Razem z Jamesem Jamersonem, Stanley’em Clarke, Anthonym Jacksonem i Alphonso Johnsonem, Prestia należał do pokolenia muzyków, którzy byli częścią prawdziwej rewolucji elektrycznego basu – inspirując innowacyjne dokonania Jaco Pastoriusa w połowie lat 70. W wieku 69 lat, po długiej walce z chorobą, muzyk zmarł 29 września tego roku w Las Vegas, o czym na oficjalnej, facebookowej stronie grupy poinformował lider Tower Of Power, Emilio Castillo.

Francis Rocco Prestia Jr. był amerykańskim basistą, najbardziej znanym z gry w kultowym, funkowym zespole Tower Of Power. Urodzony 7 marca 1951 w Sonorze w Kalifornii Prestia zaczął stawiać pierwsze muzyczne kroki w wieku 10 lat sięgając po gitarę elektryczną, kiedy mama kupiła mu pod choinkę wzmacniacz oraz gitarę Sears Silvertone. W wieku 14 lat po przesłuchaniach dołączył do zespołu kolegi z klasy Emilio Castillo, Tower of Power.

Jak mówi sam Castillo, jego przyjaciele znali go wtedy jako „Franka Huetona”. „Frank był słodkim dzieciakiem z naprawdę fajnymi włosami kiedy spotkaliśmy się po raz pierwszy w gimnazjum, i szczerze mówiąc przyjęliśmy go do zespołu z powodu tych włosów; był okropnym gitarzystą,” napisał Castillo. „Mój tata wynajął miejscowego, jazzowego gitarzystę Terry’ego Saundersa by uczył nas jednego utworu na tydzień i pierwszą rzeczą jaką powiedział Terry do Franka było, ‘Musisz grać na basie!’ Miał stuprocentową rację!”

Prestia współpracował z zespołem przez następne trzy dekady, aż do momentu poważnej choroby w 2001 roku. Jego fani oraz przyjaciele stworzyli fundację, która pozwalała artyście pokrywać koszty leczenia. W grudniu 2014 roku artysta przeszedł operację przeszczepu wątroby.

„Powiedzieć, że Francis Rocco Prestia był olbrzymią częścią brzmienia Tower of Power jest rażącym niedomówieniem” napisał na Facebooku lider i saksofonista Tower Of Power, Emilio Castillo. Po obejrzeniu występu Tower of Power w Fillmore w San Francisco, legendarny promotor muzyczny Billy Graham podpisał kontrakt z zespołem w ramach swojej wytwórni. Nakładem San Francisco Records Grahama Tower of Power w 1970 roku wydali debiutancki album East Bay Grease. Po przejściu do Warner Bros. Records dwa lata później zespół nagrał swój drugi album, Bump City, z którego pochodził przebojowy singiel You're Still a Young Man.

Przez całą dekadę Tower of Power zyskał pozycję jednego z czołowych amerykańskich zespołów funk, soul i R&B, z serią znakomicie przyjętych albumów, jak Tower of Power z 1973 i Back to Oakland z 1974 roku, czy hitowymi singlami So Very Hard to Go, Don’t Change Horses (in the Middle of a Stream) i What is Hip? Sekcja dęta zespołu pracowała również z wieloma artystami od Otisa Reddinga, Larry Grahama i Bonnie Raitt po Aerosmith, Santanę i Grateful Dead.

W 1977 Prestia opuścił Tower of Power by przez kilka kolejnych lat grać bluesowe koncerty w Bay Area jammując z takimi muzykami jak Albert King i Albert Collins. Basista powrócił do zespołu w połowie lat 80., w następnych dekadach koncertując i uczestnicząc w nagraniach kolejnych albumów. W latach 90. wydawał też własne solowe albumy oraz filmy instruktażowe.

INSTRUMENTY

Głównymi instrumentami Prestii były basy Fender Precision (transparentny fioletowy American Deluxe oraz naturalny, jesionowy sygnowany model z odwróconym dzielonym pickupem i 2-zakresowym EQ). Później współpracował z firmą Conklin, która zbudowała mu customowy bas czterostrunowy, jeden z nielicznych w katalogu marki.


