Doc’s Guitar czyli solidny trening prawej ręki

Co można zrobić aby znaleźć nowe muzyczne inspiracje? Sprawdzić na kim wzoruje się nasz gitarowy idol. W ten właśnie sposób Tommy Emmanuel naprowadził mnie na muzykę Cheta Atkinsa, Merle’a Travisa czy Doca Watsona. Łatwo zgadnąć, że tytuł dzisiejszego warsztatu dotyczy twórczości jednego z mistrzów gitary fingerstyle i flatpickingu - Doca Watsona.

„Doc’s Guitar” jest niesamowicie szybką i widowiskową kompozycją, ale my potraktujemy ją jako solidny trening prawej ręki. Technika i ustawienie dłoni jest typowe dla stylu fingerstyle, który jest jednym z głównych tematów akustycznych warsztatów. Kciuk odpowiada za struny basowe EAD, palec wskazujący za strunę G, środkowy za strunę B, a serdeczny za strunę wiolinową E. Palec środkowy najczęściej gra dźwięki melodii w utworach (melody finger). Aby uzyskać charakterystyczne brzmienie Doca Watsona najlepiej użyć pazurka na kciuk. Utwór możesz grać z kapodasterem na II progu lub bez. A więc do dzieła!

W PRZYKŁADZIE 1 poznajemy akordy, opalcowania i przygotowujemy się do szybkich zmian. Zaczynamy od akordu C-dur. Palec serdeczny umieszczamy na III progu struny basowej A, środkowy na II progu struny D, a wskazujący na I progu struny B. Następnie jest A-moll. Uwaga! Palce środkowy i wskazujący zostają na swoich miejscach. Palec serdeczny przenosimy z III progu struny A na II próg struny G. Dalej przechodzimy na F-dur. Palec wskazujący zostaje na I progu struny B. Kciuk lewej ręki łapie I próg struny basowej E, palec środkowy ląduje na II progu struny G, a serdeczny na III progu struny D.

Ostatni akord w przykładzie to G-dur. Opalcowanie jest proste. Palec serdeczny będzie odpowiedzialny za III próg struny basowej E, a środkowy za II próg struny A. Taki sposób opalcowania akordów zagwarantuje bardzo szybką zmianę. Pamiętaj tylko aby nie odrywać palców zbyt daleko od strun. Jeśli nie jesteś przyzwyczajony do akordu F-dur z kciukiem na gryfie to alternatywą jest poprzeczka barre, którą tworzy palec wskazujący.

Przejdźmy do omówienia prawej ręki. W tym ćwiczeniu musimy przyzwyczaić kciuk do techniki zbliżonej do boom- chic (Chet Atkins). Na akordach C-dur i A-moll kciuk uderza kolejno strunę basową A, a następnie D. Na akordach F-dur i G-dur kciuk atakuje strunę basową E, a następnie D. Zwróć uwagę, że akcent wypada na drugie uderzenie kciuka czyli na chic. Dodatkowym elementem w tym ćwiczeniu są dźwięki akordu na strunach wiolinowych. Palce wskazujący i środkowy prawej ręki będą odpowiedzialne za struny wiolinowe G i B. Pamiętaj, że wioliny gramy w momencie gdy kciuk gra boom.

W PRZYKŁADZIE 2 mamy bardziej rozbudowany schemat rytmiczny prawej ręki. Zapamiętaj kolejność palców: kciuk, palec środkowy, kciuk, palec wskazujący. Schemat wydaje się prosty, ale przy szybkim tempie łatwo się pogubić. Zalecam ćwiczyć tylko na jednym akordzie (np. C-dur) z metronomem od wolnego tempa. Słuchamy czy każdy dźwięk trwa wystarczająco długo oraz czy całość brzmi „na luzie”. Jeśli tak, to możesz przejść do kolejnych akordów i powoli łączyć je w całość.

PRZYKŁAD 3 to prawdziwa zabawa i duże wyzwanie. Akordy już znasz, ale są nowe elementy rytmicznie i ozdobniki. W takcie 9 ogrywamy akord C-dur. Opalcowanie tego akordu już znasz. Dodatkową pracę wykonuje mały palec. Będzie odpowiedzialny za ozdobniki artykulacyjne pull-off z III progu do pustej struny wiolinowej E oraz z III progu do I progu struny B. Uwaga! Drugi dźwięk każdego ozdobnika gramy razem z basem.

W takcie 10 mamy akord F-dur. Nowością jest hammer-on z pustej struny G do II progu, który robimy palcem środkowym. Jeśli złapaliście F-dur z kciukiem na gryfie to zagrywka nie będzie trudna. Poprzeczka barre bardzo utrudni zadanie. Dalej gramy C-dur i tutaj nie pojawia się nic nowego. W takcie 12 ogrywamy akord G-dur. Palec serdeczny umieszczamy na III progu struny basowej E. Dodatkowo palec środkowy będzie odpowiedzialny za pull-off z II progu do pustej struny G.

Takty 13-14 to powtórka akordów C-dur oraz F-dur. W takcie 15 mamy ponownie G-dur, ale gramy go w łatwiejszy sposób niż wcześniej. Palec serdeczny ląduje na III progu struny basowej E, a reszta strun jest pusta. W kolejnym takcie mamy C-dur i krótki walking po strunach basowych. W walkingu aktywne będą palce środkowy i serdeczny. Idziemy dalej! Takty 17-19 to powtórka. W takcie 20 jest G-dur, ale ogrywamy go w nowy sposób. Tym razem mamy ozdobnik hammer-on z pustej struny G do II progu. Takty 21-22 to ponownie C-dur oraz F-dur.

Powoli zmierzamy do końca przykładu. Takt 23 zaczynamy akordem F-dur. Przypomnijmy sobie opalcowanie. Kciuk trzyma I próg struny basowej E, palec serdeczny III próg struny D, środkowy II próg struny G, a wskazujący I próg struny B. Następnie przechodzimy do akordu D7/F#. Kciuk przesuwamy na II próg struny basowej E. Palec wskazujący zostaje na I progu struny B, środkowy zostaje na II progu struny G, a serdeczny puszczamy (potrzebujemy pustą strunę D). Najtrudniejsze już za nami. Teraz mamy akordy G-dur oraz C-dur. Opalcowania są takie jak wcześniej.

Mam nadzieję, że dzisiejszy warsztat dostarczy Wam motywacji do solidnego ćwiczenia, podniesienia poprzeczki i potrzeby przełamywania barier technicznych. Z czasem warto sięgnąć po kolejne części utworu i opracować go do końca. Szybkie i widowiskowe utwory to prawdziwy skarb w repertuarze solowego gitarzysty fingerstyle. Do zobaczenia za miesiąc i powodzenia!