Duck Tales
Tym razem zagramy słynny bajkowy motyw z początku lat 90. w aranżacji na solową gitarę fingerstyle.
Fingerstyle w pewnym sensie oznacza wolność tworzenia. Dysponując dobrymi podstawami i solidną techniką gry, jesteśmy w stanie zaaranżować praktycznie dowolny utwór na gitarę solową. Tajemnica polega na odpowiednim opracowaniu i doborze basu, melodii oraz rytmu. W tym odcinku chciałbym Wam zaprezentować muzyczny motyw pochodzący z popularnego serialu animowanego wytwórni The Walt Disney Company. Tworzenie tej aranżacji sprawiło mi wiele frajdy, ponieważ "Duck Tales" to czasy mojego dzieciństwa, a przygody nieustraszonych kaczorów pamiętam do dziś! Utwór gramy przy użyciu thumbpicka (pazurka na kciuk) lub po prostu palcami. Gitara strojona jest do standardowego EADGBE. Poziom techniczny jest wysoki (wymagający opalcowania), więc warsztat skierowany jest do gitarzystów raczej zaawansowanych. Praca prawej ręki typowa dla stylu fingerstyle. Kciuk odpowiedzialny jest za struny basowe E, A, D, palec wskazujący - za G, środkowy - za B, a serdeczny - za wiolinową E. W praktyce najczęściej będziemy używać palca środkowego, bo to właśnie on prowadzi melodię. W wyjątkowych sytuacjach kciuk sięgnie także do struny G - jest to bardzo istotne, więc za każdym razem będę o tym wspominać.
Zaczynamy od uderzania naprzemiennie w strunę basową D i wiolinową E. W takcie 2 kciuk prawej ręki potrąca struny basowe E oraz D. Na ich tle gramy melodię. Palec środkowy lewej ręki przyciska 2 próg struny D i po zagraniu dźwięku nie odrywamy go. Dokładamy palec wskazujący na 1 próg struny G, a po nim palec mały na 4 próg tej samej struny. Tym razem nie odrywamy małego palca z 4 progu i palcem wskazującym łapiemy poprzeczkę barré na 2 progu strun D, G, B. Dalej palcem środkowym wykonujemy pull-off z 3 do 2 progu na strunie B i na końcu pull-off małym palcem z 4 do 2 progu na strunie G. Ogranie 2 taktu jest wymagające, ale jeśli będziecie trzymać się poprawnego opracowania, to nie powinno być problemu. W takcie 3 łapiemy kształt akordu D i przesuwamy go o cały ton w górę. Tutaj wyjątkowo kciuk prawej ręki będzie uderzać strunę G (4 próg). Małym palcem lewej ręki gramy 5 próg na strunie wiolinowej E. W takcie 5 łapiemy akord A przy użyciu poprzeczki barré łapanej palcem wskazującym. Dodatkowo palec serdeczny przyciska 3 próg struny B. W końcówce taktu mamy chromatyczne zejście z 4 do 2 progu na strunie basowej E. Dalej ogrywamy akordy F#m oraz B9. Przy tym ostatnim palec środkowy lewej ręki złapie 2 próg na strunie A oraz będzie się przemieszczać na 2 próg struny basowej E.
W takcie 7 wracamy do akordu F#m. Aby zagrać pustą strunę wiolinową E musimy podnieść dolną część poprzeczki barré, którą trzymany na 2 progu. W takcie pojawia się jeszcze jeden akord z użyciem barré. Podobnie jak przy F#m palec wskazujący chwyta 2 próg strun A, D, G, B, E. Palec serdeczny ląduje na 4 progu struny G, a małym wykonujemy hammer-on z 2 na 4 próg na strunie wiolinowej E. W tym miejscu używamy również kciuka prawej ręki na strunie G. Teraz czas na refren. Zaczynamy od złapania akordu E w następujący sposób: palec wskazujący tworzy poprzeczkę barré na 4 progu strun D, G, B, E, palec środkowy chwyta 5 próg struny B, a serdeczny 6 próg struny D. W odpowiednim momencie mały palec stawiamy na 7 progu struny wiolinowej E. Następnie wykonujemy palcem środkowym slide do 6 progu struny D i zaraz po nim hammer-on z 4 do 6 progu struny G przy użyciu palców wskazującego i serdecznego. W takcie 9 ogrywamy akordy C i D. Jest to najtrudniejszy fragment warsztatu. Palec wskazujący robi poprzeczkę na strunach A, D, G, B, E, a pozostałe trzy palce ulokowane są na D, G, B. Dodatkowo będziemy odrywać mały palec. Takie opalcowanie wymaga trochę praktyki. Slide z 8 do 7 progu struny G wykonujemy małym palcem. Refren kończymy powerchordem przesuwanym o pół tonu do góry (aż osiągniemy 4 próg w basie).
