GIBSON Les Paul ’50s Tribute 2016 T

Autor testu: Wojcech Wytrążek

Nawiązując współpracę z Gibsonem zaprezentował prototyp gitary z litym korpusem nazwany The Log od kanciastej drewnianej belki, niewiele szerszej od podstrunnicy, tworzącej środkową część korpusu, do której doczepiano boki. Projekt w tym kształcie został odrzucony przez Gibsona, jednak był istotnym krokiem w pracy nad instrumentem, który miał zmienić bieg historii muzyki. Gibson Les Paul Model został zaprezentowany w 1952 r. i w kolejnych latach szybko zaczął zyskiwać popularność, nie tylko ze względu na swoją innowacyjną konstrukcję, ale również na wersje różniące się wyposażeniem i ceną: Junior, Special, Standard, Custom. Te ostatnie od 1954 r. miały już znany do dziś dwuczęściowy system mocowania strun - mostek typu tune-o-matic ze strunociągiem. Dla połowy lat 50. charakterystyczną cechą było również złote wykończenie, do którego nawiązuje przedstawiony model.

BUDOWA

Litera T w nazwie gitary wskazuje na serię, z której pochodzi instrument. Od 2016 r. modele Les Paul, SG, Exprorer, Flying V, Firebird są produkowane w wersji T - Traditional, oraz HP - High Performance. Różnica między nimi polega na tym, że wersje tradycyjne są oparte na sprawdzonej od lat, klasycznej specyfikacji technicznej, natomiast HP, choć na pierwszy rzut oka wyglądają bardzo podobnie, są wyposażone we wszystkie nowinki techniczne. Są to w szczególności: system automatycznego strojenia Gibson G Force, tytanowe siodełka mostka, tytanowe siodełko główki z progiem zerowym i regulacją wysokości za pomocą śrub, nowy model przełącznika przetworników, pozłacane gniazdo, nieco szersza podstrunnica (jednak nie tak szeroka jak w modelach z 2015 r.), inne mocowanie płytki pickguard, a także łagodnie sfrezowane miejsca połączenia gryfu z korpusem - zamiast charakterystycznego schodka jest gładka linia przywodząca na myśl współczesne konstrukcje typu neck-thru. W przypadku modelu ’50s Tribute wersja HP jest droższa od T o 350 USD.

Mahoniowy korpus ma wewnątrz wydrążonych 11 komór (oprócz przestrzeni na przetworniki i elementy układu elektrycznego) o asymetrycznych kształtach, usytuowanych promieniście w stosunku do mostka. Jest to modern weight relief - rozwiązanie stosowane od 2012 r., pośrednie między traditional weigt relief z dziewięcioma małymi, okrągłymi komorami blisko mostka, a dwiema dużymi komorami - chambering - zapewniającymi brzmienie niemalże akustyczne. Górna warstwa korpusu to - jak przystało na klasycznego Les Paula - warstwa klonu.

Jednoczęściowy mahoniowy gryf o okrągłym profilu Rounded ‘50s jest odchylony od korpusu pod kątem 5 stopni. Ciemna palisandrowa podstrunnica o promieniu 12 cali jest nieco grubsza niż zazwyczaj, jest pozbawiona bindingu na krawędziach i mieści 22 progi oznaczone trapezoidalnymi markerami z akrylu przypominającego masę perłową. Jej szerokość wzrasta od 43 mm przy siodełku główki do 57 mm przy ostatnim progu. Progi przeszlifowane w sterowanej cyfrowo maszynie PLEK mają ręcznie wykończone końcówki.

Tylne części szyjki, główki i korpusu wykończono czarnym lakierem o satynowym połysku. Front główki zdobią logotypy w kolorze starego złota, za stabilność stroju odpowiadają tradycyjne klucze w blaszanych puszkach, z zielonymi motylkami - to oczywiście dobrze znany standard Grover Green ze stopu Zamak. Siodełko główki wykonano z tworzywa TekToid, nad nim przykręcono płytkę w kształcie dzwonka, zakrywającą nakrętkę regulacji gryfu - w tym przypadku bez dodatkowego emblematu. Stop Zamak został również surowcem do odlania mostka Tune-o-matic i strunociągu Stop Bar - oba elementy wykończono na wysoki połysk.

