Akurat

Nastroje mamy dobre. Po wydaniu naszego najnowszego albumu pt. "Człowiek" jesteśmy bardzo zadowoleni i szczęśliwi, że nagraliśmy kolejną, piątą już płytę.

Po wydaniu "Człowieka" jest to na pewno entuzjazm i myślę, Źe szybko nie ustąpi innym emocjom. Płyta jest właśnie taka jak chcieliśmy: brzmieniowo, aranżacyjnie, produkcyjnie, jest spójna, a zarazem pełna smaczków i niuansów. Poza tym rzecz najważniejsza: uważam, że na "Człowieku" są po prostu dobre utwory, zadowolony jestem też z  szaty graficznej płyty - zrobiliśmy 2 wersje okładki: męską i kobiecą, a booklet ma ponad 30 stron.

Widocznie do tej pory nie częściej niż co dwa lata mieliśmy coś do powiedzenia (śmiech). Cykl dwuletni mi odpowiada, choć chętnie spróbowałbym częściej, ale na razie nie wychodzi. Koncerty i trasy w tym  przypadku trochę odwlekają kwestię wydawniczą.

Chyba nie jesteśmy zorganizowani. Są zespoły, które wydają płyty niemal co rok, a do wydajności The Beatles czy Franka Zappy to już dzieli nas przepaść. Tym razem uwinęliśmy się szybko, bo też wewnętrzna potrzeba nagrania płyty była duża, a pomysły nosiliśmy w sobie od dawna. Premiera "Człowieka" nastąpiła 18 miesięcy po wydaniu "Optymistyki" i jest to nasz dotychczasowy rekord.

Tytuł płyty jest na tyle wymowny, że właściwie wystarcza za cały opis. Są ludzkie zalety, wady, emocje, namiętności, wybory, relacje… Najlepiej posłuchać i poczytać, bo "mówienie czegoś" o swoich własnych tekstach jest jak próba opisania słowami jak wygląda kolor ultramaryna, siena palona albo indygo.

Teksty na albumie człowiek traktują o człowieku jako takim. Czyli o jego: -możliwościach w  "Ale człowiek song",
-wyborach i losach w  "Tak zwyczajnie",
-namiętnościach w "Godowy majowy",
-konstrukcji psychicznej w "Knebelku", czy "Nie fikam" a także dojrzewaniu,  przypadłościach, chwilach refleksji, o braku wyobraźni, relacjach i nawet ciemnych kartach w jego (człowieka") historii.

Szef Mystic Production jest najbardziej bezkonfliktową osobą w polskim tak zwanym showbiznesie jaką znam, co nie znaczy wcale, że da sobie w kaszę dmuchać, o nie! Mystic rozszerzyło działalność i coraz więcej kapel wiąże się z tą wytwórnią. Myślę, że jasne i przejrzyste zasady jakie panują w tej firmie  i przyjazna atmosfera przyciągają wykonawców. Wystarczy wspomnieć: Czesław Śpiewa, Gaba Kulka, Happysad,  Coma, Pogodno i wielu innych.

Pod skrzydłami tego wydawcy to już nasza druga płyta. Współpracuje się nam  bardzo dobrze. Ważne dla mnie jest to, że w Mysticu  otworzyli się na inną (czyt. lżejszą muzykę) i to muzykę polskich wykonawców. Wychodzi im to całkiem dobrze.

No to chyba T.Love, Lady Pank czy Kult powinni spalić się ze wstydu, z powodu grania ich piosenek na weselach.  A Hendrix w ogóle  przewraca się w grobie… Rozmawiamy o obciachu, kiedy pewnie połowa utworów, których transkrypcje są zamieszczane w prasie branżowej jest grana na takich imprezach. Także chyba nie rozumiem… albo grasz muzykę i liczysz się z faktem, że to co się spodoba ludziom - trafi w końcu pod strzechy, albo grasz muzykę niszową i wtedy nie masz tego problemu.

Myślę, że artyści dla których byłby to obciach po cichu i skrycie marzą o tym, by ich utwory chciano grać na weselach. Ja jestem dumny z tej piosenki jak i wielu innych. Natomiast w Polsce jedną z miar dobrej piosenki jest również  to czy trafia pod "strzechy" czyli zostaje dodatkowo spopularyzowana właśnie w ten sposób. Kiedy tak się dzieje to mamy do czynienia z przebojem.

Nie interesuje mnie to, czy polscy żołnierze uchodzą, za najlepiej wyszkolonych na świecie. Pierwszy raz o tym słyszę i szczerze się dziwię. A propos wyszkolenia, to nie wiem czy w wielu krajach mogłaby zaistnieć sytuacja, że całe dowództwo wojska leci jednym samolotem… Tekst do "Do prostego człowieka" autorstwa Juliana Tuwima został opublikowany w roku 1929, jest uniwersalnym, ponadczasowym protestem przeciwko wojnie i jak wyjaśniał sam autor jest odezwą do wszystkich narodów. Paradoksalnie po 80 latach utwór nic nie stracił ze swojej wymowy, niestety zawsze gdzieś na świecie jest konflikt, do którego odnieść można słowa tej piosenki. Myślę, że niewiele wszyscy wiemy o Iraku, nie znamy nie tylko rozmów dyplomatów, ale też np.; uwarunkowań społeczno kulturowych w tym kraju, stąd ocena plusów i minusów udziału w takich misjach jest trudna i ja się jej dziś nie podejmuję. Wiem tyle, jestem za unikaniem konfliktów zbrojnych tak długo jak to możliwe, ponieważ zawsze pochłaniają ofiary, również cywilne, przypadkowe. Przemoc rodzi przemoc, a wojsko uważam, przydało się ostatnio bardzo, ale tu karabiny nie były potrzebne tylko ręce do podawania worków z piaskiem.

Myślę że tzw. kulis rozmów dyplomatów nie zna nikt poza nimi samymi. A to co podają media jest częścią  polityki. Kiedy np. zobaczysz na żywo jak twojego przyjaciela rozrywa na kilkadziesiąt kawałków eksplodująca mina i pozostają po nim tylko "krwawe puzzle" to gwarantuję Ci że twoja psycha będzie zorana do końca życia. A mało który z tych "dobrze wyszkolonych" żołnierzy zdaje sobie z tego sprawę przed wyjazdem. Pytanie brzmi czy trzeba wyjeżdżać do Iraku, by mieć wyszkolonych żołnierzy?

Medium jak każde inne.

Jeśli ktoś ma potrzebę uzewnętrznić się w tym temacie, a są odbiorcy gotowi na taki przekaz - to czemu nie?

W tej chwili gramy koncerty plenerowe w ramach przeróżnych imprez typu dni miast czy festiwali muzycznych. Latem pojawimy się również w Czechach, a jesienią wyruszamy w trasę klubową po kraju promującą "Człowieka". Zainteresowanych zapraszamy na naszą stronę www.akurat.pl, a także na MySpace i Facebooka gdzie znaleźć można wszelkie szczegóły.