Joe Ward (Exit Ten)

Dokładnie! Nareszcie zrobiliśmy dokładnie to, co chcieliśmy. Wiesz, mimo, iż za każdym razem staramy się napisać taką muzykę, która odzwierciedla nasz stan, tym razem podeszliśmy do tego nadzwyczaj poważnie. Z założenia miał to być album, którego sami chcielibyśmy słuchać. Stąd też nie cofamy się w przeszłość i porzuciliśmy metalcore’owe elementy. Muzyka ma być szczera, nie można jej udawać, i myślę, że udało się to nam osiągnąć.

Wydaje mi się, że wyszło to naturalnie. Nie wiem (śmiech). Mam nadzieję, że nasi fani będą równie podekscytowani tym co robimy jak i my. Chcemy ciągle zaskakiwać i liczę na to, że to zrozumieją. Kiedy komponuję, staram się najpierw wyobrazić dany utwór w głowie. Co prawda, o zadowoleniu mogę mówić dopiero, kiedy pomysły z "głowy" zamieniam dźwięki, ale tak właśnie pracuję. To chyba najbardziej naturalny sposób. Nie lubię programowania i tego typu rzeczy.

Częściowo ze względów ekonomicznych, a także dla własnego komfortu nagrywaliśmy u siebie, w Reading wraz z Johnem Mitchellem i Benem Humpries z Out House Studio. Jak dla mnie odwalili kawał solidnej roboty.

Cały klip to literalne odwzorowanie tytułu. Kręciliśmy go pewnego słonecznego dnia w Londynie i świetnie się bawiliśmy. Co tu więcej mówić? (śmiech)

Wybór padł na "Sunset", który wyreżyserowała Lucy Patrick. Granie na gitarze w mrozie na plaży to chyba jedna z najgorszych rzeczy jakie w życiu zrobiłem!

Generalnie dostajemy albo najwyższe noty, albo oscylujące wokół najwyższych. Jeden z niemieckich magazynów określił nas mianem dość marnej kopii Kilswitch Engage, ale nie wydaje mi się, by ktokolwiek z redakcji przesłuchał nasz album.

Każdy koncert na którym widzę, że ktoś śpiewa nasze teksty. Nie masz pojęcia, jak wtedy raduje się moje serce. Serio! Mój uśmiech nie ma wtedy granic. To naprawdę motywujące gdy widzisz, że inni doceniają twój wysiłek.

Zdecydowana większość kapel jest piekielnie nudna. Aż dziw, że tylu utalentowanych muzyków marnuje się grając to, czego chce wytwórnia albo management, który chce jak najwięcej na Tobie zarobić. A co rujnuje przemysł? Przede wszystkim pobieranie albumów z sieci. Jeśli ktoś wspiera kapele na inne sposoby - kupując merch czy chodząc na koncerty, to jest jeszcze znośne i staram się tym nie przejmować, ale pamiętajmy, że to straty nie tylko dla wydawców, ale przede wszystkim dla nas.

Foo Fighters - Wasting Light, Pearl Jam - 20, Mastadon - The Hunter, Bon Iver - Bon Iver, The Black Keys - El Camino. No i mam nadzieję, że w tym roku coś nowego wyda TOOL!

Grać jak najwięcej, zjeździć wszystkie możliwe festiwale i nauczyć się grać na gitarze (śmiech). Dla odmiany bluesa!