Marcin (Phobh)

Dzięki wielkie, staramy się jak możemy.

Ponieważ teksty są dla mnie bardzo ważne, dlatego najczęściej powstają długo po muzyce i aranżacji. Nie zawsze mam pomysł, nie każdy koncept jest dobry, itp. Nie spieszę się więc. Uznać można, że najpierw powstaje utwór, który z założenia ma być ciekawy bez wokali. Nie stosujemy żadnych "zapchaj-dziur" na zasadzie: "tu zagramy to jeszcze cztery razy i refren". Muzyka musi obronić się sama. Później po ułożeniu wokali, wprowadzane są kosmetyczne poprawki do numerów, by bardziej wokal się osadził.

Jak kto lubi (śmiech). Muzyka powinna mieć sens. A "Gyne" opowiada historię, która być może gdzieś jest prawdziwa... Wszystko w kawałkach jest powiedziane, ale każdy niech odbiera to na swój sposób.

Zaczęło się od kawałka "Rany Krzyk". Po śmierci bliskiej osoby, napisałem ten tekst, by pokazać, że śmierć może dać nauczkę, może krzyczeć i naprawić osoby żyjące. To była głupia śmierć, która nie powinna była się zdarzyć. Może kogoś czegoś nauczyła. Mając już ten tekst, wymyśliłem historię zmyśloną, która doprowadziła do tego kawałka. Najważniejsze było, aby śmierć coś pokazała. W "Gyne" pokazała rozpacz bohatera i miała naprawić kobietę, o której jest cała płyta.

Jest adresowany do kobiety o której jest płyta. Miał coś w niej zmienić.

Bo tak jest naturalniej. Myślę po polsku.

Tytuły powstawały długo po numerach. Analizowaliśmy teksty i coś wymyślaliśmy. W "Czyn/gest" np. nie mogliśmy się zdecydować czy to był czyn czy gest (śmiech).

Okładka to cytat z "Czyn/gest": "Pod żyły wbijam hak, nie-niewinności Twojej". I nie zgadzam się - nie jesteśmy dosłowni. Okładka jest ilustracją przenośni, nie ma więc mowy o dosłownym potraktowaniu tekstu. Płyta bez listu, tak jak bez okładki byłaby jeszcze większą łamigłówką niż jest. Tak samo jak tytuł płyty - wszystko ma sens, wszystko się klei. Taka nasza zagadka dla słuchacza (śmiech).

Powiem tylko, że coś się właśnie dzieje... zobaczymy co z tego wyjdzie.

Nie wiem. Każdy ma ją w sobie, ale każdy ma inny zapalnik. Używki, rozpacz, rozgoryczenie, niesprawiedliwość, kłamstwo.... mogę Ci tak zapisać całą stronę, ale nic z tego nie wyniknie. Na "Gyne" była to kobieta, bo często tak jest w życiu. Często miłość zawodzi.

Na początku największy wpływ na to co robiliśmy miał Jurek (perkusista). To on słuchał Kobonga, Neumy czy Samo. W sumie my też, ale nie w takim stopniu jak on. Później to przeszło na nas i obecnie nasze utwory są wspólną wizją całego zespołu.

Z Piotrkiem i z Michałem graliśmy w innym zespole przez kilka lat. Jurek grał w kilku kapelach w Białymstoku.

Tak, jeszcze tylko teksty.

Wydaje mi się że jest to tendencja ogólnoświatowa, więc polskie zainteresowanie jest jak najbardziej na miejscu. Przyczyniły się do tego takie kapele jak Gojira, Meshuggah czy Dillinger Escape Plan. Zauważone przez media branżowe trafiły do uszu, które czekały na odmianę...