Rad (Hetane)

Wiesz, nie lubię mówić, o tym co było, bo to już za nami. Patrzymy zawsze na to, co możemy jeszcze zrobić. Rozwijamy się, eksperymentujemy. Mogę powiedzieć, że zawsze staraliśmy się eksperymentować

Każdy dźwięk jest interesujący, jeśli inspiruje. Szamanizm i współczesne miasto łączy trans. W szamanizmie jednak jest on pozytywny, zmierzający do rozwoju ducha, uzdrawiania, kontaktu z "zaświatami". W mieście ma on konotacje negatywne, niewolnicze - wyrażające się przez monotonną pracę, życie - czyli tzw. rytm miasta. Świetnie te opozycje świata natury i kultury zostały przedstawione w filmach  "Koyaanisqatsi" i "Baraka". Jeden i drugi rodzaj transu jest inspirujący bo przedstawia różnego rodzaju emocje. Dźwięki odzwierciedlają emocje.

Trans towarzyszy mi od początku pracy nad utworem, potem także podczas wykonywania go na scenie. Uwielbiam zapętlać prostą rytmicznie frazę, słuchać jej w kółko bardzo długo i eksperymentować z jej brzmieniem i wymyślać do niej riff i towarzyszące dźwięki. Ten w kółko powtarzający się rytm wprowadza w trochę inne stany świadomości.

Muzyce oddaję się w pełni kiedy ją tworzę i wykonuję. Świat zewnętrzny nie ma wtedy znaczenia.

Ktoś mi kiedyś powiedział, że jeśli chcesz słuchać muzyki takiej, jaka naprawdę ma ci się podobać, to po prostu musisz sam ją zrobić. Wziąłem to sobie do serca i staram się podążać tą myślą będąc bardzo krytycznym, wobec tego co sam robię. Jako Hetane nie przejmujemy się opinią innych. Muzyka musi wypływać z nas. Jeśli robisz szczerą muzykę, nie myśląc o kasie tylko o tym ile energii ona ci daje - to ludzie to widzą.
 
Niestety rynek muzyczny jest dość jarmarczny, ale zawsze tak było. Większość nie lubi myśleć, dlatego sztuka zawsze będzie w niszy. Trzeba się z tym pogodzić.

"Ken-ke-lai" wysłaliśmy Piotrowi Kaczkowskiemu jako podarunek od nas. Potem usłyszeliśmy utwór w Trójce i dostaliśmy propozycję zamieszczenia go na "Minimax.pl". Od tego momentu zaczęła się przygoda Hetane.

Jeśli chodzi o "Play Shortcut..." - to jakoś do nas sami dotarli po usłyszeniu EP-ki w Internecie. Ucieszyliśmy się, że utwór będzie można zaprezentować również poza granicami kraju.

To fragment dramatu "Wyzwolenie", w którym bohater wygłasza właśnie te słowa. Są mocne i nadal współczesne. Człowiek nie zmienił się , jeśli chodzi o emocje. Mamy komputery, nowoczesną technologię, ale rozwój duchowy nie ruszył z miejsca od dawna. A w dodatku mam wrażenie, że cofamy się w tym względzie.  

Jeśli ten utwór miał dotrzeć do większej liczby słuchaczy, bo takie było założenie wydawnictwa, to trzeba było  skorzystać z takiej możliwości i uderzyć konkretnym przesłaniem.

Nie lubię wymieniania zespołów bo jest tego bardzo dużo, również muzyka filmowa, ludowa… Choć powiem, że ostatnio bardzo nas wszystkich zachwycił Ez3kiel.

To nie wina słuchaczy, a chyba zespołów, które nie poszukują własnej tożsamości w muzyce, a po prostu chcą brzmieć "podobnie do…". Ale wiesz co… dobrze jest mieć jakiś grunt, na którym się tworzy. Za jakiś czas o większości tych zespołów ludzie zapomną, jeśli muzycy nie będą mieć własnego stylu, ale niektóre z nich, na podstawie tego co powstało, stworzą pewnie znów coś nowego i odkrywczego. To taka ewolucja, która polega na improwizacji estetycznej brzmienia - z tego na pewno coś się urodzi (śmiech).