Andrzej Hejmej (Thy Disease)

Prawda! Nowy skład zawsze oznacza nowe pomysły i nowe podejście do tematu. Thy Disease od zawsze funkcjonowało z dość mocnymi naleciałościami elektronicznych dźwięków. Z biegiem czasu forma ewoluuje, czego efektem są djentowe czy trance’owe brzmienia na ostatnim albumie. Industrialne smaczki naszym zdaniem bardzo pasują do tego typu muzyki, zarówno brzmieniowo jak i merytorycznie, tworzą specyficzną ‘duszną’ atmosferę, poczucie osaczenia przez technologię i zagrożeń jakie z tego wynikają. Co do wstrzeliwania się w trendy, nie do końca tak jest. Pewne rzeczy pojawiają się całkowicie naturalnie, w tym wypadku było to odejście od black / death metalowej stylistyki na rzecz nowocześniejszych brzmień. Uważam, że bardzo słusznie. Osobiście nie jestem zwolennikiem szufladkowania muzyki i nadawania im wieloczłonowych nazw. My sami naszą twórczość określamy jako industrial/groove - sporo elektroniki i bujające, bardzo koncertowe rytmy

To chyba zależy od indywidualnego podejścia uczestnika koncertu. Jak idę na koncert wolę nie wiedzieć w 100% czego się spodziewać, lubię element zaskoczenia. Faktycznie, młodzież jest teraz dużo mocniej ukierunkowana na nowsze brzmienia niż na dość mocno już wyeksploatowany śmierć metal, ale to dla nas dobrze, bo oferujemy coś innego niż ‘klasycy gatunku’. Dodatkowo, łącząc metal z elektronicznymi brzmieniami znajdujemy słuchaczy zarówno wśród metalowców, miłośników dubstepów, może nawet disco (śmiech) Na żywo takie mieszanki bardzo dobrze się sprawdzają, bo materiał w zasadzie był napisany pod kątem koncertowo - tanecznym i widzimy, że to się sprawdza. Przed wybraniem się na koncert polecam obejrzeć klipy, które wyprodukowaliśmy przy okazji premiery płyty - Slave State i Holographic Reality, dają one dość dobry pogląd na to, co się u nas teraz dzieje.

Zgadza się, w podziemiu nie ma lekko i żeby ugruntować swoją pozycję trzeba się sporo napracować - w 99% samemu. Najważniejsze to grać tyle koncertów ile tylko się da i pod tym względem to było bardzo udane 12 miesięcy, zespół nigdy nie zagrał w ciągu jednego roku tylu gigów, co w 2014. Udało się pokazać na kilku naprawdę fajnych festiwalach i jeszcze sporo grania przed nami, m.in. na trasie z Decapitated plus piętnaste urodziny w grudniu. Jeżeli chodzi o kapele z Krakowa, to owszem - jest dużo dobrych składów, ale wydaje mi się, że brakuje determinacji, podobnie jak we wcześniejszych wcieleniach TD. A może to kwestia klimatu - krakowski spleen (śmiech). Nowy materiał jak najbardziej zasługuje na zaprezentowanie go szerszemu gronu odbiorców i cały czas staramy się to robić. Wspomniane wycieczki na wschód są bardzo fajne, ludzie tam są głodni muzyki i występy zespołów zza Buga są zawsze gorąco przyjmowane, ale nie chcielibyśmy być kojarzeni wyłącznie z wyjazdami do byłych republik radzieckich. Ciągle czekamy na uspokojenie się sytuacji na Ukrainie i w Rosji, żeby móc tam pojechać z trasą, ale równocześnie pracujemy nad wyprawami na zachód w 2015 roku. Żeby nie zapeszać, nie będę zdradzać szczegółów.

Pewnie że warto! Metalowcy wbrew pozorom lubią i przede wszystkim chcą pomagać innym! Do tej pory udało nam się zorganizować trasę Covan Wake The Fuck Up wspierając rehabilitację Adriana z Decapitated po wypadku samochodowym oraz serię gigów dla Artiego - mojego poprzednika w zespole, który zmaga się z WZW typu C. Koncerty charytatywne to zupełnie inna sprawa niż gigi czysto promocyjne czy festiwale i bardzo się cieszymy mogąc komuś faktycznie w ten sposób pomóc. Ostatnio przy okazji eventów dobroczynnych poznaliśmy się z ekipą Enclose i zagraliśmy wspólnie parę imprez. Towarzystwo faktycznie mniej ekstremalne od nas, ale współpracowało się nam bardzo dobrze, miło by było jeszcze kiedyś spotkać się na jednej scenie.

