Stuart Steele, Joe Ward (Exit Ten)

Siema! Jestem Joe i gram na gitarze w Exit Ten.

Hej! Nazywam się Stuart i również gram na wiośle w Exit Ten.

A tam, głupotą byłoby mówić, że wpływa to na nas źle. Jest zupełnie odwrotnie, i szczerze mówiąc ja i Ryan (Redman- wokalista - przyp.red) zawsze mamy ubaw po pachy. Wszystkie braterskie kłótnie są z tych, gdzie nie ma praktycznie żadnych granic ani tematów tabu - także sam sobie wyobraź jak to wygląda (śmiech). Z drugiej strony, uważam, że wszyscy jesteśmy braćmi, a łączy nas muzyka i praca w grupie - i to na zupełnie poważnej stopie. Nasze osobowości przenikają się i w ten sposób powstaje muzyka Exit Ten.

Myślę, że to właśnie bycie w trasie nas jednoczy, wtedy zachowujemy się zupełnie normalnie i kochamy się. Najgorzej jest właśnie wtedy, kiedy nie gramy koncertów. Widać to po Chrisie i Jamesie (bracia Steele - przy.pred) Zaś w kwestiach muzycznych, mamy to szczęście, że razem z Joe gramy już od kiedy mieliśmy po 14 lat, czyli jakby nie patrzeć - kawał czasu.

Wiem, że zabrzmi to bardzo tendencyjnie, i gorszej odpowiedzi nie mógłbym udzielić - ale wydaje mi się, że tak. Ten album jest i będzie inny, nawet w pewnym sensie dziwny. To coś zupełnie innego niż to, co robiliśmy do tej pory. Odkąd pamiętam mieliśmy bardzo zróżnicowane pomysły, i ostatecznie odstawaliśmy od reszty. Myślę, że i tym razem będzie podobnie.

Wiesz co, to będzie z pewnością mniej metalowy album, a dodatkowo pozbędziemy się tej nieszczęsnej łatki core. Gitarowo powiedzmy, że trochę zluzujemy, dając zarazem więcej miejsca dla popisów Ryana. To jedyna rzecz o jakiej dyskutowaliśmy w czasie pisania materiału. Reszta przyszła zupełnie naturalnie.

Powiem Ci, że dalej nas to frustruje, ale wiemy dlaczego tak się stało. Po prosty wypadliśmy na jakiś czas z obiegu i nasz label chce narobić trochę hype wokół naszego zespołu. Za co serdecznie im dziękujemy!

Jesteśmy równie niecierpliwi jak każdy inny zespół. Ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło!

Rock to strasznie duży koszyk, ale myślę, że i nas można do niego wrzucić. Przykładowo Tool to (niby) metal - ale czy rzeczywiście? Różni ludzie mają rożny pogląd na muzykę - w końcu to bardzo subiektywna kwestia. Z nowym albumem chcielibyśmy uniknąć szufladkowania - a przynajmniej celowo uniknąć autoprzypisywania się do określonego nurtu.

Ciężkie pytanie. Mi osobiście wydaje się, że nigdy nie przynależeliśmy do jednego określonego gatunku. To zarazem błogosławieństwo ale i brzemię, jednak obstawiam, że można nas zakwalifikować do metalu. Tak będzie najlepiej. Jednakowoż, tak jak mówiłem wcześniej - wraz z nowym albumem oddalimy się zarówno od tej łatki jak i muzyki, więc śmiało możesz uznać go jak i nas za twór rockowy. Pogmatwane, co nie? (śmiech)

Wyzwaniem może nie, ale to ciężki orzech do zgryzienia kiedy jesteś inny i odstajesz od reszty. To tak jak w szkole. W dzisiejszych czasach wydaje mi się, że sukces osiąga się kopiując innych, a według mnie nie na tym rzecz polega. My tak nie działamy. Robimy swoje, muzyka płynie z nas. Bawimy się nią. Tyle. Aczkolwiek, nie wszystko co robimy jest dobre. Mamy masę materiału, który miejmy nadzieję nigdy nie ujrzy światła dziennego. (śmiech)

