Walkingowe Linie Basu

W zeszłym miesiącu omówiliśmy jeden z podstawowych sposobów prowadzenia basu w technice fingerstyle, czyliboom-chic.Dla przypomnienia wyjaśnię, co znaczy to pojęcie. Jest to specyficzny dźwięk strun basowych, który osiągniemy poprzez ich tłumienie za pomocą prawej ręki. Często bas ten ułożony jest według schematu: gramy kolejno po sobie strunę basową A, D, E oraz ponownie D. Bieżący odcinek zakończy serię ćwiczeń, które mają na celu rozwinięcie niezależności kciuka oraz przygotowanie go do pracy przy utworach o większym stopniu trudności. Jeśli zawsze marzyliście o tym, by wcielić się w rolę basisty, to tym razem będzie ku temu okazja.

Walkingowe linie basu, w odróżnieniu od grania typu boom-chic, wymagają większego wysiłku oraz zaangażowania. W tym wypadku bas biegnie swoim torem niezależnie od melodii i nie jest już tak bardzo schematyczny. Jednym z podstawowych założeń gry solowej fingerstyle jest połączenie partii basu razem z akordami oraz melodią w taki sposób, aby słuchacz miał wrażenie, że w utworze gra przynajmniej dwóch instrumentalistów. Bas, który będziemy ćwiczyć w tym odcinku, jest doskonałą okazją, aby sprawdzić, czy jesteśmy w stanie stworzyć taką iluzję. W celu kontrolowania postępów w nauce warto się nagrywać. W ten sposób łatwo znajdziemy błędy w technice oraz sprawdzimy, czy całość brzmi wystarczająco dobrze.

 

 

Przykład 1 angażuje do pracy sam kciuk prawej ręki. Do wykonania tego ćwiczenia oraz pozostałych powinniśmy użyć thumbpicka (pazurka). Można oczywiście zrobić to przy użyciu gołego kciuka, jednak dźwięk będzie mniej wyraźny i trudniej będzie oddzielić bas od melodii. Skoncentrujmy się teraz na tym, co najważniejsze, czyli na opalcowaniu lewej ręki. Zanim zaczniemy grać dźwięki, bardzo ważne jest, aby palec środkowy lewej ręki cały czas znajdował się na 3 progu struny B (dźwięk D). W ten sposób ułatwimy sobie pracę przy następnym przykładzie, gdzie do naszego basu dołożymy dodatkowe elementy. Zaczynamy od pustej struny E, następnie palec wskazujący lewej ręki gra dźwięk G na strunie basowej E (3 próg), w następnym kroku palec serdeczny gra dźwięk Ab ponownie na strunie E (4 próg). W tym momencie bardzo ważna jest rola palca wskazującego, który odpowiedzialny będzie za zagranie dźwięku B na strunie A (2 próg) oraz w kolejnym kroku dźwięku E na strunie D (2 próg). Najłatwiej będzie złapać nam po prostu dwa dźwięki jednocześnie przy użyciu poprzeczki. Następnie gramy pustą strunę D, potem palec wskazujący gra dźwięk B na strunie A (2 próg), a palec serdeczny dźwięk Gb na strunie D (4 próg). W kolejnym kroku wracamy na dźwięk B na strunie A (2 próg), którym ponownie zajmuje się palec wskazujący. Ostatnie dwa dźwięki zagrane są przy użyciu techniki hammer-on. Gramy pustą strunę D, a następnie dokładamy palec wskazujący na 2 próg struny basowej D.

