Duety, cz. 1

Za graniem solowym przemawia wiele argumentów, jednak nic nie daje większej frajdy niż współpraca z innymi muzykami. Ten odcinek otwiera serię warsztatów poświęconych grze w duecie z drugim gitarzystą. Każdy z nas inaczej odczuwa muzykę. I to jest właśnie wspaniałe. Mamy różną wrażliwość, ekspresję i różne pomysły. To w zupełności wystarczy, aby łącząc siły, stworzyć rzeczy, na które nigdy nie wpadlibyśmy, grając w pojedynkę. Po prostu co dwie gitary, to nie jedna. Na pierwszy ogień wybrałem swój ulubiony duet gitarowy Biréli Lagrene i Sylvain Luc. Płyta "Duet", która ukazała się w 1999 roku, to absolutne arcydzieło. Na krążku znajduje się wiele świetnych opracowań utworów na dwie gitary. Warto wspomnieć o brawurowym wykonaniu utworu Cyndi Lauper "Time After Time" oraz hitu Steviego Wondera "Isn’t She Lovely?". To właśnie tym kawałkiem zajmiemy się w tym warsztacie.

Naukę "Isn’t She Lovely?" postanowiłem rozdzielić na dwa warsztaty. Teraz omówimy partię rytmiczną, a za miesiąc melodię graną na tle podkładu. W oryginale utwór został zagrany na gitarach z nylonowymi strunami. Dodatkowo panowie Biréli i Sylvain używają kostki, a nie palców. Moja wersja utworu bazuje na tym oryginalnym wykonaniu, jednak w przypadku partii rytmicznej postanowiłem zrezygnować z kostki i użyć palców. Powód jest prosty - na gitarze akustycznej partia rytmiczna zagrana palcami brzmi po prostu lepiej. Melodia będzie grana już w standardowy sposób, czyli kostką. Dołożyłem także kilka własnych pomysłów. Przystępując do nauki, zerknijcie na nagranie na płycie dołączonej do magazynu "Gitarzysta" i spróbujcie poczuć oraz zapamiętać rytm. Od razu zauważycie akcenty perkusyjne oraz dużo tłumionych dźwięków. Podkład ma "bujać" i jeśli tego nie osiągniemy, to gra z drugim gitarzystą nie będzie ciekawa. Pamiętajcie, że przejmujecie rolę nie tylko gitarzysty grającego akordy w podkładzie, ale także perkusisty. Akordów nie ma wiele i nie są trudne w opalcowaniu, ważne jest jednak to, co się dzieje pomiędzy nimi.

