Wes Borland (Limp Bizkit)

Na pewno gdzieś w okolicy tego brzmienia. Materiał jest bardzo dynamiczny, więc są fragmenty gdzie jest trochę więcej mięsa i takie, gdzie na chwilę zwalniamy. Jeśli słuchaliście naszego pierwszego albumu, to zapewne wiecie o co mi chodzi. Nie będziemy za daleko odbiegać od tego schematu i zachowamy tę dynamikę.

Dokładnie tak.

Mam oczywiście taką nadzieję (śmiech). Black Light Burns jest czymś co naprawdę daje mi sporo radości. Projekt ten jest dla mnie poniekąd również bardzo osobisty i stanowi pewne wyzwanie. Nie dysponujemy w nim jakimś specjalnie dużym budżetem, więc zamiast występować przed dużą publiką i latać wszędzie samolotami, wskakujemy do busa, którego zazwyczaj sam prowadzę (śmiech) i dajemy małe koncerty w klubach. Jest wtedy jak za dawnych dobrych czasów - taki powrót do korzeni. Ma to też oczywiście bardzo pokorny wymiar i daje dużo satysfakcji.

To prawda i niestety nie był to najlepszy album na świecie (śmiech). Został nagrany bardzo niedbale i miał bardzo mały budżet.

Jak najbardziej. Staram się zawsze szukać nowych brzmień i nie zamykać tylko w jednym schemacie.

Muzyka, którą robię dla Black Light Burns już i tak sporo się różni od tego co nagrywamy w Limp Bizkit. To co gram dzisiaj jest tak naprawdę tym w czym najlepiej się czuję i raczej nie przewiduję pojawić się w jakimś diametralnie innym projekcie, który by w zamyśle tworzył coś progresywnego lub jazzowego. Strasznie lubię obserwować takie zespoły i bacznie im się wtedy przysłuchuje, ale raczej nigdy nie będę tak grał - jest to tylko swego rodzaju muzyczna rozgrzewka przed meczem. Doceniam maestrię i warsztat, ale dużo więcej daje mi słuchanie chociażby The Cure czy czegoś w tym stylu.

To prawda, trochę się nie mogłem zdecydować (śmiech). Niemniej jednak, w tej chwili już raczej nie planuje kolejnych przerw. Wyobrażam sobie, że jedynie w przypadku decyzji o rozwiązaniu całego zespołu byłbym zmuszony rozstać się tym składem. Obecnie jednak dobrze nam się razem gra i bez sensu byłoby z tego rezygnować.

Wydaje mi się, że co byśmy nie zrobili to i tak nie zostawiliby na nas suchej nitki. Gold Cobra miała brzmieć dokładnie tak jak kolejna płyta Limp Bizkit. Nie chcieliśmy zmieniać tego kim jesteśmy. Myślę, że kawałki jakie trafiły na ten krążek są naprawdę solidne i świetnie pasują do reszty. Prawda jest również taka, że nigdy nie byliśmy ulubieńcami krytyków (śmiech). Najpewniej zmiażdżyliby nas nawet gdybyśmy nagrali swoje The Wall. Między innymi dlatego już dawno przestałem się przejmować tymi wszystkimi komentarzami. Tak w przypadku Limp Bizkit, jak i Black Light Burns, nie biorę tego wszystkiego po prostu do siebie.

Miało to miejsce w czasie kiedy do zespołu po dłuższej przerwie wrócił Twiggy. Sytuacja był trochę napięta i bardzo wszystkim zależało na tym, aby kolejny album [przyp. red. The High End Of Low] wyszedł spod jego ręki. Nikt tego nie powiedział na głos, ale dało się wyczuć, że to właśnie on miał komponować i grać na tej płycie. Moja osoba była w tamtym czasie po prostu zbędna (śmiech).

Wszystko, oprócz kilku riffów w kawałkach "Autotunage" i "90.2.10" na Gold Cobra, poleciało do szuflady i czeka na lepszy okres (śmiech).

On zawsze jest dupkiem (śmiech). Zaraz po tym jak przeczytałem jego komentarz w prasie napisałem mu na szybko maila, aby się dowiedzieć czy naprawdę ma aż taki żal do mnie. W swojej odpowiedzi stwierdził jednak, że nie mógł się przecież inaczej zachować. To tak jakby zostawiła go dziewczyna i poszła od razu do innego (śmiech). Oczywiście, że nienawidzisz kolesia do którego uciekła.

Są naprawdę świetne. Bardzo długo korzystałem z Yamahy, do której przekonał mnie Mike, brat Johna Tempesty, który pracował dla tej firmy swego czasu. Kilka lat później zrezygnował on jednak z tej marki, głównie przez ich korporacyjny charakter postępowania. Bardzo szybko mnie też to zaczęło irytować. Nie interesowało ich to co sądzę o ich sprzęcie i co według mnie można było poprawić. Interesowała ich tylko taśmowa produkcja i samurajski kodeks postępowania (śmiech). Między innymi dlatego zdecydowałem się na nawiązanie współpracy z Jacksonem.

Nic nie zostało jeszcze postanowione. Wstępnie zaczęliśmy już o tym rozmawiać, ale póki co bardzo dobrze gra mi się na modelach Warrior i Rhoads. Lubię ich przesadyzm i szalone kształty, więc nie mam na razie ciśnienia, aby robić coś swojego.