Paweł Ostrowski (The Sixpounder)

Hej! Tak jak mówisz, gramy zagraniczny metal prosto z Wrocławia (śmiech)

Nie wnikam za bardzo czy na tego typu konkursach są ustawiane wyniki czy nie. Na ostatnim Wacken sytuacja była dosyć dziwna, ponieważ zwycięzcy - zespół z Finlandii, grał w pierwszy dzień, kiedy jeszcze nie było połowy jury, a w momencie werdyktu, kapeli już nie było. Pojechali do domów. Więc nie wiadomo o co chodziło tak naprawdę....

Wacken jest bajeczne. Organizacja jest na najwyższym światowym poziomie. Nie ma mowy o logistycznych brakach i niedociągnięciach. Problemy pojawiają się jedynie w momentach, kiedy np. Iron Maiden ląduje helikopterami i całe Wacken jest podporządkowane pod nich. Wtedy nikt inny się nie liczy. Ludzie obsługujący imprezę są bardzo dobrze przygotowani do udzielania informacji, w dodatku są bardzo przyjaźni. Obsługa techniczna sceny jest również na najwyższym światowym poziomie. Niestety nie dane mi było brać udział w Seven Festiwal, więc nie mam porównania. Myślę, że dogonić zawsze można. Wystarczą dobre chęci i stawianie na najwyższą jakość usług, wtedy samo się zaczyna rozkręcać. W końcu pierwsze Wacken odbyło się na przyczepie (śmiech).

Patrząc pod tym kątem, no to chyba jeszcze trochę brakuje polskim festiwalom. Ciężko porównywać jeden z największych na świecie festiwali do tych, które ciągle ewoluują. Ale myślę, że nie wielkość świadczy o jakości tego typu imprez. Czasami na małych spędach potrafi być równie miło jak na Wacken. Zamiast niemieckiego piwa, można się zadowolić równie pysznym polskim lanym piwem z odrobiną wody (śmiech). Grunt to fajni ludzie na imprezie.

Sukcesy - jeśli można tak nazwać sytuacje, które nam się przytrafiały wynikały, jak sądzę, ze sporej determinacji i nieustającej chęci do ciągłego udoskonalania tego, co robimy. Uwielbiamy grać na żywo, bawić się tym i dawać słuchaczom to, co najlepsze. I to chyba procentuje. Wracając do początków grania, których nawet najstarsi górale nie pamiętają, były one długie i żmudne. Przewijałem się przez zespoły, w których za bardzo nic nie wynikało. Postanowiłem, że sam stworzę maszynę do robienia szumu (śmiech). I tak zaczęłą powstawać idea The Sixpounder. Skompletowanie składu nie było łatwe, ale jednak udało się i jestem bardzo z tego dumny. Ciężko mi odpowiedzieć na pytanie o porównanie do twórczości wspomnianych przez ciebie kapel, ponieważ ich twórczość jest mi znana w 2%. Lubimy grać skoczne, mięsne metalowe riffy okraszone rock and rollem, więc jeśli In Flames czy Soilowork, czy inne kapele grające melodyjny death metal robią to samo, to nie mam nic do takiego porównania.

Jesteś pierwszą osobą, która porównuje nas do tych kapel. Kiedyś słyszałem jeszcze porównanie do Chimairy, czy Killswitch Engage. Ludzie mają prawo porównywać i będą to robić zawsze. Mamy wokale śpiewane, krzyczane, growlowane, jest podwójna stopa, i nisko nastrojone gitary. Siłą rzeczy, będzie się z czymś kojarzyć. Lubimy melodyjne riffy, więc niewykluczone, że ktoś usłyszy podobieństwo, zwłaszcza kiedy zaczynasz pojawiać się na rynku muzycznym. Wtedy jesteś pod obstrzałem..

Nad materiałem pracowaliśmy bardzo długo i bardzo krytycznie podchodziliśmy do każdego wydobytego dźwięku. Nie wiem czy to dobrze, czy źle - tak było. Sporo sytuacji było na granicy obłędu.. Ale jest mi niezmiernie miło, że efekt nie poszedł na marne i ktoś go zauważa. Miksem i masteringiem zajął się Jacek Miłaszewski (www.chimpstudio.com), który był odpowiedzialny za ostatnie płyty Acid Drinkers, Hunter czy naszych przyjaciół z zespołu Maigra. Jest niesamowitym gościem. Bardzo kreatywny, ciągle się rozwija i nie ma klapek na oczach. Przekonał nas do takiego, a nie innego efektu końcowego, bo można powiedzieć, że to my mieliśmy klapki i patrzyliśmy na muzykę okiem typowego zjadacza metalu - czyli wszystkie gały w prawo i głośniki rozgrzane do czerwoności. Jacek widział to inaczej i wspólnymi siłami mamy efekt, z którego jesteśmy bardzo dumni.

Ostatnio stwierdziliśmy, że jesteśmy najbardziej pechowym zespołem świata, ponieważ co chwilę napotykamy na naszej drodze kolejne schody. Ale co nas nie zabije to nas wzmocni. Rzeczywiście, w zeszły czwartek odebraliśmy płyty, które okazały się uszkodzone i w tym momencie rozpatrywana jest reklamacja. Sytuacja jest nieco skomplikowana i myślę, że nie ma sensu jej opisywać. Podejrzewam, że w ciągu tygodnia do naszych rąk trafią prawidłowo przygotowane płyty, które chcemy od razu wysyłać do wytwórni. Racjonalnie patrząc miesiąc, dwa, i wygłodniali fani metalowego grania będą mogli ją pożreć.

Bo my staramy się pomagać szczęściu, a nie ono nam! Casting był bardzo spontanicznym ruchem. Nasza sala prób mieści się 5 minut drogi od miejsca, w którym ów casting się odbywał. Więc postanowiliśmy zobaczyć jak to wygląda od środka. Pewnie, gdyby trzeba było jechać tam 15 minut to byśmy się zastanawiali (śmiech).

Sporo ludzi narzekało na organizację. My podeszliśmy na luzie i bardzo przyjemnie nam się spędzało czas. Nie nastawialiśmy się na nic, bo wiedzieliśmy, że to nie miejsce dla ludzi takich jak my.. Jednak bardzo pozytywnie się zaskoczyliśmy. Przyjęcie było co najmniej dobre, tak więc ogólny wniosek jest prosty - warto było się  tam pojawić.

Mamy zamiar ostro promować zespół. Jesteśmy w trakcie organizowania koncertów. Jest sporo pomysłów. Szczegółów nie będę zdradzał. W przygotowaniu jest nowa strona, więc informacja dotrze do każdego zainteresowanego.

Dzięki za wywiad! Zapraszam wszystkich do śledzenia dalszych losów The Sixpounder. Jeśli w danym mieście zaczną pękać ściany w budynkach, znaczyć to będzie, że The Sixpounder właśnie ma próbę dźwięku przed koncertem i niezwłocznie należy udać się w miejsce gdzie grają! Do zobaczenia na koncertach!