Przykład 2 łączy partię basu, która została omówiona w poprzednim ćwiczeniu, z charakterystycznym dwudźwiękiem (dźwięk D na strunie B + pusta struna E). Opalcowanie lewej oraz prawej ręki pozostaje bez zmian. Wszystkie dźwięki na strunach basowych E, A, D gramy kciukiem prawej ręki. Pamiętajmy o tym, że palec środkowy lewej ręki cały czas odpowiedzialny jest za dźwięk D na strunie B (3 próg). Kluczem do opanowania tego ćwiczenia jest potraktowanie go jak budowanie domku z klocków. Mamy tutaj trzy możliwości - bas występuje samotnie (to jest nasz klocek A), bas występuje razem z naszym dwudźwiękiem (klocek B) lub dwudźwięk występuje samotnie (klocek C). Musimy się zastanowić, w jakiej kolejności występuje A, B oraz C. Naszym zadaniem jest złożyć to wszystko w całość. Przykładowo zapis B, A, C będzie oznaczać, że w pierwszym kroku gramy bas z dwudźwiękiem, w drugim sam bas, a w ostatnim sam dwudźwięk. Polecam zastosować takie "klockowe" podejście do każdego utworu, w którym bas oraz melodia to dwie niezależne ścieżki. Ułatwi to naukę i wprowadzi porządek.

Przykład 3 wprowadza dodatkowy element. Jest to perkusyjna gra kciukiem, która polega na jego energicznym uderzeniu w strunę basową. Aby wykonać to ćwiczenie, musimy przestroić gitarę do stroju Dropped D (D A D G B E). Zaczynamy od uderzenia pustej struny basowej E (będzie to dźwięk D). Następnie gramy dźwięk F na strunie basowej E (3 próg). Do złapania tego dźwięku proponuję użyć małego palca lewej ręki. Będzie to dobra wprawka przed kolejnym ćwiczeniem, gdzie granie w ten sposób podkładu basowego będzie konieczne. Na tym dźwięku musimy wykonać także perkusyjne uderzenie z kciuka. W nutach/ tabulaturze zostało ono oznaczone jako S. W dalszej kolejności gramy pustą strunę basową A. ćwiczenie kończymy, grając ponownie dźwięk F na strunie basowej E (3 próg), pamiętając przy tym o perkusyjnym uderzeniu. Całość powtarzamy.

Przykład 4 łączy bas z poprzedniego ćwiczenia z akordami. Całość dopełnia perkusyjne uderzenie. Mamy tutaj trzy elementy, które sprawiają, że gra solowa staje się interesująca i nie mamy poczucia braku dodatkowych instrumentów. Aby poprawnie wykonać to ćwiczenie, musimy zwrócić szczególną uwagę na opalcowanie lewej ręki. W pierwszej kolejności łączymy akord Dm z basem. W tym wypadku nasz palec środkowy będzie odpowiedzialny za granie podkładu basowego. Do złapania akordu użyjemy palca wskazującego (dźwięk A na 2 progu struny G) oraz palca serdecznego (dźwięk D na 3 progu struny B). Pamiętajmy o perkusyjnym uderzeniu, które tak jak w poprzednim ćwiczeniu zostało oznaczone w nutach/ tabulaturze jako S. Teraz czas na przejście do akordu Dm7+. Tym razem nie będziemy grać basu palcem środkowym, tylko zaangażujemy do tego mały palec. Akord łapiemy pozostałymi trzema palcami, czyli odpowiednio - palec środkowy łapie dźwięk A na strunie G (2 próg), palec serdeczny dźwięk Db na strunie B (2 próg), a palec wskazujący odpowiedzialny będzie za dźwięk F na strunie wiolinowej E (1 próg). W przypadku akordu Dm7 bas jest grany przez palec serdeczny (ewentualnie palec mały). Palec środkowy łapie dźwięk A na strunie G (2 próg), a pozostałe dwa dźwięki akordu (C na strunie B oraz F na strunie E) musimy złapać za pomocą palca wskazującego. Aby zakończyć ćwiczenie, musimy powrócić do akordu Dm7+. Ponownie bas jest grany przy użyciu małego palca. Palec środkowy jest odpowiedzialny za dźwięk A na strunie G (2 próg), palec serdeczny gra dźwięk Db na strunie B (2 próg), a palcem wskazującym gramy dźwięk F na strunie wiolinowej E (1 próg). Przypominam jeszcze raz o perkusyjnym uderzeniu na strunie basowej E.

W ten sposób zakończyliśmy serię ćwiczeń na kciuk. W przyszłym miesiącu omówimy technikę grania kostką. Pozdrawiam i życzę owocnego ćwiczenia!