GIBSON Les Paul Less Plus 2015

Flagowy Gibson Les Paul doczekał się nowej wersji, pełnej niespodzianek tak w budowie zewnętrznej, jak w układzie elektrycznym. Nazwa tego modelu nawiązuje do słynnego powiedzenia, którym często posługiwał się Les Paul - "less is more" - mniej znaczy więcej.

BUDOWA

Produkowany w Nashville Less Plus to w tegorocznej gamie modeli znajdujący się pod względem ceny w strefie średniej. Tańsze są wersje: Junior (899 $), Special Double Cutaway, LPM 2015, Studio. Droższe wersje to: Classic, Deluxe, Traditional, Standard, Standard Premium Quilt, Supreme (z ceną sięgającą 6600 $).

Mahoniowy korpus został wykonany z dwóch kawałków drewna o średniej gęstości i umiarkowanym wzorze słojów. W jego wnętrzu wydrążono 9 komór redukujących masę i wpływających na wybrzmienie - to rozwiązanie znane od lat 90. Korpus jest znacznie cieńszy niż w pozostałych Les Paulach, a ponadto posiada niespotykane wcześniej w Gibsonach LP profilowanie pod żebra, wcześniej spotykane w Epiphone LP Ultra II i III. Masę instrumentu zredukowano dzięki temu o około 0,25 kg w stosunku do LP Standard i o jakieś 0,5 kg w porównaniu z LP Traditional bez komór.

Front zdobi nakładka z klonu płomienistego jakości B+. Jednoczęściowy mahoniowy gryf ma symetryczny profil zaokrąglonego C. Grubość szyjki przy I progu wynosi 20,8 mm, przy XII - 24,5 mm. Główka jest odchylona w stosunku do gryfu pod kątem 17 stopni. Palisandrowa podstrunnica o promieniu 12", mieszcząca 22 progi oszlifowane z użyciem technologii PLEK, jest zwieńczona mosiężnym siodełkiem z progiem zerowym i regulacją wysokości na dwóch śrubkach. Gryf jest nieco szerszy niż w produkowanych dotychczas LP, utrzymano jednak ten sam rozstaw strun i menzurę 24,75 cala.

Kolejnymi nowościami są: zmienione logo modelu z dopiskiem "100" będące faksymile autografu Les Paula, stylizowany napis "Less+" na płytce zakrywającej nakrętkę pręta napinającego gryf oraz hologram z portretem Les Paula z tyłu główki. Less Plus, podobnie jak wszystkie inne Gibsony LP i SG z wyjątkiem sygnowanych, wyposażono w system automatycznego strojenia G Force zasilany akumulatorem montowanym w "centralce" między kluczami. W jej obudowie umieszczono wyświetlacz z symbolami strun i klawisze funkcyjne umożliwiające zmianę stroju.

Układ elektryczny oparto na dwóch humbuckerach z magnesami Alnico 2 - ’57 Classic przy gryfie i 57 Plus przy mostku. Przetworniki mają oddzielne potencjometry głośności i wspólną regulację barwy. Oprócz trójpozycyjnego przełącznika przystawek zastosowano mikroprzełącznik DPDT wyłączający po jednej cewce w każdym przetworniku, w rezultacie gitara ma 6 barw podstawowych. Mostek to tradycyjna gibsonowska chromowana konstrukcja Tune-O-Matic, jednak z tytanowymi siodełkami i głównym elementem ze stopu Zamak. Śruby do regulacji wysokości siodełka wzbogacono o wycięcia do klucza ampulowego. Kremową płytkę chroniącą lakier można zdjąć i założyć jedną ręką bez użycia jakichkolwiek narzędzi, co umożliwiają trzy proste zatrzaski wchodzące w ramki przetworników.

Gitara jest wykończona na wysoki połysk lakierem nitro i dostępna w wersjach: Fireburst, Desert Burst, Heritage Cherry Sunburst. Integralnym wyposażeniem jest nowoczesny futerał typu hard shell w kolorze patynowanego złota.

WRAŻENIA

Less Plus w pierwszym zetknięciu - jak na Gibsona Les Paula - jest podejrzanie lekki i cienki, a gryf zaskakująco szeroki. Jakby na przekór temu, jakość wykonania, tak pod względem materiałów, jak obróbki i wykończenia instrumentu, nie pozostawia wątpliwości, że jest to gitara godna swej marki. Progi szlifowane w maszynie PLEK w tym modelu są nieco niższe niż w standardowe - zgodnie z danymi producenta jest to różnica rzędu 27%. Pod palcami czuje się je jak nieco zużyte progi po mocniejszym szlifie. Również podstrunnica sprawia wrażenie "dojrzalszej" - jest gładsza i trochę obficiej zakonserwowana olejowo niż w większości sklepowych egzemplarzy, z którymi mieliśmy ostatnio do czynienia.

