Perry (Circles)

Siemasz! Sprawy mają się wybornie i nie możemy doczekać się oficjalnej premiery ''The Compass''. (Kiedy rozmawialiśmy ep-ka jeszcze nie wyszła - przyp.red) Odnośnie sceny w Australii - wiesz, jest tego całkiem sporo! Scena ma się dobrze, żyje własnym, niczym nie zmąconym życiem. Jest cała masa doskonałych kapel jak 12 Foot Ninja, Humality,The Schoenberg Automaton, czy nieodżałowany Karnivool. Jednakże, co do nas, tutaj nie mamy tak dobrej prasy jak w Europie. Metal to kompletna nisza, ale mamy nadzieję, że kiedyś się to zmieni.

Każdy nowy trend to krok naprzód - przynajmniej w aspekcie historycznym. Djent, czy jak to tam zwą, jest nieograniczony. Wydaje mi się, że djent ma tylko jedną zasadę - brak zasad. By zobrazować to, o co mi chodzi posłużę się tutaj pewnym przykładem. Kiedy Metallica wydała ''Kill'em All'', świat okrzyknął ich zespołem grającym thrash metal. Kiedy kolejni artyści przewyższali ich pod względem agresji, techniki czy emocji, oni pod przewodnictwem Cliffa Burtona postanowili zmienić styl gry, dodając do swojej muzyki nowe, progresywne elementy. Morał z tego taki, że wszystko się zmienia i dzieje zupełnie nieprzewidywalnie - i to właśnie lubię!

Wiem, że Ted i Matty pisali tego typu riffy od paru lat. Meshuggah odcisnęło na nich tak mocne piętno, iż nie potrafią pisać niczego innego. Tylko ten groove, i groove (śmiech). W pewnym momencie zaoferowali mi dołączenie do ich zespołu. Pokazali kilka naprawdę dobrych riffów, i jakoś tak to wyszło, że zostałem z nimi. Circles to mój pierwszy kontakt z djentem w ogóle, ale cieszę się, że mogę być częścią tej sceny. Dla mnie osobiście protoplastą djentu w Australii jest Karnivool. To jedyna nazwa która przychodzi mi teraz do głowy.

Wszyscy w zespole kochamy dobrze napisane utwory. Po części wynika to z tego, że ja i Ted jesteśmy wielkimi fanami Michaela Jacksona. Zresztą, nie znam osoby, której ''majkel'' by się nie podobał. Miał chłop łeb do pisania naprawdę niesamowitych utworów i w pewnym sensie staramy się myśleć tak jak on. Wychodzić poza schematy. Przy okazji - żeby nie było, MJ to nie jedyna nasza inspiracja! (śmiech) Cholera, nie lubię mówić o tego typu rzeczach!

Skontaktowali się z nami przez e-mail a potem jakoś to poszło. Mimo wszystko, wydaje mi się, że to sam szef Basick (Barley - przyp. red) napisał coś na naszej tablicy na facebooku, a potem się z nami skontaktował. Sam nie wiem. Śmieszna sprawa bo zagraliśmy tylko kilka koncertów i przygotowywaliśmy się do nagrania i wydania własnym sumptem ''The Compass''. Kazał się nam z tym wstrzymać. Teraz wiecie kogo obwiniać za taką zwłokę!

Tak. Realizatorem był Ed, więc mieliśmy pełen komfort pracy.

Wszyscy tak gadają. Ale wydaje mi się, że to zależy od tego co jest mówione/pisane o danym artyście. Każdy lubi czytać dobre recenzje (dzięki za Twoją!), ale z drugiej strony, jeżeli ktoś już zjechał Cię z góry na dół, to coś musi być na rzeczy. Jeśli zaś po przemyśleniu tego co gość napisał, nadal uważasz, że jest nienormalny - pieprzyć go! (śmiech)

Stary! Nawet nie wiesz jak bardzo chcielibyśmy tam zagrać. Planujemy uderzyć szturmem na Twój kontynent w przyszłym roku. Na chwilę obecną musimy zająć się długograjem. A potem, co, widzimy się w Polsce? (śmiech)

To złożony, często nudny i brutalny proces, ponieważ wszystko co wymyślimy od razu nagrywamy. Zaczyna się od riffów, czasem od ścieżek bębnów. Każdy ma swój wkład, ale musimy być świadomi tego, że nasze pomysły często ulegają bardzo drastycznym zmianom. Potem, kiedy już mamy podstawową strukturę utworu, nagrywam wokale. A raczej, ''śpiewam po norwesku''. Jak linie pasują, to wtedy piszę słowa i zabieram się za to od nowa.

Hah! Tu Cię mam! Gramy na klasycznych, sześciostrunowych wiosłach, i jestem piekielnie dumny z tego, że nasze brzmienie odstaje od reszty kapel, właśnie dzięki temu, że gramy na 6-stkach. Chłopaki chcą kupić siódemki, ale jesteśmy biedni, więc nie wiem kiedy i czy w ogóle to nastąpi!

Spanie, jedzenie, picie piwa, dokończenie trasy po Australii i jak się uda, to wreszcie przejdę Portal 2

Cześć!