Steve Watson i Ben Ward (Ravens Creed)

Dzięki! Ludzie znakomicie zareagowali na tę płytę. Niektórzy twierdzą nawet, że to metalowy krążek wszechczasów! Tego nie wiem, ale nie ukrywam, że cholernie cieszy nas takie przyjęcie, jak również fakt, że udało nam się nagrać tak zajebisty materiał.

To świetnie! Czy jestem zaskoczony? Pewnie, że tak. W końcu niejedna kapela nagrywa znakomity materiał, który nie wiedzieć czemu koniec końców pozostaje niezauważony.

Najwięcej czasu zajęła nam praca nad uzyskaniem odpowiedniego brzmienia perkusji. Partie gitar i basu zarejestrowaliśmy w kilka godzin, a Ben wyrobił się z nagrywaniem wokali w zaledwie jedno popołudnie.

Fakt, Ben i ja jesteśmy wielkimi fanami Venom. Generalnie, nie planowaliśmy, by Ravens Creed stał się czymś na kształt "hołdu" dla Venom. Tak po prostu wyszło. Wydaje mi się zresztą, że jedynym napisanym przeze mnie utworem, który można uznać za 100% Venom jest "Peace Through Superior Firepower". No i może jeszcze "Pox mortis".

Zdecydowanie! Celtic Frost wywarł na nas bez wątpienia ogromny wpływ.

Wiem, o co ci chodzi. Żadnych zbędnych głupot, zero bajerów. Ogólnie rzecz biorąc, takie podejście do death metalu ma swoje źródło w moim muzycznym wychowaniu. Chłopaki z Benedicion także dorastali na kapelach z nurtu warczącego brytyjskiego punka.

Diabli wiedzą. Robimy to, co robimy, kochamy ciężkie gitarowe riffy. Nasza metoda to połączenie riffowania w stylu S.O.D i tzw. szybkiego kostkowania w dół, tak jak to robił Sacrilege.

Lukas z Doomentia zaoferował nam wydanie "Neon Parasite" w formie 7" picture EP (płyta trafiła na rynek w styczniu 2009 - przyp.), a następnie przysłał nam kasę na nagranie materiału. Doomentia to świetna wytwórnia, która wie, czego potrzebuje dany zespół i potrafi o to należycie zadbać. Poza tym, mają na koncie trochę znakomitych wydawnictw. Nigdy nikomu nie wysyłaliśmy naszych demówek.

Jeśli chodzi o CD, limitowane do 500 kopii było tylko wydanie w digipacku. Płyta w standardowym plastiku nie została wydana jako limit. Limitowana (do 200 kopii) jest również winylowa wersja albumu - piękny biały gatefold w solidnej, kartonowej okładce!

Generalnie, w pełni się z tobą zgadzam. Wiele spośród pojawiających się tu czy tam limitów służyć ma przede wszystkim temu, by dana płyta szybciej osiągnęła status tzw. kultu, czy może kvltu, jak chcą niektórzy. Jak dla mnie, to pewien przejaw snobizmu, który jednak po części może być praktykowany przez wytwórnie ze względów finansowych. 

To swoista deklaracja podejścia brytyjskich kapel do ciężkiej muzy jako takiej. Wystarczy, że spojrzysz na muzyczną historię naszego kraju: Discharge, Sabbath, Sacrilege, Carcass, Venom, Bolt Thrower, Benediction, Motorhead, Napalm etc, etc, etc.

Te numery oznaczają rok, w którym powstał rysunek. Fragment, który wykorzystaliśmy na potrzeby okładki, stanowi tylko wycinek większej całości. Przyznaję bez bicia, że nie pamiętam, kto jest jego autorem, ale skoro obrazek pochodzi z 1524 roku, można chyba z dużym prawdopodobieństwem założyć, że gość już dawno dokonał żywota. 

Planowaliśmy umieścić teksty w booklecie, ale niestety ostatecznie zabrakło na nie miejsca.  Wydawało mi się, że liryki do 12 utworów nie zajmą szczególnie wiele miejsca. Wszystko wskazuje jednak na to, że nie miałem racji. Zamierzam wkrótce wrzucić wszystkie teksty na myspace, żeby ludzie nie czuli się zrobieni w jajo. Poza tym, wokale Bena są raczej czyste. Chcieliśmy uniknąć wokaliz typu "cookie monster".

Tak jakoś wyszło, że teksty to moja działka. Nie dlatego, że jakoś szczególnie mi na tym zależało. Po prostu, kiedy pracowaliśmy nad epką "Militia of Blood Sacrifice", Ben napisał tekst do kawałka "Panzer Maniac", a ja - z konieczności - trzy pozostałe! I tak to trwa do teraz. Weźmy na przykład utwór "Insignia" z najnowszej płyty. Opowiada on, generalnie, na przemian o różnych aspektach wojny, o brutalności, Wietnamie, rozgrywających się współcześnie walkach plemiennych w afrykańskich miasteczkach. Ben jestem autorem końcowego fragmentu tekstu. Ogólnie całość wyszła całkiem nieźle.