Przyznam Ci się, że mam swojego bzika na punkcie polirytmii jak i interesujących podziałów rytmicznych. Za każdym razem staram się przemycać takie patenty, ale chłopaki nauczyli się już odpowiednio mnie za to ganić. Nie stawiamy sobie żadnych granic co do komponowania, ale nie jest też tak, że możemy robić co się nam żywnie podoba. W pewnym momencie minęło by się to z celem gry zespołowej i spójności zespołu. Wolność w kreowaniu muzyki pozwala nam zachować tą unikalną tożsamość, ten drive i feeling na naszych albumach.

Kiedy pierwszy raz ich usłyszałem dosłownie zmietli mnie z powierzchni ziemi. Byli tacy innowacyjni - teraz nie ma takich kapel. Tak jak mówisz mieli i wciąż mają wpływ na rzesze zespołów. I tutaj pojawia się właśnie tak kwestia kopiowania - ich nie da się skopiować. SĄ ZA DOBRZY.

Mieliśmy na tyle szczęścia by nagrać kilka demówek z Justinem (Hill - wokalista - przyp.red) i Danem (Weller - gitarzysta przyp.red) Zdecydowanie mieli dar do tego co robili.

Stary, dopiero teraz to będzie wyzwanie! Na nowym albumie będziemy mieli smyczki, trąby i inne tego typu instrumenty. To wygląda tak jakbyśmy mieli grać w dwanaście osób, dzieląc partie na całą orkiestrę. Ale mówiąc zupełnie szczerze, ja osobiście cenię sobie ten rock'n'rollowy brud i mocne uderzenie. Zespół nie może brzmieć dokładnie tak jak na płycie, bo wtedy granie koncertów traci swój niepowtarzalny urok.

I chcielibyśmy kiedyś taki koncert zagrać. Albo z jakimś kwartetem albo z cała orkiestrą. Kto wie.

Tutaj należy składać podziękowania wszystkim tym, którzy nie boją się grać i bronić swojego, nawet jeżeli rynek usilnie chce to zmienić. Grunt to nie sprzedać się. Albo - nie zrobić tego celowo. Wydaje mi się, że dobrym przykładem będą tutaj No Made Sense i Devil Sold His Soul. Jak dla mnie nie da się przebić klasyków. Dlatego też nie chcę oceniać współczesnej muzyki przez pryzmat tego, co było 10-20-30 lat temu.

Podzielam zdanie Joe. Devil Sold His Soul i No Made Sense zdecydowanie zasługują na uwagę. Zresztą, wydaje mi się, że to są zespoły, które są w podobnej sytuacji co my. Od lat przedzierają się przez underground a jednak się nie udaje. Jest masa świetnych zespołów w UK i wydaje mi się, że Sylosis ma szansę stać się jednym z głównych graczy. I przy okazji - nie mogę się doczekać kolejnego albumu TOOL.

Nawet nie masz pojęcia jak dobrze jest wrócić na scenę. Wszystko poszło jak po maśle, i wydaje mi się, że spodobaliśmy się kilku nowym osobom.

Było absolutnie fantastycznie!

Wiesz co, wydaje mi się, że to kwestia tego, że sami zadecydowaliśmy, że odsuwamy się na jakiś czas od tego wszystkiego. Wyszło to nam na dobre, i wraz z nowym albumem, mamy nadzieję osiągnąć choćby częściowy stopień popularności jak choćby Enter Shikari.

Dokładnie, aczkolwiek to przyszły rok będzie dla nas przełomowym. Liczę na to.

Również dziękuję! Nigdy nie graliśmy u Was, ale pewnego razy spędziłem wakacje w Krakowie i było super!

Cześć!