Boroova (Heatenic Noiz Architect)

Cześć! Znaleźliśmy, w końcu. Dziękujemy za cierpliwość (śmiech).

Nie ma tego za wiele, ale i specjalnie o to ostatnio nie zabiegaliśmy. Przez ostatni rok kręciliśmy się praktycznie w kółko i babraliśmy się w gównie mówiąc kolokwialnie. Nikogo to za bardzo chyba nie interesowałoby.
"Taiga" przeszła bez echa właśnie z tych powodów. Miała nigdy nie ujrzeć światła dziennego, ale stała się nieoczekiwanie zapisem danego momentu w naszej historii, więc z kronikarskiego obowiązku potraktowaliśmy ją jako półoficjalne wydawnictwo internetowe. Tylko w takowej formie jest dostępne. Wierzę w to, że jeśli ktoś będzie chciał tego posłuchać to trafi na naszego MySpace’a albo zdobędzie w inny sposób. Reasumując, tak przycichło o nas, ale tylko dlatego że sami trochę odpuściliśmy.

Już się przyzwyczailiśmy do ciągłych zmian dotyczących wokalistów i perkusistów.  Na szczęście od samego początku ja, Czarli i Luk  trzymamy się razem, dzięki czemu kierunek muzyczny rozwija się w naturalny sposób bez nagłych zwrotów. Z drugiej strony, co jakiś czas świeża krew w zespole działa stymulująco i pozawala nam ciągle iść do przodu co bardzo dobrze będzie słyszalne na następcy naszego debiutu.

Jak najbardziej! Jest nim Seweryn, który od lat udzielał się w kilku lokalnych składach, a ja współpracowałem z nim około roku ’98, kiedy to powołany do życia został grindcore’owy Ortank. Tak więc nie było przestojów w graniu i udało nam się załatwić tę sprawę praktycznie od ręki.

Generalnie jeśli chodzi o melodyczność i riffy nowe numery są kontynuacją i rozwinięciem tego co graliśmy dotychczas. Na tym podobieństwa się kończą, gdyż Seweryn gra zupełnie inaczej niż Urbi. Dodaj do tego fakt, że staramy się pisać utwory w bardziej klasyczny sposób, rezygnując z olbrzymich ilości riffów napchanych w jak  najkrótszym czasie, prawdopodobnie pojawią się solówki oraz przebojowe refreny. Oto skrótowy opis naszej "dwójki".

Jeśli tylko Wojtek będzie zainteresowany to tak.

Pewnie chciałbyś abym rozwinął tę myśl i dopowiedział jakieś ukryte podteksty, ale takowych nie ma. Okładki są dziełem Qrasa z mentalporn.com - gość jest niesamowity i chciałbym, aby zawsze jego pomysły zdobiły nasze wydawnictwa.

Oczywiście że mam własną interpretację, ale uważam, że każdy powinien mieć swoją. Nie ma jednej uniwersalnej. Nie ma czegoś takiego. Ale jeśli już bardzo byś się upierał to, to pytanie nie powinno być skierowane do mnie tylko do Qrasa. Zanim powstała okładka słuchał naszych nagrań i wczytywał się w teksty, więc to jest jego jakaś interpretacja. Ja uważam, że ma niesamowitą zdolność wczuwania się w klimat muzyki, którą ilustruje i to sprawia, że jego prace są takie unikalne. Nawiasem mówiąc to chyba dosyć często nie docenia się pracy twórców okładek płyt muzycznych, w tym sensie, że nie przeprowadza się z nimi wywiadów. No chyba, że się mylę?

Nie mam pojęcia.

To zależy z kim i na jakiej imprezie gramy, ale chyba nie odbiegamy od średniej krajowej, która kształtuje się pewnie gdzieś pomiędzy zero a kilkaset osób. Nie oszukujmy się, jesteśmy zbyt mało znani, aby ludzie, z naprawdę nielicznymi wyjątkami, przychodzili specjalnie na nas.

Nie sądzę, aby konkurs był odpowiednią formułą dla tej imprezy. Trochę nie pasuje mi to do szczytnych idei, za które zresztą chwała organizatorom towarzyszącym temu przedsięwzięciu i  przypomina popularne programy typu: " .... z gwiazdami". Rok temu daliśmy się namówić i raczej nigdy nie powtórzymy tego błędu.

Byc może. Nie chcę żeby zabrzmialo to banalnie albo żebym wyszedł na nadętego dupka funkcjonujacego w próżni, ale nie do końca to jest naszym celem. Robimy to przede wszystkim dla siebie. Owszem, chcemy jakoś tam zaistnieć, ale nie wszędzie i za wszelką cenę.

Przyznam, że aktualnie nie siedzę w takiej muzyce za bardzo. "Option Paralysis"  dosłownie obiło mi się o uszy ze dwa razy i to głownie ze względu na gościnny udział pianisty współpracującego z Davidem Bowie, Mikem Garsonem. Jego styl gry rozpoznałbym zawsze i wszędzie. Jest geniuszem!  Niestety taką samą znajomością mogę się pochwalić w odniesieniu do "Axe to fall".  Na razie jestem na etapie trawienia "No heroes" - cóż, jestem trochę zacofany, ale nie sposób ogarnąć wszystkiego co dzieje się w muzyce. I tak stos nieprzesłuchanych płyt piętrzy się na moim biurku od dłuższego czasu.

Grindu??? (śmiech) Nie, raczej nie. Obecnie nadrabiam braki z tzw. klasyki czyli Pink Floyd, Led Zeppelin, Roxy Music, The Beatles, Rolling Stones, Dawid Bowie itd. Jakoś nigdy nie miałem czasu, aby tak naprawdę zapoznać się z tą muzyką. Tak się złożyło, że dla mnie muzyka, z kilkoma wyjątkami, zaczynała się w latach osiemdziesiątych. Trochę było mi wstyd i postanowiłem to naprawić. Aha, słucham też dużo trip hopu, hip hopu i muzyki elektronicznej.

Nigdy nie zastanawiałem się nad swoim stosunkiem do trybutów, niektóre po prostu wychodzą lepiej inne gorzej.  Jeśli mowa o tym z naszym udziałem to rzeczywiście nie jest zbyt powalający. Tak jak Ty lubię gdy zespoły przedstawiają swoje interpretacje a nie próbują często z marnym skutkiem stworzyc kalkę oryginału. Właśnie to sprawia chyba najwięcej radości, zrobić czyjąś piosenkę po swojemu. Chyba tylko my pokusiliśmy się o takie podejście do tematu i dlatego składanka jest słaba. Aczkolwiek z perspektywy czasu teraz zrobiłbym ten cover trochę inaczej.