Jarboe

Dziękuję.

Tak samo było w moim przypadku - kiedy dorastałam, muzyka była moim całym światem. Jeśli chodzi o kwestie fascynacji, to sądzę, że samo życie jest jej największym źródłem w przypadku procesu pisania utworów. Moja twórczość nie jest już tak ograniczona, jak w przypadku większość materiału napisanego przed "Mahakali". Tematem tego albumu jest globalny chaos, niepokój wywołany konfliktami zbrojnymi, zmiana klimatu, czas oraz ciągły proces niszczenia i tworzenia. Można powiedzieć, że album "Mahakali" został napisany z globalnej perspektywy.

Na tym albumie znajduje również się taki pozytywny utwór dance nadający się na hymn dla końca świata! Chodzi tutaj o "Overthrown" z moim wokalem prowadzącym. Utwór ten to w pełni zamierzony "radosny udział w smutkach" - jest to jeden z buddyjskich konceptów.

Nie znam ich. W "A sea of…" znajdują się wokale, które nagrałam wewnątrz magicznego kręgu, nazwanego przeze mnie Furfur - jest to imię jednego z 72 demonicznych duchów.

Tak oczywiście. Philip był idealną osobą do tej wersji "Overthrown" - odnosi się ona to potęgi natury i jej przewrotności. To mój drugi utwór odnoszący się do huraganu Katrina i zniszczenia w wyniku jego przejścia mojego rodzinnego miasta, Nowego Orleanu. Philip mieszka w Louisianie, więc idealnie pasował do tego utworu. Innym utworem, nawiązującym do Katriny, jest "Storm Comin' On" - jestem autorem tekstu; wykonywałam go z Jesu - znalazł się on na ich Epcę "Lifeline".


Wychodząc w przyszłość, nie mogę się doczekać momentu, kiedy wspólnie z Attilą wykonam "The Soul Continues" podczas Inferno Festivalu, który będzie miał miejsce 31 marca w Oslo, Norwegii.

Jeśli chodzi o black metal, to interesują mnie jego narodziny. Reakcje na kulturę z których narodził się ten styl w Norwegii, to rzecz która mnie przyciąga - cenię sobie tą prawdziwą czystość prezentowaną przez wczesne kapele z tamtejszej sceny.


W przypadku mantr i modlitw opartych o buddyjski lub tybetański zen albo katolicyzm - interesują mnie jako ścieżka, ku wyzbyciu się tej obsesji na punkcie własnego ego i, w rezultacie, ku przekroczeniu własnych granic.

Nie używam muzyki do celu osiągnięcia swojego katharsis. Raczej oferuję ją innym, jako środek za pomocą którego mogą doświadczyć swojego własnego. Jestem zwykłym naczyniem i zawsze zapraszam publiczność do przyjęcia energii, którą przekazuję, aby mogli się zatracić w danej chwili i oddać osobistej eksploracji. Staram się nie być zwykłym wykonawcą występującym na scenie.


Pamiętam jeden występ w Rydze na Łotwie, w 2004 roku, kiedy udało mi się osiągnąć tak doskonałą jedność z ludźmi, że uronili oni łzy szczęścia i smutku.

Nie porównuje jednej kolaboracji do innej. Za każdym razem, kiedy pracuje się z innym artystą, człowiek dorasta w jakiś sposób. Ale konieczny do tego jest otwarty umysł i zrozumienie prawdziwego sensu kolaboracji. Należy nie próbować kontrolować innych, wyzbyć się ego i samolubstwa, i zezwolić na powstanie czegoś co jest wizją wszystkich ludzi biorących udział w procesie twórczym. Nastawienie powinno służyć utworowi, a nie nam.

Powiedzmy, że mamy takie wrodzone zaufanie do siebie nawzajem. Jest to wynikiem tego, że znaliśmy się na długo przed naszą kolaboracją; oraz na długo zanim zostaliśmy swoimi fanami. Sześć występów, które daliśmy razem, to były niesamowite przeżycia.

Wszystkie teksty utworów z "Neurosis and Jarboe" dotyczą mojego życia. Są bardzo osobiste np. utwór o którym wspominasz nosi tytuł "Receiver" i opowiada o śmierci mojej matki. Była oddaną wyznawczynią Kościoła rzymskokatolickiego; miała na imię Maria i jej ulubioną modlitwą była "Zdrowaś Mario". Przed śmiercią mojej matki, wiele razy odmawiałyśmy ją. Ten utwór to taki hołd prosto z serca dla niej.

Mam ulubionych autorów. Na przykład, posiadam wszystkie książki Cormaca McCarthy'ego.

Wszystko co nakręcili bracia Coenowie... Podobał mi się "To nie jest kraj dla starych ludzi", niektóre filmy s-f ("Ultraviolet"), sensacyjne ("Kod Leonarda da Vinci") i akcji (filmy z serii "Tożsamość Bourne'a"). Szanuję "Pasję" Mela Gibsona. "Droga" to jeden z moich ulubionych, zaraz obok "Zabójstwo Jesse'ego Jamesa przez tchórzliwego Roberta Forda". Jeśli chodzi o Lyncha, chyba wybrałabym film "Prosta historia" - mój ulubiony spośród tych które nakręcił.

Rzeczywiście, "Prosta historia" to zarazem piękny i głęboki obraz.

Wspaniała ścieżka dźwiękowa. I spektakularny film.

Było tyle pamiętnych koncertów razem ze Swans oraz już w okresie "post-Swansowym". Ale jeśli miałabym wybrać jeden, to byłby to ten gdzie nakręcono moje wyjątkowe DVD, "Krzykognia" - występ w kościele św. Jana w Gdańsku, razem z kapelą Larsen. Oraz późniejszy występ w tym samym miejscu w 2004 roku. Były to wyjątkowe występy z powodu atmosfery pięknego, starego kościoła; a nie klubu rockowego.

Na pewno jestem domatorem. Definitywnie należę do wcześniejszej grupy. Jestem drobiazgową i zorganizowaną osobą uwielbiającą przebywać w domu. Uwielbiam każdy aspekt "bycia w domu" od sprzątania po eksperymenty z dekoracjami np. posiadam wielką kolekcję obrazów i książek. Uwielbiam również zajmować się ogrodem i gotować. Jeśli się relaksuję, to przy domowym posiłku, winie, świecach i różach. W chwili obecnej moja sypialnia jest cała w złocie, jak pudełko czekoladek Godiva; natomiast pokój stołowy i jadalnia są w kolorze "harness black"...


Sztuka jest obecna wszędzie dookoła mojego domu, który jest wyrazem mojej twórczości - tak samo jak muzyka. Wiem, że czasami granie koncertów jest ważne, ale kiedy jestem w trasie, nie mogę doczekać się powrotu do domu.

Tak naprawdę, to co robię wymusza na mnie przyjęcie roli takiego opiekuna - a to ważna i niekończąca się rola. A jeśli chodzi o twórcze wyzwania, to będzie to nagranie większej ilości muzyki do gier, tak jak to miało miejsce w przypadku "The Path" i "Fatale" oraz podkładanie głosów pod kreskówki jak w np. "The Venture Brothers". Kolejną rzeczą to dalsze udzielanie się przy tworzeniu ścieżek dźwiękowych i użyczanie mojej muzyki do wykorzystania w większej ilości filmów. A kiedy nadejdzie odpowiednia chwila - napisanie autobiografii.