Zaczynamy od złapania akordu Em9. Palec środkowy lewej ręki ląduje na 7 progu struny A, wskazujący na 5 progu struny D, serdeczny na 7 progu struny G, a mały na 7 progu struny B. Przypominam o ważnej zasadzie: łapiemy pełne kształty akordów, nawet jeśli nie gramy wszystkich jego dźwięków. To właśnie dlatego palec środkowy trzyma dźwięk E na strunie A. Praca prawej ręki wygląda następująco: w pierwszym etapie gramy jednocześnie cztery dźwięki akordu, następnie mamy serię wytłumionych dźwięków (w tym perkusyjne uderzenie). Zaczynamy od pociągnięcia palcami wskazującym, środkowym i serdecznym prawej ręki wytłumionych strun D, G oraz B. Przy tłumieniu uczestniczą palce lewej ręki - lekko je podnosimy. Teraz czas na perkusyjny akcent. Kciuk prawej ręki uderza dynamicznie w strunę basową E. Siła uderzenia spowoduje odbicie strun o progi, dzięki czemu uzyskamy pożądany efekt. Ostatnim elementem jest tłumiony dźwięk struny D. Użyjemy tutaj palca wskazującego prawej ręki. Wracamy do akordu Em9 i możemy zatrzymać się w tym miejscu, aby powtórzyć cały fragment kilka razy. W drugim etapie ponownie mamy tłumione struny i uderzenie perkusyjne. Pociągamy trzema palcami struny D, G i B, następnie akcent perkusyjny, dalej ciągniemy strunę D oraz na koniec potrącamy kciukiem prawej ręki strunę basową E. Tak wygląda główny groove wykonywany na akordach. Cała sekwencja powtarza się przy następnym akordzie A13. Aby go złapać, palec wskazujący wykonuje poprzeczkę na 5 progu strun D, G i B, palec środkowy ląduje na 6 progu struny G, a serdeczny na 7 progu struny B. Preferuję brzmienie 5 progu struny basowej E zamiast pustej A. Łapię go kciukiem lewej ręki. Jeśli będą trudności, można zrezygnować z takiego opalcowania i zagrać barré przez wszystkie struny na 5 progu. Na początku 3 taktu ogrywamy akord C/D. Opalcowanie nie jest trudne. Palec środkowy jest odpowiedzialny za 5 próg struny A, serdeczny za 5 próg struny G, mały za 5 próg struny B i wskazujący za 3 próg struny wiolinowej E. Kolejny akord to Gmaj7, gdzie pomocny będzie kciuk lewej ręki na 3 progu struny basowej E. Zaraz za nim mamy akord B7alt i aby go złapać, używamy wszystkich czterech palców lewej ręki. Zauważcie, że w przypadku tych dwóch ostatnich akordów patent rytmiczny pozostał ten sam, tylko ubyło dźwięków wytłumionych. Pojawiły się puste struny G, B, E oraz pod koniec pusta D. W 3 i 4 takcie akordy są bardzo podobne. Dochodzą tylko dodatkowe składniki wzbogacające podkład. Do złapania akordu Em9add11 (początek 3 taktu) używamy wszystkich palców lewej ręki. Patent z wytłumionymi dźwiękami już znacie. Zaraz za nim mamy znowu A13, ale tym razem zagramy także 5 próg na strunie wiolinowej E. Dalej występuje Cmaj7/D, do którego przyda nam się poprzeczka barré palcem wskazującym na 5 progu strun A, D, G, B i E oraz mały palec ulokowany na 7 progu struny wiolinowej E. Ostatnie dwa akordy w tej części podkładu to G6/9 oraz B7#5. Aby płynnie przejść pomiędzy tymi akordami, możemy złapać bas kciukiem lewej ręki. Inna możliwość to użycie palca wskazującego.

Takty 5-8 to refrenowa część podkładu. Zaczynamy od akordu Cmaj7, a zaraz po nim zagramy B7#9. Do ich zagrania używamy wszystkich czterech palców lewej ręki. Drugi z akordów poprzedzony jest krótkim dźwiękiem pustej struny A. Jeśli poprawnie załapaliście, w jaki sposób tłumić struny, to nie będzie z nimi problemu także w tym fragmencie. Akord Em11 z taktu 6 złapiemy, używając poprzeczkę barré na 7 progu strun D, G, B oraz dokładając palec środkowy na 8 próg struny B. Po tej zagrywce pojawia się A13, który już znacie. Nowością za to będzie akord C/D z początku taktu 7, do którego dokładać będziemy składniki przeplatane uderzeniami perkusyjnymi. Akord ten łapiemy poprzeczką barré na 5 progu strun A, D, G i B. Koniecznie użyjcie tutaj palca wskazującego lewej ręki. W następnym kroku dokładamy palec serdeczny na 7 próg struny G oraz mały na 7 próg struny B. Trzymając w dalszym ciągu barré, mały palec przesuwamy na 8 próg tej samej struny, a serdeczny puszczamy tak, aby grał 5 próg struny G. Na koniec dokładamy palec serdeczny na 7 próg struny wiolinowej E. Początek 8 taktu rozpoczyna się zagraniem oktawy G (5 próg na strunie D i 8 próg na strunie B). Zaraz za nią gramy wytłumioną strunę B oraz uderzamy perkusyjnie kciukiem w strunę basową E. Teraz czas na końcową zagrywkę po pentatonice. Mamy tutaj podwójny hammer-on i slide. Jeśli chodzi o pracę prawej ręki, to uderzamy naprzemiennie kciukiem i palcem wskazującym. Wyobraźcie sobie, że pociągnięcie kciukiem to odpowiednik kostkowania w dół, a palcem wskazującym to kostkowanie w górę. Podkład kończymy akordem B7#5 oraz sekwencją tłumionych dźwięków z uderzeniem perkusyjnym.

Na tym zakończymy nasze zmagania. Za miesiąc druga część "Isn’t She Lovely?". Owocnego ćwiczenia i do zobaczenia!