Rafał Kobyliński (Beyond The Awakened)

Jak najbardziej!

Wszystko zaczęło się jeszcze w pierwszej klasie liceum, kiedy wraz z perkusistą Arturem Kotem zasłuchiwaliśmy się w takich zespołach jak Trivium, Bullet for my Valentine czy Children of Bodom. Już w tamtych czasach grywaliśmy razem w różnych cover bandach, ale wspólnie doszliśmy do wniosku, że to droga donikąd. Doskonaliliśmy wtedy warsztat techniczny, dzięki czemu już pierwsze kawałki charakteryzowały się trudną partią gitar i zagęszczoną sekcją rytmiczną. Powołany przez nas do życia projekt nie posiadał jeszcze nazwy, a utwory były tylko instrumentalne. Pierwotnym założeniem było grać melodyjnie, progresywnie i ciężko. Po jakimś czasie projekt zyskał swoją nazwę, do zespołu dołączyliśmy drugiego gitarzystę i basistę, a ja rozpocząłem pracę nad screamem. Na scenie zaczęliśmy występować na początku tego roku.

Nasze gusta są bardzo zróżnicowane i nikt w zespole tak naprawdę nigdy nie sprecyzował jaki jest jego ulubiony styl muzyczny. Jednak każdy z nas zawsze miał słabość do muzyki melodyjnej i agresywnej. Osobiście zawsze chciałem wprowadzić odrobinę świeżości do metalcore'u, który z pewnością należy do moich ulubionych gatunków. Nie jest dziwne, że słuchacze kojarzą nasze utwory z twórczością trivium. Każdy zespół zaczyna od powielania pewnych schematów, by potem odnaleźć swoje własne brzmienie. Przed nami jeszcze długa droga, choć już teraz z kawałka na kawałek słychać klarowanie się charakterystycznego stylu.

Myślę, że w każdym mieście znajdą się fani takiej muzyki. Problemem jest dotarcie do tego grona odbiorców, dlatego tak ważne jest reklamowanie koncertów lub granie na tak zwaną "doczepkę" z innymi, bardziej znanymi kapelami. Zespołów typu core na polskiej scenie nie ma zbyt wiele, a ludzie mimo wszystko zawsze poszukują czegoś nowego i są ogólnie otwarci na dobrą muzykę. Za przykład posłuży mi nasz występ w Wałbrzychu przed Katem. Publiczność, która była nastawiona na klasyczny thrash, bawiła się wyśmienicie, a pewna cześć przekonała się do tej muzyki na tyle, by przychodzić na nasze kolejne koncerty. Wracając do tematu, Wrocław to nasze rodzinne okolice i mamy tam wielu znajomych słuchających core'u dlatego na naszych występach zawsze było sporo osób. Jednak granie tylko dla znajomych nie popchnie nas do przodu, dlatego pokazujemy się w rozmaitych miejscach. Ciekawym doświadczeniem było dla nas granie w mniejszych miejscowościach jak Syców czy Nysa. Spotkaliśmy się tam z naprawdę miłym przyjęciem. Widać, że polska publiczność wciąż ma potrzebę słuchania dobrej i ambitnej muzyki.

To prawda, mieliśmy dobry start, jednak biorąc pod uwagę ilość zarejestrowanych tam kapel szanse na znalezienie się w gronie zwycięzców są dość nikłe. Jednak nie uważam by jakikolwiek rodzaj promocji na tym etapie naszej działalności był zbędny, póki co staramy się dotrzeć do jak największego grona odbiorców na wszelkie możliwe sposoby.

To był pomysł perkusisty. Zastanawialiśmy w jaki sposób moglibyśmy rozpowszechnić nasz profil na Myspace. Nagranie znanego utworu okazało się być bardzo dobrym pomysłem i zatrzymywało słuchaczy o tych parę minut dłużej na naszej stronie. "Tik tok," pomimo swojej banalnej oprawy muzycznej nastawionej na mainstream, jest naprawdę udanym kawałkiem, a dzięki skocznemu refrenowi sprawdza się najlepiej w roli bisa.

Planujemy wypuścić go niedługo po wakacjach. Kompozycje są niemal gotowe. Brakuje im ostatecznego szlifu i paru tekstów. Będzie to koncept album składający się z 10 utworów.

Dzięki za możliwość wywiadu. Jesteśmy naprawdę wdzięczni. Pozdrawiamy wszystkich czytelników Magazynu Gitarzysta, i zapraszamy do odwiedzenia naszego profilu na facebooku. Przy okazji - jeśli ktoś z Was organizuje koncerty, a lubi melodyjny metal - tym bardziej niech do nas uderza. Cześć!