Dzięki, ma się dobrze.

Twórczość Malchusa składa się z dwóch składników. Pierwszy to muzyka, którą kocham. Drugi to teksty, które inspirowane są życiem. Moja egzystencja z kolei napędzana jest wiarą, która nadaje smak życiu.

Dobra Nowina i jej owoc powinny być widoczne w życiu codziennym chrześcijanina, to jest najlepszy sposób głoszenia Słowa. Muzyka jest po prostu pasją. Każdy z nas w zespole w jakimś momencie swojego życia zaczął interesować się grą na instrumencie i w dalszym ciągu rozwija swój talent. Nie mam zamiaru nikogo "nawracać", mówić jak ma żyć. Za dużo brudów mam u siebie do posprzątania, żeby jeszcze podglądać czyjeś "podwórko", a co dopiero wzywać do jego ogarnięcia. Jeżeli dźwięki Malchusa były dla kogoś inspiracją do rozpoczęcia poszukiwań Boga tzn. że to On sam zapukał do drzwi serca, my jedynie robiliśmy to co lubimy.

Myślę, że takie show jest przerostem formy nad treścią. Póki co staramy się doprowadzić pod względem muzycznym nasz set koncertowy do perfekcji. Nie zamierzamy rzucać niczym ze sceny (śmiech).

Ciężko mi wymienić konkretne zespoły ze względu na to, że moje inspiracje i gust muzyczny są bardzo szerokie. Na pewno ogromnym odkryciem był dla mnie Opeth. Nie znałem wcześniej zespołów metalowych, które w swoich kompozycjach łączyły death metal z poezją śpiewaną. W Malchusie również staram się łączyć mocne uderzenie z subtelnymi melodiami, klawiszowymi przerywnikami itd.

Mam świadomość, że chodzą po świecie różni ludzie. Są i tacy, którzy lubią szufladkować, mają do tego pełne prawo. Nie czuję powołania do walki z wiatrakami i przekonywania, że jest tak czy inaczej. Powiem Ci szczerze, że spotkaliśmy już różne skrajności. Przykładowo: pierwsza pochodzi ze strony opolczyk.pl, na której można przeczytać, że jesteśmy "sponsorowani przez kościół", a naszym zadaniem jest przenikać w struktury metalowe i nawracać. Druga natomiast pochodzi ze strony osób, które uważają muzykę rockową za coś złego z natury, że mamy ukryty przekaz, że gdzieś pomiędzy riffami kryje się Zły. Jak widzisz, nie mamy łatwo (śmiech).

Przez jakiś czas lider tego zespołu "był w lodówce każdego Polaka", nawet zachęcał do zakupów będąc twarzą Empiku na Boże Narodzenie. "Satanista" reklamą z okazji jednego z największych, rodzinnych świąt chrześcijańskich… taka tam polska niedorzeczność. Natomiast uważam, iż bluźnierstwo w każdej formie jest sztuką niskich lotów o ile można nazwać to sztuką. Na pewno jest to sposób zwrócenia na siebie uwagi. W wywiadach artyści usprawiedliwiają się, że to, co zrobili na scenie było jedynie spektaklem. Przynajmniej wiemy, że taki człowiek na scenie jest jedynie aktorem, wciela się w jakąś postać, po koncercie zmywa makijaż bierze pieniążki i wraca do domu. W dzisiejszych czasach coraz trudniej stać się znaną twarzą medialną dzięki swojemu "artystycznemu zachowaniu". Media mają ogromny wybór, jeśli chodzi o "dziwaków", którzy większą uwagę zwracają na siebie właśnie zachowaniem aniżeli muzyką.

Osobiście uwielbiam Black Sabbath, posiadam prawie wszystkie ich płyty. Przeczytałem również książkę Tommy’ego Iommiego chcąc zgłębić historię prekursora ciężkiej muzy. Faktycznie zespół był i jest postrzegany, jako ten, który kuma się ze Złym, ale trochę na własne życzenie. Zresztą Geezer Butler w młodości interesował się jakąś formą okultyzmu, jednak w chwili, kiedy jego zabawa zakończyła się wywołaniem "czegoś" ze strachu przestał ją praktykować. Warto również przytoczyć historie samego Tommy'ego, który również miał doświadczenia "nadprzyrodzone" tj. z eksterioryzacją czy uratowaniem go przez anioły, gdy miał wypadek samochodowy. Polecam tę książkę.