Takty 13-15 to bridge prowadzący do zmiany tonacji. W takcie 13 bas na 2 progu struny E łapiemy kciukiem lewej ręki, a slide z 3 do 4 progu struny wiolinowej E wykonujemy palcem serdecznym. Dla osób, które nie używają kciuka na gryfie, proponuję inne opalcowanie - bas trzymamy palcem wskazującym, a slide gramy małym palcem. Przy kolejnym akordzie w takcie bas na 4 progu struny E łapiemy palcem środkowym, 4 próg struny G - palcem serdecznym, a 2 próg struny B - palcem wskazującym. W kolejnym takcie palec wskazujący ląduje na 2 progu struny G, środkowy na 3 progu struny B, a slide z 3 do 4 progu struny wiolinowej E wykonujemy palcem serdecznym. Ostatni akord w takcie graliśmy już wcześniej. Jest to przesunięty kształt D o cały ton w górę i dokładamy do niego mały palec na 5 próg struny wiolinowej E. W takcie 15 palec środkowy ląduje na 4 progu struny A, serdeczny - na 4 progu struny G, a wskazujący - na 2 progu struny wiolinowej E. Mały palec wykona pull-off z 4 do 2 progu na strunie wiolinowej E. Następnie łapiemy dwudźwięk na 4 progu strun G oraz E i przesuwamy go o cały ton w górę (na 6 próg), stosując slide. Dalej wracamy do dwudźwięku na 4 progu, a zaraz za nim do układu, który był na początku taktu.
Na tym kończymy bridge i przechodzimy do refrenu, ale zagranego o cały ton wyżej. Pierwszy z akordów (takt 16) to F#, który łapiemy przy użyciu poprzeczki barré na 2 progu przez wszystkie struny. Po nim wykonujemy środkowym palcem slide do 8 progu struny D. Następnie pojawia się hammer-on z 6 do 8 progu struny G wykonywany palcami wskazującym i serdecznym. Taką samą zagrywkę graliśmy już wcześniej tylko 2 progi niżej. Podobnie wygląda sytuacja z akordami, które gramy po hammer-on. Ogrywamy D oraz E. Każdy z akordów łapiemy, stosując poprzeczkę barré na strunach A, D, G, B, E. Dodatkowo palec środkowy będzie łapać dźwięk na strunie D, serdeczny na strunie G, a mały na strunie B. Slide z 5 do 4 progu struny wiolinowej E w takcie 17 najlepiej zagrać mały palcem. Dzięki temu szybko przejdziemy do akordu F#, który jest następny w kolejce. Motyw kończymy dwoma powerchordami.
Na koniec kilka porad wykonawczych: W pierwszej kolejności pracujcie nad opalcowaniami lewej ręki. Przejścia z jednego akordu na kolejny muszą być wykonywane błyskawiczne bez większego wysiłku. Dopiero wtedy będziecie w stanie zadbać o odpowiednią dynamikę prawej ręki i myślenie w kategorii bas-melodia. W opalcowaniu szukajcie elementów wspólnych - mam tutaj na myśli sytuacje, gdzie przy zmianie akordu palec może zostać w tym samym miejscu, bez przemieszczenia się. Dzięki temu zaoszczędzicie energię, a gra będzie bardziej ergonomiczna. Mam nadzieję, że "Duck Tales" sprawi Wam wiele frajdy. Powodzenia i do zobaczenia za miesiąc!