Trochę poprawiają wiarę w społeczeństwo, ale wystarczy przeczytać dowolne wiadomości, żeby chwilę potem ją stracić. Osobiście uważam, że ludzie nie są z natury źli, tylko wpływ otoczenia, środowiska, czasu w jakim żyją i okoliczności ich zmieniają. Niestety negatywnie. Dlatego z całego serca bezinteresownie nienawidzę polityków, bankierów i wszystkich ‘kierowników’ tego zamieszania. Dzisiejsze społeczeństwa są zmanipulowane, pędzą za kasą zmieniając ludzi w trybiki, które - jeżeli kręcą się nie w tę stronę co trzeba - są eliminowane. Wszystko dzieje się bardzo szybko, bo przecież ‘czas to pieniądz’, więc nie ma czasu, żeby się zatrzymać, zastanowić, spróbować coś zmienić. Przy okazji człowiek ma tendencję do zmieniania najpierw innych, a potem siebie i wszystkie te elementy jednocześnie tworzą dość ponury obraz dzisiejszej rzeczywistości. Myślę, że jakaś globalna apokalipsa byłaby bardzo na miejscu, zresztą wydaje mi się, że taki cykl się co jakiś czas powtarza i to nastąpi już stosunkowo niedługo.

Jak najbardziej może, najlepszym przykładem jest Devin Townsend i album Epicloud, który jest pogodny, optymistyczny i w ogóle genialny. Metal jak każda sztuka powinien zmuszać do myślenia, a ciężko to osiągnąć z powodu infantylności albo powierzchowności, której jest pełno np. w radiowym popie. Z Timem Zambrą współpraca trwa już od kilku lat i zawsze możemy na niego liczyć. Nie dostał od nas żadnych wytycznych, całość to wyłącznie jego dzieło wynikające z jego przemyśleń. Zwróć uwagę, że liryki w większości napisane są z postawy obserwatora, więc nie wciskamy odbiorcy niczego, bardziej stwierdzamy fakty, o których wspominałem wcześniej. Globalizacja, korporacje, systemy polityczno finansowe, marginalizacja roli jednostki to ciężkie tematy, ale jakie życie taki rap.

Zgadza się, wcześniej Covan był już gościem na płytach Thy Disease. Tym razem inicjatywa wyszła od naszego Wielkiego Elektronika zwanego potocznie klawiszowcem czyli VX’a. Był to też swego rodzaju hołd dla Adriana. W "MK Ultra" zostały zastosowane nagrywki i sample, które były przeznaczone na kolejny album projektu Atrophia Red Sun, w którym obaj brali udział. Niezorientowanym polecam przesłuchać album "Twisted Logic" - naprawdę warto. Pomysł na zrobienie utworu bez gitar bardzo mi się podoba, niewykluczone, że pociągniemy ten temat nieco dalej na następnym albumie. 

Nie chciałbym się wypowiadać w niczyim imieniu, za to mam nadzieję, że kiedyś odpowie ci na to pytanie osobiście. Z mojego punktu widzenia uważam, że należy mieć otwartą głowę i nie zamykać się na żadną stylistykę, bo w każdej da się wynaleźć coś dobrego i wartościowego. No może oprócz disco polo, ale to już dla mnie intelektualna ekstrema. Nie powiedziałbym też, że death metal został wyparty przez deathcore, raczej uzupełniony. Nie jestem wielkim fanem tego gatunku, ale wynalazki w stylu Carnifex czy Infant Annihilator są świetne i trzymam kciuki za dalszą ewolucję.

Walczymy o dobrą muzę, ale jesteśmy biegunowo odlegli od ortodoksów i traktowania wszystkiego kategoriami ‘true’ albo ‘nie true’ - głupota. Death metal ma się dobrze, cały czas wychodzą kapitalne albumy - ostatnie dokonania Aborted, Origin, Hour of Penance, Suffocation i wielu wielu innych pokazują, że w śmierć metalu jeszcze można sporo namieszać. Nie uważam, żeby był mało atrakcyjny, może przez te wszystkie lata trochę się oklepał w swojej formie, głównie przez powrót mody na granie w stylu ‘retro’, ale fanów blastów wciąż nie brakuje. I dobrze.