Michał Rogala (Neuronia)

Bardzo dobre. Szkoda tylko, że nie wygraliśmy (śmiech). W naszej ocenie zagraliśmy bardzo dobry koncert, publika dopisała bardzo dobrze, bawiąc się przy naszej muzyce. I to jest najważniejsze, to jest dobry prognostyk na przyszłość. Przed taką publicznością człowiek daje z siebie wszystko. A poza tym zaprzyjaźniliśmy się z dwoma kapelami ze Śląska - The No-Mads i Killjoy, wspaniali ludzie. Z kolegami z pozostałych zespołów też gadało nam się dobrze, ale ze Ślązakami jakoś tak bliżej się zintegrowaliśmy (śmiech).

Chyba dość standardowo - początki są zawsze podobne. Neuronię założyłem ze swoim znajomym - graliśmy dużo prób, a raczej takich luźnych jamów. Pierwszy skład skompletowaliśmy właściwie po wielu miesiącach. Nagrywaliśmy utwory na pierwsze dema. Jednak tak naprawdę wszystko ruszyło zdecydowanie do przodu w 2006 roku, pod dojściu Dominika na bas i naszego byłego wokalisty Tomka.

Według mnie obecnie mamy bardzo mało wspólnego z melodyjnym death metalem. Nasza muzyka jest wypadkową kilku stylów - krótko mówiąc gramy mocno i do przodu, chociaż nie zapominamy także o akustycznych gitarach i wolnych klimatycznych kawałkach. Podobno trudno nas zaklasyfikować do jakiegoś konkretnego gatunku - naszą muzykę charakteryzuje eklektyczne podejście do tworzenia i komponowania. W życiu nie chcielibyśmy się ograniczyć, zamknąć w ramach jednego gatunku. Chcemy wypracować swój własny rozpoznawalny styl, jednak bardzo często za swoje podejście do muzyki dostajemy - mówiąc brzydko - po dupie. Recenzentom i krytykom ciężko nas zaszufladkować, dlatego zdarza się, że zamiast rzeczowej recenzji mamy tekst, w którym wyraźnie widać frustrację z niemożności upchnięcia nas w którąś z góry przygotowaną przegródkę. Wiadomo - każdy ma swoje zdanie i szanujemy to, ale dla niektórych recenzentów jest to okazja do obrzucenia nas błotem, a to już nie jest miłe. Ale to, że ktoś się ogranicza do jednego gatunku muzycznego i nie chce mu się wysilić mózgownicy aby posłuchać czegoś innego, nie jest naszym problemem. Dla nas ważne jest przede wszystkim to, że zaczęli nas doceniać fani. Chcemy robić swoją muzykę, a nie być klonem innej kapeli, jak np. taki Airbourne, który jest wierną do bólu kopią AC/DC. To nie byłoby szczere. I co najważniejsze, nasza muzyka podoba się nam - gramy to, co lubimy (śmiech).

Czy szybko?  Chcieliśmy nie wypaść z obiegu po debiucie, pójść za ciosem. Pomysł na album narodził się na początku 2009 roku,jednak praca nad nowym materiałem nie szła zbyt dobrze. Dlatego też doszło do zmiany w składzie - za bębnami zasiadł Michał Pasternak. Dopiero z nim zrobiłem całą muzykę na "Follow the White Mouse", materiał powstał w letnich miesiącach zeszłego roku.W międzyczasie poznaliśmy Macieja Nawrota, który w pierwotnym zamyśle miał być gitarzystą i dośpiewywać drugi wokal. Jednak - jak to w życiu bywa - wszystko potoczyło się całkowicie inaczej (śmiech). Gdy usłyszeliśmy głos Maćka, wiedzieliśmy już że będzie to nasz wokalista, a przy okazji musiał pożegnać się z gitarą, której - szczerze mówiąc - nie jest wirtuozem (śmiech). Maciek jest autorem 80% tekstów na nowym albumie. W nagraniu uczestniczyło także kilku gości: solówki zagrał Krzysztof Werpachowski, jedną solówkę nagrał Opath (Leash Eye, Corruption), wokalu użyczył także Paul z Pandemonium, a w kawałku "White Mouse" partie sitaru nagrał Tomasz Osiecki. Już po nagraniu albumu do naszego stałego składu dołączył świetny gitarzysta solowy Rafał Lewandowski.