Utwory komponuję sam. Nagrywam je na moim starym analogowym magnetofonie z lat siedemdziesiątych. Później idę z tym do Jay’a, który ma własne domowe studio (Tenko) i tam robimy wstępny odsłuch. Następnie Jay pracuje nad swoimi partiami, dogrywa je do materiału i wysyła to wszystko, razem z tekstami, do Bena (często z moimi ogólnymi wskazówkami dotyczącymi wokali). Na koniec wysyłamy piosenki do Frazera. Później spotykamy się wszyscy razem na próbach, żeby sprawdzić i ograć te kawałki na żywo. Czasem coś zmieniamy, czasem zostawiamy tak jak jest.

Nie chodzi tu w żadnym razie o wysiłek, tak naprawdę nie ma on nic do rzeczy. Po prostu dopasowuję się do muzyki. Ravens Creed bez dwóch zdań jest wyraźnie agresywniejszy od Orange Goblin. Wydaje mi się, że mój sposób śpiewania po prostu to odzwierciedla. Nie ukrywam jednocześnie, że cieszy mnie, że ludzie, mimo wszystko, są w stanie rozpoznać moje wokale. Zawsze zależało mi na tym, żeby wypracować swój własny charakterystyczny, a zarazem rozpoznawalny styl. W końcu dorastałem słuchając takich krzykaczy jak James Hetfield, Cronos, Tom G Warrior czy później LG Petrov!

Zupełnie się z tym nie zgadzam. Jak powiedziałem, staram się tylko dopasować wokal do muzyki. Inna sprawa, że jestem wielkim fanem Venom, więc być może przychodzi mi to w pewnym sensie naturalnie.

Zdecydowanie nie. Jeśli chodzi o Orange Goblin, za kompozycje odpowiadają Joe, Martyn oraz Chris. Ci goście mają takie same korzenie, jak Steve i Frazer, więc zawsze będą jakieś podobieństwa. To, co najbardziej kręci mnie w Ravens Creed to możliwość śpiewania bardziej agresywnie niż w Orange Goblin. Nawet jeśli w ostatnich materiałach Goblinów da się zauważyć więcej ostrzejszych, bardziej metalowych elementów.

Tak, ten kawałek to swego rodzaju chwila wytchnienia na płycie. Zacząłem pracować nad nowym długim utworem, pod wstępnym tytułem "Christina Collins". Trudno powiedzieć, co z tego wyjdzie. Być może coś w stylu Bethlehem. Zobaczymy, w każdym razie na pewno będzie to dłuższa, rozbudowana kompozycja.

Chciałbym traktować Ravens jak zespół z prawdziwego zdarzenia. Staramy się nie zawracać Benowi głowy bardziej niż to konieczne, z uwagi na to, że ma on wystarczająco dużo zajęć i zobowiązań związanych z Orange Goblin i życiem rodzinnym. To także jeden z powodów, dla których piszę dla niego teksty. Chodzi o to, żeby na próbach mógł skoncetrować się już tylko na wrzeszczeniu w mikrofon. Jay też nie narzeka na nadmiar wolnego czasu, często bywa w trasie (jest technicznym od perkusji), więc siłą rzeczy nie ma go na miejscu. Frezer z kolei prowadzi firmę produkującą t-shirty z nadrukami, co też zabiera mu mnóstwo czasu. Najmniej zajęty jestem ja sam. Pracuję na pół etatu. Zajmuję się między innymi ludźmi cierpiącymi na autyzm i zespół Aspergera. Staram się pomóc im usamodzielnić się w dorosłym życiu. Dlatego mam najwięcej czasu na wszystko to, co ma związek z Ravens.

Cóż, jeśli chodzi o Cerebral Fix i Iron Monkey, to obydwa zespoły miały swoich głównych kompozytorów, z związku z czym sporadycznie trafiały mi się okazje do napisania czegokolwiek.  W rezultacie stworzyłem zaledwie kilka utworów dla każdej z tych kapel. W Ravens Creed wreszcie nic mnie nie ogranicza. Mam własną wizję, specyficzne podejście, nie potrzebuję niczyjego poparcia ani zachęty. Mogę tworzyć kawałki całymi dniami i nieważne, że tylko część z nich nadaje się do Ravens, niektóre są całkiem gówniane, a jeszcze inne po prostu zupełnie do nas nie pasują.

Tak, mamy w planach krótką trasę po Europie. Mam nadzieję, że pojawimy się także na przyszłorocznych festiwalach. W tym roku muslieliśmy odrzucić kilka ofert ze względu na zobowiązania Bena w Orange Goblin, jak również z powodu ciągłych wyjazdów Jay’a. Mam nadzieję, że w przyszłym roku będziemy mieć więcej szczęścia. Byłoby świetnie!

Dokładnie! Potwierdzam, następna płyta będzie nosić tytuł "A conspiracy of...". Napisałem już przeszło 3 materiału. Jak tylko wróci Jay, zamykamy się w Tenko i bierzemy za pracę nad wersjami demo. Kilka zresztą mam już gotowych (Bashed in / Taint the robe with torpid fecculance / Bitemarks / Black Bullet). Nowe kawałki są ostre i raczej surowe.

Próby, próby i jeszcze raz próby!

Właśnie pracujemy nad nowym materiałem. W tej chwili mamy już wstępne wersje mniej więcej 6 utworów. Planujemy zarejestrować całość w okolicach kwietnia przyszłego roku i, jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, nowa płyta Orange Goblin powinna ujrzeć światło dzienne we wrześniu 2010 roku.