Marc Okubo (Veil Of Maya)

Asha i Shawna poznaliśmy dzięki naszym przyjaciołom z Born of Osiris. Obaj byli zainteresowani zakontraktowaniem BOO i przyjechali ich zobaczyć w Chicago. Tak się złożyło, że na tych koncertach graliśmy wspólnie z After The Burial, i, koniec końców, Ash został z nami na kolejną noc. W trakcie imprezy zaczęliśmy rozmawiać o możliwej współpracy, no i stało się. Wtedy Sumerian był małym labelem, który miał ograniczone fundusze. Dziś to jedno z największych i najprężniej rozwijających się wydawnictw na świecie.

Zdecydowanie tak. W czasie naszej pierwszej europejskiej trasy poznałem dziewczynę, która przez pół życia była niewidoma. Aczkolwiek, w czasie jednego z zaćmień zupełnie przypadkowo długo wpatrywała się w Słońce. Jak się okazało, zaćmienie odwróciło proces ślepoty i teraz widzi. Nie wiem jak to możliwe, ale ogromnie mnie to zainspirowało. Kiedy pisałem utwory byłem pod dużym wpływem tej opowieści. Co do samych tekstów pozwalamy fanom na własną interpretację.

Wszystko, co wymieniłeś. To chyba najlepsza rzecz jaką nagraliśmy. Niespodzianki? Jest trochę klawiszy, raz pojawia się nawet chór.

Prawdę mówiąc jego zaangażowanie było ogromne. Cały ten album to kolaboracja między nim a moją osobą. Jestem dumny z tej współpracy. Pozwolił mi zrealizować wiele pomysłów, których od dłuższego czasu nie wiedziałem jak ugryźć. Co do porównania z Born of Osiris - nie widzę żadnych przesłanek. To, że użyliśmy klawiszy przez sekundę jeszcze o niczym nie świadczy. Jak widać fani są sceptyczni i kreują dziwne opinie.

Mikael produkował nasze dwa poprzednie albumy, za co jesteśmy mu bardzo wdzięczni. Przy "Eclipse" zajął się rejestracją wokali, co samo w sobie jest miłe, zwłaszcza, że w tym czasie pisał nowy materiał dla The Faceless. Jesteśmy przyjaciółmi i nie wyobrażam sobie, aby nie kontynuować z nim współpracy. Odnośnie Mishy, również jesteśmy przyjaciółmi, ale nigdy nie mieliśmy wystarczającej ilości czasu, by zająć się jakimś projektem. Pewnego dnia usiedliśmy razem i nagraliśmy zrobiony naprędce utwór, byle tylko zobaczyć czy wszystko gra jak należy. Czy jest między nami ta chemia. Okazało się, że tak. To chyba wyjaśnia dlaczego nie myśleliśmy o wyborze kogokolwiek innego.

Nie. Dan jeszcze nim dołączył do naszego zespołu grał na siedmiostrunowym wiośle i jest to wyłącznie jego decyzja, podyktowana komfortem gry. Stroimy się tak samo, ale on, z racji na większą ilość strun może grać niżej, co słychać w niektórych fragmentach na albumie. Nie jest to jednak powód by komponować pod niego.

Kwestia tytułów nie ma tutaj najmniejszego znaczenia. Często robimy tak dla zabawy. Ale, w czasie gdy powstał ten numer, Brandon nie nagrał wokali na album, więc mógł nazywać go jak chciał. Poza tym, "The Glass Slide" to tak naprawdę kompletna wersja "Uprising". Zwał jak zwał.

Zgadza się. Nie mieliśmy w planie nagrywania większej ilości instrumentalnych rzeczy ani interludiów, bo "Eclipse" jest pełne wartościowych utworów, które stanowią monolit. Nie trzeba ich przerywać elektroniką ani innymi przeszkadzajkami.

Fractal Audio Axe-Fx II pod gitary. Co do samego instrumentu był to Washburn WM526. Bas Schectera oraz POD XT, a do rejestracji śladów wykorzystaliśmy Cubase 6.

Dzieciaki mogą mówić co chcą. Nie przejmuję się tym. Na przekór internetowym dyskutantom, zdobyliśmy wielu nowych fanów. Ja sam jestem zaszczycony możliwością udziału w tej trasie, zwłaszcza, że dorastałem słuchając In Flames. To wspaniałe przeżycie móc dzielić z nimi scenę co noc. Trasa przebiega naprawdę znakomicie, zresztą sam wiesz jak dobrze radzi sobie In Flames. Nauczyliśmy się od nich profesjonalnej postawy i, co może cię zdziwić, pokory.

Działa mi na nerwy! (śmiech). Serio! Nie wiem, 3 ludzi zupełnie nie wie czym jest Meshuggah, a posługuje się tym terminem, który nawet nie jest określeniem gatunku muzycznego, jakby to było nie wiadomo jakie odkrycie. Problem tej, nomen omen - bardzo dobrej, muzyki polega jednak na tym, że wszystko zaczyna zlewać się w jedno. A przecież Meshuggah robi to lepiej (śmiech). A przy okazji - nie jesteśmy zespołem djentowym. Metalowym tak. A najbardziej prog metalowym i tego się trzymajmy.

Zdecydowanie ostatni krążek Animals As Leaders.

W czasie jednego z naszych koncertów w Niemczech na scenie kilkukrotnie raził mnie prąd. Sam koncert był świetny, ale ten prąd. Daj spokój!

Meshuggah lub Deftones. Najlepiej oba na raz.

To ja dziękuję! Pozdrawiam polskich czytelników Magazynu Gitarzysta! Sprawdźcie nasz nowy album "Eclipse’’!