Blackbird

Autorem tego opracowania jest znakomity amerykański gitarzysta Stephen Bennett. Muzyk ten jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli stylu fingerstyle. W swojej karierze nagrał kilkanaście instrumentalnych płyt oraz może poszczycić się wieloma materiałami edukacyjnymi w postaci książek i płyt DVD. Stephen słynie nie tylko z gry na gitarze akustycznej. Jest również wirtuozem gitary harfowej. Ten niezwykły instrument oprócz standardowych sześciu strun (EA DGBE) posiada zestaw strun basowych oraz ogromnych rozmiarów drewnianą komorę, która znajduje się ponad gryfem. Już sam wygląd gitary-harfy jest bardzo interesujący, a brzmienie oszałamiające. Bennett jest również użytkownikiem gitar rezofonicznych i doskonale porusza się w otwartych strojach. Na pewno warto zapoznać się z twórczością tego utalentowanego artysty.

"Blackbird" jest jedną z moich ulubionych kompozycji zespołu The Beatles. Opracowanie, które chcę Wam zaproponować, oparte jest na technice fingerstyle. Jednocześnie zagramy partię akordową, której towarzyszy melodia. Poziom trudności jest bardzo wysoki. Dlatego warsztat ten zaadresowany jest raczej do zaawansowanych adeptów gitary. Zanim zagracie pierwsze dźwięki, przestrójcie gitarę o pół tonu niżej (Eb, Ab, Db, Gb, Bb, Eb). Utwór zagramy przy użyciu pazurka na kciuk. Zapewni on mocne i dynamiczne basy. Technika prawej ręki jest typowa dla fingerstyle'u - kciuk odpowiedzialny jest za struny basowe (E, A, D), palec wskazujący za strunę G, środkowy za B, a serdeczny za wiolinową E. W niektórych fragmentach pojawią się inne rozwiązania, ale będę o tym wspominać. Zwróćcie uwagę na zmienne metrum w zapisie utworu - występują tutaj podziały 4/4, 3/4 i 2/4. A więc do dzieła!

Przykład 1 rozpoczyna akord G. Palec serdeczny lewej ręki kładziemy na 3 progu struny basowej E i uderzamy trójdźwięk złożony ze struny E, pustej G oraz B. Następnie ogrywamy akord Am7 - palec wskazujący chwyta 1 próg struny B i uderzamy dwudźwięk na strunach A i B. Dalej mamy akord G/B. Palec środkowy ląduje na 2 progu struny A, a mały na 3 progu struny B i gramy dwudźwięk złożony ze strun A i B. Kilka słów o pracy prawej ręki. Kciuk jest odpowiedzialny nie tylko za struny basowe E, A, D, ale uderza także pustą strunę G.

W takcie 2 ogrywamy akord G w okolicy 10 progu. Pojawia się pusta struna G, która wzbogaca brzmienie akordu. Palec wskazujący chwyta 10 próg struny A, serdeczny - 12 próg struny D, a mały - 12 próg struny B. W takcie 3 pojawia się sekwencja akordów, którą już znamy: G, Am7, G/B. Dodatkowym elementem są dźwięki melodii na strunie wiolinowej E (3 próg), które musimy wyeksponować, aby były na pierwszym planie.

W takcie 4 ponownie ogrywamy akord G, ale w innym przewrocie. Palec serdeczny jest odpowiedzialny za 10 próg struny A, środkowy za 9 próg struny D, wskazujący za 8 próg struny B, a mały łapie 10 próg struny wiolinowej E. Struna G pozostaje pusta. Dodatkowo palec serdeczny będzie się przemieszczać z 10 progu struny A na 10 próg struny basowej E. Opalcowanie taktu 5 jest wymagające - palec serdeczny chwyta 12 próg struny G, wskazujący 10 próg struny B, a kciuk lewej ręki (!) 8 próg struny basowej E. Kciuk będzie się przemieszczać w górę gryfu (na 9 i 10 próg).