Choć nieco zmienione wymiary i profile wymagają chwili przyzwyczajenia, szybko okazuje się, że gitara jest bardzo wygodna jeśli chodzi o korpus. Co do profilu i szerokości gryfu, wydaje się, że powinien on zadowolić przede wszystkim gitarzystów z większymi dłońmi. Szersza podstrunnica przy standardowym rozstawie strun daje większe poczucie bezpieczeństwa - nie ma możliwości by przy energicznej artykulacji skrajna struna zahaczyła o krawędź progu. System automatycznego strojenia G Force jest rozwinięciem koncepcji znanej z modeli Gibson Robot Guitar. Pod każdym kluczem kryje się maleńki szybkoobrotowy silniczek, a kontroler oblicza częstotliwość dźwięków na podstawie wibracji strun. Całość działa sprawnie i precyzyjnie, choć oczywiście można stroić gitarę ręcznie.

Oprócz stroju podstawowego można używać także alternatywnych, do czego konieczne jest przestudiowanie instrukcji obsługi, ponieważ sposób sterowania nie jest oczywisty. Zmiany opcji w specyficzny sposób obrazuje tylko 6 dwukolorowych diod odpowiadających strunom. Jeśli ktoś z jakiegoś powodu chciałby zrezygnować z tego urządzenia i zamienić je na tradycyjne klucze, nie ma ku temu żadnych przeszkód technicznych. Moduł jest zintegrowany z przekładniami i połączony z główką gitary tylko nakrętkami kołków kluczy. Wystarczy je odkręcić, zdjąć całość i zainstalować tradycyjne klucze. Przetworniki oparte na magnesach Alnico II mają charakterystyczne okrągłe, tłuste brzmienie, jednak góra pasma jest delikatnie podkreślona. Dźwięk wydaje się żywszy i jaśniejszy niż w przypadku modeli Standard, na co ma też wpływ odchudzony korpus.

W podstawowym ustawieniu gitara oferuje brzmienia charakterystyczne dla specyfiki LP - ciepły, miękki dźwięk z humbuckera przy gryfie, dźwięczne brzmienie z delikatnie podciętym środkiem z dwóch przystawek i ostre, energetyczne brzmienie skupione na środku pasma przy mostku. Przełączenie w tryb singli daje jaśniejsze, ale bardziej dźwięczne barwy z nieco drucianą górą i mocną podstawą. Na przesterze dźwięk singli utrzymuje czytelność i świetną wrażliwość na artykulację. W trybie humbuckerów przestery nieco odbiegają od typowo gibsonowskiego mięsistego brzmienia - są bardziej nowoczesne, czytelniejsze, jednak minimalnie mniej śpiewne w niskim środku.

PODSUMOWANIE

Cóż można zrobić z gitarą obecną w świecie muzyki od ponad sześciu dekad, by nie zrujnować estymy, jaką cieszy się marka i nie odejść zbyt daleko od pierwowzoru? Gibson Less+ na pierwszy rzut oka wygląda jak typowy model LP, jednak zastosowane w nim innowacje techniczne sprawiają, że jest to bez wątpienia gitara na miarę XXI w.

O ile profilowanie korpusu, nowe siodełko, zdejmowana płytka czy dodatkowe brzmienia dzięki rozłączaniu cewek wydają się być dość naturalne, o tyle zastosowanie sterowanego cyfrowo systemu strojenia we wszystkich modelach linii Les Paul i SG (z wyjątkiem sygnowanych) jest cokolwiek szokujące. Automatyczne strojnie, choć nad wyraz użyteczne, na swój sposób zakłóca relację muzyk-gitara, wyręczając grającego w czynności wręcz rytualnej. Wielu muzyków woli stroić gitarę samodzielnie, uwzględniając niuanse swojej gry - wszak wiadomo, że gitara nie jest idealnie strojącym instrumentem i praktycznie każde strojenie jest jakimś kompromisem.

Po premierze pojawiły się komentarze, że lepsze byłoby wprowadzenie systemu G Force jako opcji za dopłatą przy obniżeniu ceny podstawowej. Nie rozwodząc się nad tym problemem można stwierdzić jasno, że Less+ odzwierciedla hasło z nazwy - samej gitary w sensie objętościowym jest mniej, ale wyposażenie i szeroka paleta brzmień sprawiają, że muzyk dostaje znacznie więcej, niż mógłby się spodziewać. Dotyczy to również nowego, niemalże pancernego futerału, który w crash testach zapewnił gitarze brak uszkodzeń przy upadku z wysokości 15 stóp, czyli 4,5 metra.

www.lauda-audio.pl