Płytę nagraliśmy ponownie w studiu DBX na warszawskiej Woli, ponownie pod okiem dobrze znanego fanom progresywnego grania Jacka Melnickiego, który nagrał też partie klawiszowe w "Inside" i "Outside" i dokonał masteringu. Jacek jest bardzo otwartym człowiekiem i ma sporo dobrych pomysłów, z których wiele wykorzystaliśmy na płycie.
Praca w studiu przebiegała zrywami - wszyscy pracujemy i nie zawsze można było wykroić odpowiednie terminy nagrań. Do tego termin nagrania zastał nas w trochę przejściowym okresie, w trakcie zmian w składzie. W obecnej sytuacji efekt końcowy mógłby być trochę lepszy, ale nie narzekamy (śmiech).

Wszystkie gitary rytmiczne nagrałem na 24-progowym Gibsonie SG, którego używam na co dzień. Co do wzmacniacz: Laney GH100TI Tony Iommi Signature oraz stary customowy Sidewinder + paczka Marshall1960. Z efektów używałem tylko "kaczki" Cry Baby.

Tytuł jest przewrotny - właśnie nie powinniśmy chyba podążać za tą białą myszką, która symbolizuje totalne przegięcie z różnymi używkami, nie tylko z alkoholem. Nie jesteśmy jakimiś purytanami i abstynentami i czasem zdarza nam się mocno "dać w palnik", ale staramy się nie przesadzać. Warstwa tekstowa jest dla nas bardzo ważna. Nie chcemy być kolejnym zespołem, który śpiewa o przysłowiowej dupie Maryni (śmiech).

Zawsze jest szansa na wznowienie "Winter of my Heart", ale z tego, co wiem płyta wciąż jest szeroko dostępna (także u nas na koncertach i pocztą).

Działalność Neuronii można podzielić na trzy okresy, czyli trzy różne składy. Każda zmiana to rozwój i duży krok do przodu. Z biegiem czasu człowiek stara się być lepszym muzykiem, jednak niektórzy tego nie rozumieli, stali w miejscu. Dlatego musieliśmy się z nimi rozstawać, bo najgorszą rzeczą dla zespołu jest stagnacja i brak progresu. Jednak żadne rozstanie nie jest miłe, ponieważ traci się przyjaciół. Obecny skład jest stabilny, jest to grupa fajnych ludzi a zarazem dobrych muzyków.

Pomysł z dwoma wokalistami spalił na panewce. Obecnie mamy jednego wokalistę. I niech tak pozostanie (śmiech).

Krótko mówiąc - życie (śmiech). A tak na poważnie, trudno powiedzieć. Mnie osobiście dobre pomysły przychodzą do głowy podczas jazdy samochodem, nasz wokalista - Maciek - często rozmyśla tuż przed zaśnięciem i wpada mu do głowy jakiś tekst albo linia melodyczna… Jest nas pięciu i każdy ma inne podejście, więc naprawdę ciężko mi coś szerzej powiedzieć.

Każdy z nas słucha dość odmiennej muzyki. Ja osobiście bardzo lubię takie zespoły jak Metallica, The Doors, Godsmack, Sepultura, AC/DC, Jane's Addiction, Led Zeppelin. Na pewno wszyscy słuchamy dużo thrashu, przede wszystkim Slayera, Dominik słucha dużo klasycznego rocka, Maciek ostatnio lubuje się w technicznym deathu, Michał lubi brutalny death i black, Rafał słucha dużo klasycznego metalu… Kocioł czarownic, normalnie (śmiech).

Każdy z nas ma swoje życie, pracę, hobby. Jesteśmy w miarę normalnymi ludźmi (śmiech).

Chcemy wypromować nasz najnowszy album "Follow The White Mouse". Zagramy m.in 6 czerwca na Military Camp Festival z Sabatonem. Chcemy dotrzeć z naszą muzyką do jak największej ilości osób. Na jesieni szykujemy się do przejechania całej Polski wszerz i wzdłuż. Szukam także wydawcy dla "Follow…" poza granicami kraju.