Dzień dobry. Jako, że zespół Bruno Światłocień jest z Północy to u nas jest znacznie zimniej, niż na Podkarpaciu. Teraz jest biało, ale większa część teraźniejszej zimy na wybrzeżu to czerń i cień.

Wszystkim ludziom od stworzenia świata towarzyszy smutek. Myślę, że dominuje on w naszym życiu. Ciężar i przygnębienie w muzyce Bruna to odbicie duszy Bronisława Ehrlicha, mojej duszy, czyli wokalisty i kompozytora, a także autora tekstów i muzyki zespołu.

Zdecydowanie muzyka to moja naturalna inspiracja. Lubię patrzeć na gwiaździste niebo nocą i to jest moją inspiracją. Celowe łączenie gatunków muzyki w moim mniemaniu pozbawią ją zmysłów i uczuć. U nas jest tak, jak powiedział Tomasz Stańko - prawdziwy artysta gra to, co chciałby słuchać.

W moich tekstach wypowiadam się na tematy, które mi towarzyszyły w życiu. Długo zajmowałem się teologią i polityką.... miałem też sporo przejść traumatycznych, czemu dałem upust w muzyce. Zrobiłem parę utworów punkowych jako protest songi, ponieważ Polacy są okrutnie poniżani i wykorzystywani przez lewicowe rządy. Nie wiem czy wiesz, ale nawet Niemcy podczas wojny nakładali na Polaków mniejsze podatki, niż obecne rządy, te z ostatniego 25-lecia. Na koncerty przychodzą ludzie, którzy chcą pogować, więc miksujemy utwory zimne z agresją. Nie wyobrażam sobie, żebyśmy na koncertach grali takie mantry, jak utwory "Przemijanie" czy "Ja".

Widownia reaguje różnie. Są koncerty, jak na urodzinach Yacha Paszkiewicza (reżyser, artysta video, autor teledysków Bruno Światłocień - dop. K. S. Morawski), gdzie widownia w skupieniu słuchała jak gramy, a są takie koncerty, jak w Słupsku, gdzie sala była totalnie nabita i połowa ludzi pogowała. Nie mam specjalnych wspomnień z koncertów, ponieważ traktuję muzykę jak modlitwę, zawsze mam zamknięte oczy i wchodzę w mój baśniowy świat muzyczny, wyłączając się kompletnie na zewnątrz.

Tak. Uważam płytę za absolutną. Dziś z perspektywy czasu nic bym na niej nie zmienił.

Dla zespołu decydujące znaczenie miała pierwsza płyta. U mnie w zespole grało kilkunastu muzyków. Od roku mam ukształtowany skład, co umożliwia mi pokazanie zespołu z bardziej mistycznej strony. Jako że media unikają ambitnych kapel, my postanowiliśmy dotrzeć do widowni, która nie ma możliwości wysłuchania bardziej nawiedzonych kapel w radio. Pamiętam jak ludzie z podziwem słuchali nas podczas wspólnej trasy z Tehace i Jary Oz. Weź pod uwagę, że target zespołu Jary Oz to miłośnicy muzyki pop rockowej, ale jednak dostrzegłem ich zachwyt. Nie mamy propozycji dystrybutorów na świecie, za to mamy bardzo pochlebne recenzje koneserów muzyki na zachodzie.

New Experimental Art jest komórką wewnątrz wytwórni Zoharum. Nas od początku wspiera współwłaściciel wytwórni Maciej Mehring, przy okazji też członek zespołu Bisclaveret. Maciej chce pozostać wierny idei jakla mu przyświeca i w Zoharum wydawać muzykę dark ambientową, a dla projektów gitarowych stworzył właśnie New Experimental Art.

(śmiech) To jest dla mnie komplement. Jestem melancholikiem. Byłem hospitalizowany na depresję w zakładzie psychiatrycznym. Zapewniam Cię, że leżą tam całkiem sympatyczni ludzie, dla których ten świat nie okazał się przyjazny. Jeżeli chodzi o definicję tego świata, to nie będę silił się na wielkie słowa, niech definicją pozostanie tytuł płyty.