Ostatni chwyt w takcie wygląda następująco: mały palec trzyma 13 próg struny B, wskazujący - 10 próg struny wiolinowej E, a kciuk - 11 próg struny basowej E. W kolejnym takcie ogrywamy akord Em. Palec serdeczny ląduje na 12 progu struny basowej E, środkowy na 10 progu struny A, wskazujący na 9 progu struny D, a mały na 12 progu struny B. Struna G jest pusta. Trzymając ten kształt akordu, przesuwamy palec serdeczny o pół tonu w dół (na 11 próg). Dalej palec wskazujący trzyma 10 próg struny basowej E, środkowy 10 próg struny B, a mały dokładamy na 12 próg tej samej struny.

W takcie 8 pojawiają się akordy C i Cm. Kciukiem łapiemy 8 próg struny basowej E, palcem serdecznym 10 próg struny D, środkowym 9 próg struny G, a wskazującym 8 próg struny B. Następnie wystarczy położyć palec wskazujący na 8 progu struny G, a środkowy na 8 progu struny B. W takcie 9 ogrywamy akord Em7/B. Ponownie użyjemy kciuka do złapania dźwięku na strunie basowej E (7 próg). Palcem środkowym chwytamy 7 próg struny G, małym - 8 próg struny B, a wskazującym - 5 próg struny wiolinowej E. Ważną rolę pełni palec serdeczny, który pozostał wolny - wykonujemy nim hammer-on i pull-off. W ostatnim takcie w przykładzie spotkamy akordy Fmaj7/D i G. Palec serdeczny będzie odpowiedzialny za 5 próg struny G, a mały za 5 próg struny wiolinowej E. Następnie puszczamy mały palec i dokładamy palec wskazujący na 3 próg struny wiolinowej E. Dalej mamy slide z 4 do 5 progu, przy którym wykorzystamy poprzednie opalcowanie. Przy akordzie G używamy kciuka do złapania basu (3 próg), palec środkowy chwyta 4 próg struny G, a wskazujący 3 próg struny wiolinowej E.

Przykład 2 to kolejny motyw utworu. Na początku ogrywamy akord Fsus2. Mały palec trzyma 8 próg struny wiolinowej E, serdeczny 8 próg struny B, a wskazujący 8 próg struny A. Struna G pozostaje pusta. Nie odrywamy palców od strun wiolinowych i zmieniamy tylko dźwięki w basie. Palec wskazujący wyląduje na 7 progu struny A i zaraz za nim palec środkowy złapie 8 próg struny basowej E. Na początku taktu 12 pojawia się akord Gm/Bb. Kciuk chwyta 6 próg struny basowej E, palec serdeczny 8 próg struny D, środkowy 7 próg struny G, wskazujący 6 próg struny B, a mały dokładamy na 8 próg tej samej struny. Po uderzeniu pustej struny wiolinowej E odrywamy mały palec, aby zagrać 6 próg struny B, na którym znajduje się palec wskazujący. Następnie mamy akord C, którego opalcowanie jest podobne do poprzedniego akordu, tylko przesuwamy jego kształt o cały ton w górę.

W takcie 13 powtarzamy motyw z taktu 11. Dalej ponownie ogrywamy akord Gm/Bb i uderzamy akord A. W końcówce 14 taktu mamy solową zagrywkę na strunach wiolinowych. Palec środkowy będzie odpowiedzialny za 13 próg struny wiolinowej E. Palec serdeczny wykona slide z 14 na 13 próg struny B i zaraz po nim mamy pull-off, do którego użyjemy palca wskazującego. Następnie mamy dwudźwięk złożony z pustej struny G i 13 progu struny B, który łapiemy palcem serdecznym. Po kilku kolejnych dźwiękach gramy flażolet naturalny na 12 progu struny G. W takcie 16 ogrywamy serię akordów, które już znamy: G, Am7 i G/B. W takcie 17 pojawia się akord C z pustą struną G. Palec wskazujący chwyta 3 próg struny A, serdeczny - 5 próg struny D, a mały - 5 próg struny B. Dalej wracamy do akordu G/B, a po nim mamy akord A7. Palec środkowy ląduje na 2 progu struny D, a serdeczny na 2 progu struny B. W ostatnim takcie pierwszy z akordów to D7sus2. Palec środkowy będzie odpowiedzialny za 2 próg struny G, a wskazujący za 1 próg struny B. Przykład kończymy akordem G, którego opalcowanie już znamy.

Na tym zakończymy nasze gitarowe zmagania. Owocnego ćwiczenia i do zobaczenia za miesiąc!