W układzie elektrycznym zastosowano dwa humbuckery z odkrytymi nabiegunnikami osadzone w kremowych ramkach włączane trójpozycyjnym przełącznikiem. Przy gryfie pracuje model QC 490R za magnesami Alnico II (po 5250 zwojów w każdej cewce), przy mostku QC 498T oparty na magnesach Alnico V (po 6900 zwojów w cewce) - każdy z oddzielną regulacją głośności i barwy. Wszystkie potencjometry mają charakterystykę nieliniową i oporność 500 kOhm, wieńczą je gałki typu Gold Top Hat z wychodzącymi spod nich blaszanymi wskazówkami. Front korpusu chroni przed zarysowaniem kostką kremowa płytka przykręcona dwiema śrubkami. Gitara jest dostarczana w komplecie z pokrowcem Gibson Gig Bag, kluczem do regulacji krzywizny gryfu, instrukcją obsługi i szmatką do czyszczenia.

WRAŻENIA, BRZMIENIE

Bez cienia wątpliwości Les Paul ’50s Tribute w wersji tradycyjnej to instrument dla miłośników klasyki rocka - właściwie jedyną rewolucyjną zmianą w stosunku do starych modeli są współczesne komory wewnątrz korpusu, które istotnie zmniejszają masę instrumentu. Gitara swoją wagą nie sprowadza muzyka do parteru, nie gniecie w kolano podczas gry na siedząco i nie zsuwa się z niego nieustannie podnosząc gryf. Satynowe wykończenie daje bardzo pozytywne odczucia - szyjka nie przylepia się do dłoni, a problem odcisków palców na świeżo wyczyszczonym korpusie nie występuje. Z biegiem czasu, podczas intensywnej eksploatacji niektóre powierzchnie ulegną naturalnemu wypolerowaniu, co jednak w żadnej mierze nie powinno przeszkadzać. Trudno mieć zastrzeżenia do wykończenia progów, które po obróbce w maszynie PLEK mają idealną wysokość, dzięki czemu można mieć pewność, że w żadnej pozycji nie będzie występować brzęczenie, do tego ręcznie szlifowane końcówki progów potwierdzają dbałość o szczegóły. Okrągła szyjka o tradycyjnym profilu C pewnie leży w dłoni, jest całkiem wygodna i nie stanowi przeszkody w szybkiej grze.

Komory wewnątrz korpusu w minimalnym stopniu wpływają na brzmienie instrumentu - dźwięk ma praktycznie taki sam charakter jak instrumenty z pełnym korpusem, choć w brzmieniu daje się odczuć pewną przestrzeń, specyficzny oddech również pozytywnie wpływający na dynamikę. Wykorzystanie dwóch humbuckerów o nieco innym brzmieniu wynikającym z zastosowania w nich różnych rodzajów magnesów oraz niejednakowej ilości zwojów pozwoliło na uzyskanie szerokiej palety brzmień. Przetwornik przy gryfie z magnesem Alnico II daje dość łagodne, śpiewne i na swój sposób liryczne brzmienie, które idealnie sprawdza się w bluesowych i rockowych solówkach.

Jego okrągłość nie oznacza jednak zamulenia czy braku wyrazistości. Humbucker przy mostku dzięki magnesom Allnico V daje ostrzejsze, bardziej energetyczne dźwięki, idealne do ostrzejszych riffów i szybkich solówek. Włączenie dwóch przetworników skutkuje lekko złagodzoną, jednak przejrzystą i dźwięczną barwę, która sprawdzi się chociażby w partiach podkładowych. W założeniu producenta, zgodnie z nazwą modelu, ten instrument ma nawiązywać do specyfiki lat pięćdziesiątych, a testowana gitara zdaje się spełniać te założenia - oczywiście na ile możemy sobie tę specyfikę obecnie wyobrazić, mając do czynienia z różnymi instrumentami i nagraniami zarejestrowanymi na klasycznych Les Paulach z tamtych lat. Swoją drogą zastanawiający jest jedynie fakt, że pokrewny model ’60 Tribute wyposażono w single P-90, choć były one stosowane w Les Paulach jako pierwsze - jeszcze w połowie lat 50-tych, a humbuckery P.A.F. wprowadzono dopiero w 1957 r.

PODSUMOWANIE

Gitara pod względem wyglądu i wyposażenia ma wiele wspólnych cech z wersją Studio, jest jednak od niej sporo tańsza - katalogowa cena na poziomie 900 dolarów w odniesieniu do 1500 za wersję Studio sprawia, że jest to wyjątkowo atrakcyjny instrument, szczególnie gdy muzykowi zależy na klasycznym brzmieniu z soczystym środkiem pasma i elegancji, a ornamenty są zbytkiem i fanaberią. Przy tym nie ma mowy o oszczędnościach pokroju cieńszego korpusu czy stosowania gorszej klasy osprzętu, co czyni z modelu Les Paul 50’s Tribute instrument nie tylko atrakcyjny wzorniczo i brzmieniowo ale przy tym także wyjątkowo przystępny pod względem ceny.