Duety, cz. 2

Piotr Słapa
Duety, cz. 2

Witajcie w czerwcowym warsztacie gitary akustycznej. W tym odcinku będziemy kontynuować temat gry w duecie. Możliwość współpracy z innym muzykiem to bardzo inspirujące doświadczenie. Utworów zaaranżowanych na dwie gitary jest mnóstwo.

Problemem może być jednak znalezienie odpowiedniego partnera do gry. Ważne jest, aby osoba, z którą będziecie opracowywać materiał, reprezentowała przynajmniej podobny poziom muzyczny jak Wy. Mam tutaj na myśli ogólne opanowanie instrumentu, technikę, wiedzę o harmonii czy rytmie. Warto także zastanowić się nad Waszymi mocnymi i słabymi stronami. Przykładowo, jeśli świetnie czujecie się w podkładaniu rytmu, a gorzej w graniu partii solowych, rolę tę może przejąć druga osoba. W ten sposób będziecie się doskonale uzupełniać. Co zrobić w sytuacji, gdy nie mamy możliwości współpracy z drugim gitarzystą?

Z pomocą może przyjść takie urządzenie, jak looper (nagrywa i odtwarza zapamiętane frazy) lub granie do podkładów. Możecie nagrać partię rytmiczną i do niej wykonywać partię solową. Przejdźmy teraz do utworu opisanego w warsztacie. Miesiąc temu omówiliśmy sobie dokładnie podkład rytmiczny utworu "Isn’t She Lovely" w znakomitej aranżacji duetu Biréli Lagréne i Sylvain Luc. Teraz czas na brakujący element kompozycji, czyli partię gitary solowej. Jest to łatwo wpadająca w ucho melodia grana na tle podkładu. Koniecznie zapoznajcie się z nagraniem na płycie dołączonej do "Gitarzysty". Znajdziecie tam też podkład, do którego możecie ćwiczyć. Melodia jest bogata w ozdobniki artykulacyjne. Chciałbym, abyście zwrócili na nie szczególną uwagę oraz na poprawne osadzenie dźwięków w rytmie. A więc do dzieła!




Pierwsze trudności mogą pojawić się w momencie wejścia melodii. Wsłuchajcie się dokładnie w podkład. Wchodzimy zaraz po akordzie B7#5. Palcem serdecznym gramy dwa kolejne dźwięki (12 i 13 próg na strunie B), a następnie wykonujemy hammer-on z progu 10 na 12. W tym momencie w tle wybrzmiewa akord Em9, a my robimy energiczny slide z 11 na 10 próg struny B przy użyciu palca serdecznego. Krótką zagrywkę kończymy palcem wskazującym na 8 progu. Dalej następuje zmiana akordu na A13 i po chwili oddechu w melodii ponownie gramy fragment jak w takcie 1. Kolejne akordy w podkładzie to: C/D, Gmaj7 i B7alt. Ciekawa jest zagrywka w połowie taktu 3 - trzymając palec wskazujący na 7 progu struny G, palcem serdeczny robimy hammer-on na 9 próg. Ten sam palec przesuwa się na 10 próg i wraca slide’em na 9 próg. Ostatni element to pull-off z progu 9 na 7. Pamiętajcie, żeby cały czas trzymać palec wskazujący na 7 progu struny G. Dzięki temu nie stracicie na płynności. Pod koniec taktu pojawia się dodatkowy smaczek artykulacyjny - dźwięk B na 12 progu poprzedzony jest hammer-onem z progu 10. Od 4 taktu motyw w podkładzie zapętla się, akordy są tylko wzbogacone o dodatkowe składniki (Em9add11, Cmaj7/D, G6/9, B7#5). W tym samym takcie mamy kolejne nowe ozdobniki artykulacyjne. Dźwięki G (8 próg na strunie B) oraz E (12 próg na strunie wiolinowej E) wykończone są slide’em - uderzamy kostką w strunę i palcem zjeżdżamy w lewą stronę gryfu. W 5 takcie łapiemy dwudźwięk - palec wskazujący ląduje na 7 progu struny G, a środkowy na 8 progu struny B. Trzymając te dwa palce na progach, palcem serdecznym wykonujemy hammer-on z 7 na 9 próg struny G. Następnie ponownie uderzamy zagrany wcześniej dwudźwięk. Końcówka tego taktu to już początek melodii refrenu. Gramy tutaj chromatyczne wejście (7 i 8 próg) w połączeniu ze slide’em z 9 na 10 próg struny wiolinowej E.