Melancholia jest pożywką czy rozrywką dla melancholików. W pamięć zapadł mi przeprowadzony niedługo po śmierci Tomasza Beksińskiego wywiad z Anją Orthodox. Powiedziała ona, że Tomasz żył melancholią i specjalnie taką muzyką wywoływał stany melancholijne. Melancholik zapewne może jeść rosół i czerpać radość słuchając płyty "Czerń i cień II", a miłośników luźnej muzyki nie przekonamy do siebie.

Bruno Światłocień nie celuje w żaden target. My wszyscy na ziemi stanowimy partie ludzi o różnych poglądach, uczuciach, wrażliwości i muzyce. Bruno trafi zapewne do ludzi o zbliżonej wrażliwości. Są dwie grupy artystów. Jedna grupa robi sztukę pod publikę, raczej dla zabawy, natomiast druga grupa to artyści, którzy tworzą co czują i następnie prezentują swoją twórczość odbiorcom.

Przekaz fotografii bardzo trafnie ująłeś. Jestem bardzo spójny w przekazie, dbam o spójność muzyki, tekstu i fotek. Na okładce znajduje się most na nieczynnej linii kolejowej. Ilustruje on łączenie dwóch światów, ale droga, czy w tym przypadku linia kolejowa, jest nieczynna. Jest jak powiedział John Ballance, czyli "prawdziwy artysta nie odróżnia między tym kim jest, a tym czym robi, sztuka wypełnia całe jego życie".

Wspólnym mianownikiem w muzyce jest to, co towarzyszy moim nastrojom, czyli smutek, bunt i prawda. Natomiast moje rysunki mają zupełnie inny charakter. Styl który obrałem to hiperrealizm. Czytałem kiedyś o Van Goghu, że jedną z przyczyn jego frustracji jest jakby niemożliwość oddania piękna natury. Malował on łąki nadając im złoty charakter. Podobnie jest u mnie. Rysuję z precyzją, która tak naprawdę jest dla mnie nieosiągalna.

Muzyka powstaje u mnie spontanicznie. Często siadam na podłodze przy porannej kawie i patrząc w grafitowe niebo gram jakieś smutne melodie, po czym dopasowuję do nich wiersze, które napisałem wcześniej. Następnie  z zespołem nagrywamy całość w domu i wysyłamy do miksu naszemu producentowi Michałowi Miegoniowi. Michał nadaje w studio ostateczny kształt naszej muzyce.

Epiphone Goth, Kramer XL 6, Epiphone Nigthawk Custom i Vintage Lemon Drop.

Boss ME-70 i ME-80, Dunlop Crybaby 535Q oraz Vox Bulldog Distortion.

Przyszłość jest dla mnie mętnym pojęciem. Gramy regularnie koncerty z zespołem, a zarazem powstają nowe utwory. Mamy już trzy kompozycje ma masterach i zapewniam, że nowa płyta przyćmi obie poprzednie.

O, to jest ciekawe pytanie. Często błędnie postrzegamy polityków, urzędników czy biznesmenów. Mam przyjaciół, którzy są majętni finansowo, chodzą pod krawatami, a w domu słuchają ambientu, chórów średniowiecznych czy muzyki klasycznej. Bardzo dużo ludzi pisze wiersze, mijamy ich na ulicy, są oni dla nas anonimowi. Przy pierwszej płycie Bruno Światłocień udałem się do dyrektora kulturalnego lokalnego starostwa, pokazałem mu filmik kręcony spontanicznie w kaplicy w Borkowie Lęborskim, gdzie wystąpiłem Ja i Kordian (Sikorski, perkusista zespołu - dop. K. S. Morawski), a także gościnnie znajomy muzyk. Pamiętam zadumę i zachwyt dyrektora. Powiedział: "obiecuję, że dostanie Pan dotację". Tak na marginesie wspominany dyrektor też jest muzykiem, śpiewa w chórze, a więc jego ocena była tym bardziej wartościowa. Po za tym włodarze miasta dość mocno stawiają na kulturę. Mamy przepiękną Filharmonię oraz wspaniale odnowione kapliczki na otaczających Wejherowo wzgórzach. Zapraszam wszystkich chętnych do odwiedzenia naszego miasta i oddania się podziwianiu jego położenia oraz zabytków.

Pozdrawiam wszystkich czytelników i życzę świetlanej przyszłości.