W styczniu 2013 roku firma ESP Guitars ogłosiła, że Prestia dołącza do listy andorserów marki, prezentując w maju 2014 roku nową, sygnowaną nazwiskiem muzyka serię LTD RB, obejmującą dwa odświeżone w 2017 roku modele: czterostrunowy LTD RB-1004SM oraz pięciostrunowy LTD RB-1005SM. Pięknie i nowocześnie prezentujące się basy posiadają lekkie korpusy z jesionu bagiennego zaopatrzone w efektowne topy z klonu spalted o unikalnej strukturze i naturalnym, satynowym wykończeniu.


Przykręcane, pięcioczęściowe gryfy z klonu i orzecha mają wygodny, wybrany przez Prestię profil plasujący się gdzieś pomiędzy kształtem Precision a Jazz Bass, i zaopatrzone są w hebanowe podstrunnice z 22 progami jumbo oraz owalnymi, perłowymi markerami. Dynamiczne, precyzyjne brzmienie zapewniają pickupy Seymour Duncan Quarter Pound P4 i J4 (P5 i J5 dla wersji pięciostrunowej), z prostą regulacją głośności, balansu i tonu. Znakomity sustain zapewnia wysokiej klasy mostek Gotoha ze strunami przechodzącymi przez korpus.

„Miałem wielkie szczęście spędzić karierę w zespole, który gra oryginalną muzykę, dając mi możliwość tworzenia własnych partii, dzięki czemu powstał styl, który najwyraźniej wpłynął na innych basistów.” Inspirowany przez basistów jak James Jamerson, Larry Graham, Paul Jackson, Duck Dunn, Chuck Rainey, Jerry Jemmott, David Hood czy Willie Weeks, Prestia stworzył styl gry, który wykorzystywał mieszankę „staccatowych szesnastek, ghost note’ów i techniki tłumienia dźwięków za pomocą lewej ręki”.

Prestia i perkusista David Garibaldi stali się rytmicznym kręgosłupem i motorem napędowym zespołu tworząc niezwykle mocne, funkowe brzmienie. Jego synkopowany styl miał znaczący wpływ na innych basistów w latach 70., w szczególności na Jaco Pastoriusa, który wykorzystał podejście Prestii w rozwijaniu swojej kontrapunktowej gry. Rocco Prestia uznawany był za mistrza fingerstyle funku, techniki w której lekko tłumił struny palcami lewej ręki dla uzyskania perkusyjnego brzmienia, przy zachowaniu wyjątkowej czystości i precyzji fraz. Ten charakterystyczny efekt w połączeniu z bardzo rytmicznym podejściem do linii basu stanowił o unikalności jego brzmienia.

„Zwykle gram skacząc do różnych pozycji lewą ręką, zamiast rozciągać palce, aby objąć większy obszar na gryfie. Moja dłoń leży płasko nad podstrunnicą, w przestrzeni trzech progów, i głównie używam palców wskazującego i środkowego do przyciskania nut na progach, a pozostałe dwa palce wykorzystuję do wytłumienia strun – chociaż czasami używam ich też do zagrania dźwięków. Jeśli chodzi o prawą rękę, trącam struny na przemian palcami wskazującym i środkowym, gdzieś w połowie odległości między gryfem a mostkiem, opierając kciuk na pickupie lub strunie E. Łączę razem tłumione i głuche dźwięki (dead i ghost notes), ale nie w jakiś zaplanowany sposób; wychodzą naturalnie. Przy tych pierwszych przyciskam dźwięk na progu i później tłumię go trzecim i czwartym palcem przy jednoczesnym skróceniu wybrzmienia prawą dłonią. W przypadku ‘ghostów’ kładę palec nad progiem, ale nie dociskam go, tłumiąc strunę i dźwięk.”

Przez całą karierę Prestia był też onieśmielony swoim dziedzictwem jako innowatora basu. „Wciąż jestem zaskoczony moją sławą w czasach, kiedy można wejść do baru na rogu i znaleźć naprawdę świetnego basistę” - powiedział. W 2018 roku Prestia został ponownie zwolniony przez Tower of Power, a jako przyczynę zespół wskazał jego ciągłe problemy zdrowotne. „To smutne i rozczarowujące” - powiedział Prestia. „Czuję się, jakbym został wysłany na emeryturę. Ale podjęli decyzję i jest jak jest. Nadszedł czas, żebym ruszył dalej”. Spoglądając wstecz na swoją karierę, dodał: „Jestem dumny z mojego dorobku pracy w Tower Of Power; Myślę, że stworzyliśmy sporo świetnej muzyki, co potwierdzają też opinie naszych fanów.”