Wydaje mi się, że brak Malchusa w mass mediach, jak również w szerszej świadomości miłośników mocnego grania jest dosyć prosta. Na pewno można to powiązać z moimi wcześniejszymi wypowiedziami na temat bycia kontrowersyjnym. Nie mamy nic ciekawego do zaoferowania dla mediów szukających sensacji, kontrowersji. To, co posiadamy to muzyka i swoje filozofie życiowe zawarte w tekstach. Jesteśmy zwykłymi obywatelami tego biednego kraju, którzy poza obowiązkami zawodowymi i rodzinnymi spotykają się raz na tydzień, aby realizować swoje muzyczne pasje. Drugą rzeczą są pieniądze. Gdybyśmy dużo zarabiali, tak, że nie wiadomo byłoby co zrobić z pieniędzmi, na pewno zainwestowalibyśmy je w promocję Malchusa czy organizację własnych koncertów. Aktualnie reklama w większej gazecie muzycznej, portalu internetowym kosztuje średnio ok. 1000 zł, chcesz zagrać przed "gwiazdą" musisz również podobną kwotę wyłożyć na stół.

Za każdym razem opisuje naszą płytę, jako "muzyczna książka". Album jest bardzo spójny, choć dużo się na nim dzieje. Usłyszysz szybkie tempa, nagłe zwolnienia, podniosłe melodie obok muzycznego chaosu. Wszystkie dźwięki wydają się przemyślane i tworzą Malchusową "historię". Gdybym mógł porównać naszą muzykę do filmów z pewnością porównałbym ją do twórczości Davida Lyncha, na pierwszy rzut oka historia zagmatwana, zaskakująca, chaotyczna a jednak ma swój sens i jest spójna.

Nie można wyłonić utworu, który w pełni odzwierciedlałby charakter całej płyty. W sieci udostępniliśmy trzy z dziewięciu numerów, które są najbardziej przyswajalne dla osób poszukujących "czegoś nowego".

Jeżeli chodzi o brzmienie płyty każdy ma swoje gusta. Realizator ze Studia Roslyn ma specyficzne podejście do nagrań. Nie zapożycza pomysłów od innych, jest kreatywny, nie lubi produkcji europejskich, co też ma wpływ na naszą współpracę. Dlatego nagrody, które zdobywa w konkursach "najlepszy mastering" etc. pochodzą głównie ze Stanów Zjednoczonych, a nie z Europy. Nam to brzmienie odpowiada i podoba się to, co uzyskujemy w Roslyn.

"Dom zły" jest moim uzewnętrznieniem, głosem zirytowanego młodego Polaka. Nie chce moralizować kogokolwiek, gdyż sam, na co dzień bije w dzwon do nawrócenia samego siebie. To nie chrześcijaństwo, lecz ludzkość ma się w złej kondycji duchowej, a Zły w bardzo dobrej. Dlatego w tekstach odszukasz przeżycia duchowe przykładowo: "77" jest wołaniem o przebaczenie, mówi o tym jak ciężko jest w sercu przebaczyć bliźniemu; "ale nas zbaw" to modlitwa człowieka, który chce wierzyć, ale bardzo często jego wiara sprowadza się do "religii naturalnej" tzn. "Panie Boże daj mi dobre, wygodne życie", sam "Dom Zły" zwraca uwagę na podstępne działanie "Gospodarza" tego "Domu" i "uciekaniu od jego wpływów".

Nie lubię filozofować czy gdybać, co będzie w przyszłości, staram się skupiać nad, tym, co jest teraz. To my ludzie tworzący Kościół powinniśmy dążyć do Prawdy, która wyzwala. Słowa Chrystusa się nie zmieniły i są zawsze aktualne, nie trzeba ich "uzdrawiać".

Życie bardzo mnie pochłonęło i już coraz rzadziej bywam na lokalnych koncertach w związku z tym ciężko jest mi ocenić ową kondycję. Jak już się pojawiam na jakiejś muzycznej imprezie z mocną muzyką klub jest pełny, więc chyba źle nie jest. Zespołów na Podkarpaciu również jest dosyć sporo.

W najbliższym czasie nagramy "Dom zły" w wersji angielskiej. Mamy już wstępnie zabukowanego wydawcę w Stanach Zjednoczonych. Kolejną rzeczą jest teledysk do utworu "Matka", do którego napisałem scenariusz; standardowo koncerty, koncerty i jeszcze raz koncerty.

Pozdrawiam wszystkich czytelników Magazynu Gitarzysta i zachęcam do zapoznania się z "Domem złym"