Ćwiczenia rozgrzewkowe
Wzmacniamy siłę palców oraz zasięg dłoni.
Witajcie w powakacyjnym warsztacie gitary akustycznej. Wrzesień to dobry czas, aby zaplanować harmonogram ćwiczeń na najbliższe miesiące. Każdy trening warto rozpocząć od solidnej rozgrzewki i właśnie tym się dzisiaj zajmiemy. Temat ten jest często zaniedbywany przez gitarzystów, co w skrajnych przypadkach może prowadzić do kontuzji dłoni. Rozgrzewka ma na celu rozciągnięcie dłoni, zwiększenie sprawności małego palca oraz siły uchwytu. Mały palec bez ćwiczeń jest słaby, a jego funkcja jest bardzo ważna - to właśnie od niego zależy kondycja całej dłoni. Dodatkowo rozgrzewka rozluźnia rękę oraz poprawia krążenie. Z czasem poczujecie się pewniej na gryfie i chwytanie akordów barowych będzie łatwiejsze.
Ćwiczenia również pomagają rozwinąć prawą dłoń, a w szczególności umiejętność kostkowania naprzemiennego. Podstawowa zasada - zawsze zaczynamy od wolnego tempa i gramy bardzo dokładnie. Dobrym pomysłem jest ćwiczenie z metronomem. Gdy pojawi się ból w kciuku lub palcach należy odstawić na chwilę instrument i rozluźnić dłoń. W przykładach poniżej punkt startowy został ustawiony na II progu. Jest to pozycja umowna, więc możecie rozpocząć trening w innym miejscu (np. od V czy VII progu). Im wyżej gryfu tym łatwiej, ponieważ odległości pomiędzy progami są mniejsze. A więc do dzieła!
W przykładzie 1 obciążamy palce wskazujący, środkowy i mały lewej ręki. Do wydobycia każdego z dźwięków użyjemy kostki i będziemy uderzać naprzemiennie (dół-góra). Aby poprawnie zagrać ćwiczenie dobrze podzielić je na etapy. W każdym etapie zagramy cztery dźwięki odliczając 1-2-3-4. W pierwszej fazie palec wskazujący chwyta II próg struny E, środkowy III próg struny E, mały V próg struny E i palec wskazujący przemieszcza się na II próg struny A. W drugim etapie ponownie odliczamy do czterech, ale tym razem punktem startowym będzie III próg struny E, który gramy palcem środkowym. Mały palec chwyta V próg struny E, wskazujący II próg struny A i środkowy III próg struny A.
W następnej fazie punkt startowy przesuwamy na kolejny dźwięk czyli na V próg struny E, który gramy małym palcem. Po nim palec wskazujący chwyta II próg struny A, środkowy III próg struny A i mały V próg struny A. Zgodnie z tą zasadą przesuwamy się konsekwentnie w dół, aż mały palec złapie V próg struny wiolinowej E. Łatwo zauważyć, że w przykładzie 1 palec wskazujący jest odpowiedzialny za II próg, środkowy za III próg i mały za V próg i przemieszczamy się przez wszystkie struny - od basowej E do wiolinowej E. Po zejściu w dół zmieniamy kierunek i będziemy przesuwać się od strun wiolinowych do basowych (takt 2). Opalcowanie jest takie same, a punktem startowym będzie V próg struny wiolinowej E, który chwytamy małym palcem.
Przykład 2 angażuje do gry palce wskazujący, serdeczny i mały lewej ręki. Sposób przemieszczania się po gryfie jest taki sam jak w poprzednim przykładzie. Palec środkowy jest nieaktywny, a serdeczny chwyta dźwięki na IV progu podstrunnicy.
Poprzeczka trudności minimalnie rośnie. W przykładzie 3 zwiększamy zasięg dłoni poprzez rozciągnięcie palców. Palec wskazujący będzie odpowiedzialny za II próg, środkowy za IV próg, a mały za VI próg. Jest też możliwa druga, trudniejsza opcja - palec wskazujący chwyta II próg, serdeczny IV próg i mały VI próg. Po gryfie przemieszczamy się tak jak w poprzednich przykładach. Przy tym ćwiczeniu skala trudności jest największa i zagranie go wymaga dużej wprawy. Przykład 3 jest dobry na końcówkę treningu, kiedy dłoń jest już wystarczająco rozgrzana. Bądźcie ostrożni, bo źle przeprowadzona rozgrzewka również może szkodzić.
Układ palców w przykładzie 4 jest taki sam jak w przykładzie 1. Palec wskazujący odpowiada za II próg, środkowy za III próg i mały za V próg. Inna jest kolejność uderzanych dźwięków. Ćwiczenie możemy podzielić na kilka etapów. Zaczynamy od II progu struny E, przyciskamy dźwięk na V progu struny E, III próg struny E i następnie II próg struny A. W kolejnej fazie punktem startowym jest V próg struny E, dalej gramy III próg struny A, II próg struny A i V próg struny A. Zasada jest więc następująca - po zagraniu dźwięku startowego, omijamy drugi dźwięk i za chwilę do niego wracamy. Tym sposobem przemieszczamy się w kierunku strun wiolinowych, aż mały palec złapie V próg struny wiolinowej E. Po osiągnięciu strun wiolinowych wracamy do strun basowych (takt 8). Opalcowanie bez zmian, a punktem startowym jest V próg struny wiolinowej E.
Przykład 5 obciąża palce wskazujący, serdeczny i mały. Palec wskazujący jest odpowiedzialny za II próg, serdeczny za IV próg, a mały łapie V próg. Kolejność uderzanych dźwięków jest taka sama jak w poprzednim przykładzie.
W przykładzie 6 mamy największe rozciągnięcie dłoni. Tak jak w przykładzie 3 możemy użyć różnego opalcowania lewej ręki. Palec wskazujący ląduje na II progu, środkowy na IV progu, mały na VI progu lub palec wskazujący na II progu, serdeczny na IV progu i mały na VI progu. Kolejność dźwięków jest taka jak w przykładach 4 i 5.
Na tym zakończymy dzisiejsze gitarowe zmagania. Powodzenia i owocnego ćwiczenia!