Akordy w pierwszym takcie refrenu to Cmaj7 oraz B7#9. Palcem serdecznym wykonujemy slide z 9 na 10 próg struny E. Dalej gramy sekwencję dźwięków, zaczynając od 7 progu i na tym samym progu kończąc, mijając po drodze 8 i 10 próg. W końcówce 6 taktu mamy dwa razy szybki slide z 10 na 12 próg struny B. W następnym takcie czeka na nas dość wymagająca zagrywka na tle akordów Em11 i A13. Kilkakrotnie występuje tutaj pull-off i hammer- -on. Kładziemy palec wskazujący na 8 progu struny B i trzymamy go w tym miejscu do momentu zagrania ostatniego pull-offu. Palec serdeczny ląduje na 10 progu tej samej struny i z tego miejsca małym palcem robimy hammer-on do 11 progu. Cały czas trzymamy wszystkie palce na strunach. Dalej odrywamy mały palec, aby zrobić pull-off z progu 11 na 10. Zaraz za nim mamy kolejny pull-off z progu 10 na 8 przy użyciu palca serdecznego i na koniec hammer-on z progu 8 na 10 wykonywany tym samym palcem. Ostatnie dwa dźwięki zagrywki to 9 próg na strunie G złapany palcem środkowym i 8 próg na strunie B przy użyciu palca wskazującego. W 8 takcie pojawia się akord C/D, a na szczególną uwagę zasługuje slide wykonany na dwudźwięku E-G. Palec środkowy odpowiedzialny jest za 9 próg na strunie G, a wskazujący za 8 próg na strunie B. W końcówce refrenu pojawia się ciekawa fraza oparta o pentatonikę. Nakłada się ona z gitarą z podkładu. W pierwszej fazie mamy hammer-on z 7 na 9 próg struny G przy użyciu palców wskazującego i serdecznego. Te same palce wykorzystywane są przy kolejnym hammer-on z 8 na 10 próg struny B. Zaraz za nim palec serdeczny wykonuje slide z 10 na 12 próg. Kolejne dźwięki są już wykostkowane. Dźwięk G (15 próg na strunie wiolinowej E) gramy potrójnie.

Do tego miejsca mamy opanowaną zwrotkę oraz refren. Melodia, która pojawia się dalej, bazuje na tym, co zrobiliśmy do tej pory. Pojawiają się tylko drobne zmiany. Omówię najciekawsze momenty. Na początku 10 taktu pojawia się chromatyczne zejście z 10 do 8 przez próg 9. W tym samym takcie interesująco brzmi kolejna zagrywka. Palec serdeczny trzyma 12 próg na strunie B, natomiast mały ląduje na 12 progu struny wiolinowej E. Następnie mamy zejście w lewą stronę gryfu, zahaczając o 12, 10 i 8 próg. Pierwsze dźwięki taktu 11 zawierają zabieg artykulacyjny charakterystyczny dla Biréliego Lagréne’a.


Łapiemy 10 próg na strunie B i wykonujemy podwójny slide, przemieszczając się na 11 próg i wracając na 10. W drugiej połowie 13 taktu pojawia się inne niż do tej pory wejście na melodię związaną z refrenem. W szybkim tempie kostkujemy trzy dźwięki na sąsiednich strunach G, B i E. Palec serdeczny jest odpowiedzialny za 9 próg na strunie G, środkowy za 8 próg na strunie B i wskazujący za 7 próg na strunie wiolinowej E. Omawiany w tym miesiącu przykład nie powinien sprawić Wam większego problemu. Postarajcie się sprawić, aby melodia płynęła i aby wszystkie dźwięki były dobrze dociśnięte oraz ładnie wykończone artykulacyjnie. Mam nadzieję, że czas spędzony przy "Isn’t She Lovely" sprawi Wam dużo frajdy. Na tym zakończymy nasze zmagania. Owocnego ćwiczenia i do zobaczenia za miesiąc!