapeli, ciekawymi i melodyjnymi kompozycjami, świeżością w myśleniu. Słuchanie na okrągło tylko jednego zestawu utworów może ograniczać umysł i to nic innego, jak "kiszenie się we własnym sosie". Na całym świecie jest tyle wspaniałych form muzycznych, brzmień i muzyków, że warto być otwartym na nowości. Poza tym uważne słuchanie muzyki też jest formą umiejętności, którą warto nabyć. Utwory muzyczne to pewne informacje muzyczne, które posiadają ładunek emocjonalny, mają też nadawcę (nadawców) oraz odbiorców. Słuchanie muzyki pełni bardzo ważną funkcję w rozwoju muzyka, otwiera na nowe brzmienia.

Poniżej znajduje się kilka przykładów sugerowanych systemów ćwiczeń. Możemy ćwiczyć z zegarkiem w ręku - maksimum wysiłku i koncentracji poświęcamy na to, co chcemy zagrać:

1. od 1 do 2 godzin na dobę,
2. od 2 do 5 godzin na dobę,
3. od 4 do 10 godzin - wówczas musimy liczyć się z wieloma wyrzeczeniami (ważne jest, aby odpowiednio dbać o swoją dietę, sen i ogólnie
o zdrowie, bo tego nie należy lekceważyć),
4. po 15 lub 45 minut, z 1- lub 2-godzinnymi przerwami.

 

 

Przykład 1 to bardzo dobre ćwiczenie na dokładne dociskanie strun palcami lewej ręki. Palcem pierwszym dociskamy strunę E4, palcem małym dociskamy struny A3 i D2, natomiast palcem serdecznym - strunę G1, ewentualnie w przypadku strun E4 i G1 stosujemy palec pierwszy, przenosząc go ze struny na strunę.

 

Przykład 2 to ćwiczenie w metrum 3/4 na grę oktawami w dwugłosie. Umiejętność swobodnego, płynnego i sprawnego grania w metrum 3/4 jest czymś bardzo istotnym dla dobrego basisty. Wielu muzyków, grając w metrum 3/4, zapomina się (lub gubi...) i po kilku taktach gra w metrum 4/4. Metrum 3/4 ma zupełnie inny feeling. Gra oktawami w dwugłosie może często przydać się do wypełnienia tła utworu, w którym bas musi grać pełniejszym brzmieniem. Poza tym nauka tego typu patentów to doskonałe uzupełnienie możliwości wykonawczych. Grając oktawy, należy szarpać z wyczuciem jednocześnie dwie struny naraz, kciukiem i palcem wskazującym.

 

Przykład 3 to ćwiczenie na dynamikę i sprawne granie kciukiem oraz na szybką i sprawną pracę palców lewej ręki. Jest to trudny przykład ukazujący, jak ważna jest prawidłowa synchronizacja rąk, dlatego należy ćwiczyć go cierpliwie i spokojnie. Kciukiem należy grać z nadgarstka. Po pewnym czasie zyska
się lepszą precyzję gry oraz szybszą pracę kciuka. Aby zagrać precyzyjnie, obydwie ręce powinny wykonać jak najsolidniej swoją rolę we właściwym dla siebie czasie. Zła synchronizacja rąk może powodować nierówność rytmiczną, brak płynności w grze i straty na dynamice.

 

Przykład 4 to ćwiczenie na rytmikę i dynamikę. Temat basu zagrany jest kciukiem.

 

Przykład 5 to ćwiczenie na równe granie w sekcji. Klasyczny rockowy bas (zagrany kciukiem) udowadnia, że nawet prosta linia basu może mieć groove, który doskonale trzyma utwór i daje solidny podkład instrumentalistom oraz wokaliście.